Where We Belong (คงเดช จาตุรันต์รัศมี, 2019)
ก่อนหน่านี้เพิ่งไปเที่ยวจันทบุรีมา (น่าแปลกที่ก่อน Snap ฉายก็เพิ่งไปจันทบุรีมา) ความทรงจำถึงเมืองจันท์จึงค่อนข้างแจ่มชัด มันเงียบ เล็ก และดูไม่เปลี่ยนแปลง ทั้งที่ไม่ได้ไกลกรุงเทพฯนัก แต่เวลาในจันทบุรีดูเหมือนกับถูกกักขังไว้เมื่อ 20-30 ปีก่อน เมื่อ Snap เล่นล้อกับความโหยหาอาลัยอดีตอันหอมหวานไปแล้ว Where We Belong เลือกเล่าผ่านสายตาของเด็กสาวที่กำลังจะโตเป็นผู้ใหญ่ ที่ไร้พันธนาการโรแมนติกของอดีตมาเหนี่ยวรั้ง และอยากหนีเมืองที่ไม่เดินหน้าไปให้พ้นๆ
คงเดชยังคงแยบยลเสมอในการซ่อนค่ายกลสัญลักษณ์ที่กระทบกระเทียบไปถึงการเมืองในขณะที่หนังออกฉาย แต่ด้วยฝีมือที่เฉียบคม เขาไม่ได้ทำให้ตัวละครลดรูปลงไปเหลือแค่การแทนค่าฝั่งฝ่ายการเมือง หนำซ้ำ "ซู" ตัวเอกของเรื่องยังยืนโดดเด่น มีเลือดเนื้อ หัวจิตหัวใจและความลังเลง้องแง้งประสาวัยรุ่นเต็มเปี่ยม อดไม่ได้ที่จะเอาไปเทียบกับการสร้างตัวละคร Lady Bird ขึ้นมา ทั้งลักษณะนิสัยใจคอ และการแสดงอันยอดเยี่ยมของเจนนิษฐ์ที่เชื่อได้เลยว่าปีหน้าจะมีชื่อโลดแล่นบนเวทีรางวัลแน่นอน
"ซู" มีตัวเลือกให้หนีไปจากที่นี่ได้ แต่กลับกัน "เบลล์" หนีไปไหนไม่ได้ ถึงคิดจะหนีคงไปถึงแค่กรุงเทพฯ อยู่กับแม่ที่ไม่ได้ฟังเลยว่าสิ่งที่เธออยากเลือกคืออะไร มันทำให้เธอต้องวนอยู่ที่นี่ต่อ เฝ้ามองซูกำลังจะหนีไป (ซึ่งก็ต้องชมมิวสิคว่าเล่นดีเช่นกัน)
"ระยะห่าง" คือสิ่งที่หนังแสดงให้เห็นว่ามันกำลังพอกพูนขึ้นเรื่อยๆ ระยะห่างระหว่างซูกับพ่อ ระยะห่างระหว่างซูกับเพื่อน ระยะห่างระหว่างซูกับกรุงเทพฯ ร้ายที่สุดคือระยะห่างระหว่างซูกับเมืองจันท์ ที่ถีบเธอให้เธอตัดสินใจไปให้พ้นๆ แต่ระยะห่างที่นำมาขึ้นจอแล้วเราตะลึงพรึงเพริดสุดๆคือระยะห่างระหว่างคนที่จะเติบโตไปเป็นชนชั้นกลางแบบซู กับ "ตลาดล่าง" ที่ชนชั้นกลางรุ่นใหม่เรียกพวกเขา (ซึ่งเมืองจันทน์มีตลาดที่ชื่อตลาดล่างจริงๆ ตลกดี)
ชนชั้นกลาง กับ "ตลาดล่าง" โดนเมืองนี้ขังไม่ให้เดินหน่าไปไหนเหมือนกัน แต่เมืองนี้ก็ออกแบบโครงสร้างหนาแน่นให้คนตรงกลางกับคนล่างๆ เพิ่มระยะห่างที่ถ่างออกจากกันเรื่อยๆ ถึงจะชิงชังความวนเวียนไม่ไปไหนไม่เปลี่ยนแปลงเหมือนกัน แต่โครงสร้างก็บอก เออ ทะเลาะกันแหละดี จะได้ไม่ต้องมาแก้ไขเปลี่ยนแปลง
สุดท้ายแล้วสิ่งที่จะกันไม่ให้ซูหนีไปคือความคิดที่ว่าเราเปลี่ยนแปลงมันได้นะ เราทำมันให้ดีขึ้นได้นะเว้ย แต่ความจริงของโครงสร่างและระบบอันหนาแน่นก็ตบหน้าแรงๆและตะโกนใส่หน้า...
น้ำหน้าอย่างแกจะเปลี่ยนอะไรได้?
99/100
ฝากติดตามเพจด้วยนะคร้าบบ:
https://www.facebook.com/TrustGuAndGoWatchIt/
[CR] Where We Belong: คงเดชกับBNK48
Where We Belong (คงเดช จาตุรันต์รัศมี, 2019)
ก่อนหน่านี้เพิ่งไปเที่ยวจันทบุรีมา (น่าแปลกที่ก่อน Snap ฉายก็เพิ่งไปจันทบุรีมา) ความทรงจำถึงเมืองจันท์จึงค่อนข้างแจ่มชัด มันเงียบ เล็ก และดูไม่เปลี่ยนแปลง ทั้งที่ไม่ได้ไกลกรุงเทพฯนัก แต่เวลาในจันทบุรีดูเหมือนกับถูกกักขังไว้เมื่อ 20-30 ปีก่อน เมื่อ Snap เล่นล้อกับความโหยหาอาลัยอดีตอันหอมหวานไปแล้ว Where We Belong เลือกเล่าผ่านสายตาของเด็กสาวที่กำลังจะโตเป็นผู้ใหญ่ ที่ไร้พันธนาการโรแมนติกของอดีตมาเหนี่ยวรั้ง และอยากหนีเมืองที่ไม่เดินหน้าไปให้พ้นๆ
คงเดชยังคงแยบยลเสมอในการซ่อนค่ายกลสัญลักษณ์ที่กระทบกระเทียบไปถึงการเมืองในขณะที่หนังออกฉาย แต่ด้วยฝีมือที่เฉียบคม เขาไม่ได้ทำให้ตัวละครลดรูปลงไปเหลือแค่การแทนค่าฝั่งฝ่ายการเมือง หนำซ้ำ "ซู" ตัวเอกของเรื่องยังยืนโดดเด่น มีเลือดเนื้อ หัวจิตหัวใจและความลังเลง้องแง้งประสาวัยรุ่นเต็มเปี่ยม อดไม่ได้ที่จะเอาไปเทียบกับการสร้างตัวละคร Lady Bird ขึ้นมา ทั้งลักษณะนิสัยใจคอ และการแสดงอันยอดเยี่ยมของเจนนิษฐ์ที่เชื่อได้เลยว่าปีหน้าจะมีชื่อโลดแล่นบนเวทีรางวัลแน่นอน
"ซู" มีตัวเลือกให้หนีไปจากที่นี่ได้ แต่กลับกัน "เบลล์" หนีไปไหนไม่ได้ ถึงคิดจะหนีคงไปถึงแค่กรุงเทพฯ อยู่กับแม่ที่ไม่ได้ฟังเลยว่าสิ่งที่เธออยากเลือกคืออะไร มันทำให้เธอต้องวนอยู่ที่นี่ต่อ เฝ้ามองซูกำลังจะหนีไป (ซึ่งก็ต้องชมมิวสิคว่าเล่นดีเช่นกัน)
"ระยะห่าง" คือสิ่งที่หนังแสดงให้เห็นว่ามันกำลังพอกพูนขึ้นเรื่อยๆ ระยะห่างระหว่างซูกับพ่อ ระยะห่างระหว่างซูกับเพื่อน ระยะห่างระหว่างซูกับกรุงเทพฯ ร้ายที่สุดคือระยะห่างระหว่างซูกับเมืองจันท์ ที่ถีบเธอให้เธอตัดสินใจไปให้พ้นๆ แต่ระยะห่างที่นำมาขึ้นจอแล้วเราตะลึงพรึงเพริดสุดๆคือระยะห่างระหว่างคนที่จะเติบโตไปเป็นชนชั้นกลางแบบซู กับ "ตลาดล่าง" ที่ชนชั้นกลางรุ่นใหม่เรียกพวกเขา (ซึ่งเมืองจันทน์มีตลาดที่ชื่อตลาดล่างจริงๆ ตลกดี)
ชนชั้นกลาง กับ "ตลาดล่าง" โดนเมืองนี้ขังไม่ให้เดินหน่าไปไหนเหมือนกัน แต่เมืองนี้ก็ออกแบบโครงสร้างหนาแน่นให้คนตรงกลางกับคนล่างๆ เพิ่มระยะห่างที่ถ่างออกจากกันเรื่อยๆ ถึงจะชิงชังความวนเวียนไม่ไปไหนไม่เปลี่ยนแปลงเหมือนกัน แต่โครงสร้างก็บอก เออ ทะเลาะกันแหละดี จะได้ไม่ต้องมาแก้ไขเปลี่ยนแปลง
สุดท้ายแล้วสิ่งที่จะกันไม่ให้ซูหนีไปคือความคิดที่ว่าเราเปลี่ยนแปลงมันได้นะ เราทำมันให้ดีขึ้นได้นะเว้ย แต่ความจริงของโครงสร่างและระบบอันหนาแน่นก็ตบหน้าแรงๆและตะโกนใส่หน้า...
น้ำหน้าอย่างแกจะเปลี่ยนอะไรได้?
99/100
ฝากติดตามเพจด้วยนะคร้าบบ: https://www.facebook.com/TrustGuAndGoWatchIt/
CR - Consumer Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ CR โดยที่เจ้าของกระทู้