คือมันเศร้า มันคิดไปทั่ว มันรู้สึกโดดเดี่ยวมาก รู้สึกว่าชีวิตมันไม่ดีพอ ไม่มีอะไรเหมือนคนอื่นๆเขา เห็นคนอื่นเขาดูเป็นผู้เป็นคนมากกว่า
รู้สึกว่าเราดูแลใครไม่ได้ เหมือนตัวเองใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่รู้จุดหมายคืออะไร เหมือนอยากอยู่ตัวคนเดียวมากกว่า แต่ก็ไม่ได้มีปัญหสหรือทะเลาะกับแฟนนะ
เราควรทำไงดี แต่เราก็ไม่ได้อยากเลิก ไม่ได้อยากทำเขาเสียใจ แต่เราแค่รู้สึกว่า ชีวิตเราดูแลเขาไม่ได้ ไม่อยากให้เขาต้องมาลำบากเพราะเรา
แต่เราก็ทำงานหาเงินนะ ไม่ใช่อยู่เฉยๆ แต่เคยรู้สึกว่าตัวเองไม่ควรมีความรักรึควรมีใคร เหมือนตัวเองชอบแบบ แอบชอบ อยู่คนเดียว อยู่ห่างๆมากกว่า เหมือนอยากมี แต่พอมีจริงๆแล้วกับรู้สึกว่าไม่อยากพาเขามาตกต่ำกับคนไม่เอาไหน ทุกวันนี้ยังไม่รู้เลยว่าชีวิตทำอะไรมั้งไปวันๆ ทำงาน(พาสไทม์) กับมา นอน ตื่นไปเรียน(มหาลัย) ตกเย็นทำงาน ยังงี้วนลูปทุกวันๆ เหมือนชีวิตมีอยู่แค่นี้ บ้านไม่เคยกับ เพราะว่าอยู่หอ(คนเดียวแฟนเรียนต่างจังหวัด) เพราะว่าไม่มีเวลากับบ้าน นานๆทีจะกับ เพราะบ้านก็อยู่ไกลจากมหาลัย ละชีวิตแต่ละวันมันก้อน่าเบื่อมาก ก่อนจะมีแฟนก้ออยู่คนเดียวมาตลอดจนชิน มันเลยทำให้เป็นอาการแบบนี้มั้ง ประสาทจะกินนน