สวัสดีค่ะ ตอนนี้อายุ 22 ปีกำลังเรียนและทำงานค่ะ เกริ่นก่อนนะคะเราเป็นคนตจว.เข้ามาเรีบนต่อมหาวิทยาลัยในกทม. ที่บ้านให้เงินใช้บ้างอาทิตย์ละ500 หรือน้อยกว่า ค่าห้องต้องผลัดทุกเดือนทั้งที่จริงๆผลัดไม่ได้ เราต้องไปยืมเงินแฟนมาสำรองจ่ายก่อนตลอดโดยโกหกที่บ้านว่าผ่อนจ่ายได้ เขาส่งเงินมาน้อยมากค่ะบางทีก็แค่ครั้งละ 200 น้ำไฟก็ใช้อย่างประหยัด (ไหหน่วยละ 8 บาท เราใช้ไม่เกิน300) มันไม่พอค่ะ เคยคุยกับที่บ้านว่าจะขอทำงานแต่ที่บ้านไม่ให้ทำ สุดท้ายก็แอบทำงาน เสิร์ฟ ล้างจาน ทำทุกอย่างที่ได้เงิน เลิกตี 2-3 บ่อย เพราะกว่าจะล้างจานเสร็จเก็บของเสร็จ เคยโดนกระชากกระเป๋า เคยเกือบโดนฉุด และเคยโดนรถชนตอนกำลังกลับห้อง (ปั่นจักรยาน) แฟนเลยบอกว่าให้ไปอยู่กับเขาไหม จะได้ช่วยเรื่องค่าใช้จ่ายบ้าง ไปรับไปส่งได้ไม่อันตรายมาก จะได้ดูแลได้ดีกว่าอยู่คนเดียว ก็เลยตัดสินใจไปค่ะ เหนื่อยน้อยลง ได้นอนเต็มที่ พอจะมีเงินไว้ใช้บ้าง (เพราะตอนแรก ค่าสบู่ ยาสระผม ยาสีฟันต้องหยอดกระปุกเอา)  เราไม่ค่อยได้กลับบ้านเพราะที่บ้านมีปัญหาค่ะ พ่อทะเลาะกับแม่จนเลิกกัน กลับไปก็ไม่มีใครคุยด้วย เห็นอะไรที่ทำให้เจ็บปวดเยอะมาก 
จนเขามาเที่ยว กทม.แวะมาหาเลยจับได้ว่าเราย้ายไปอยู่กับแฟน เราก็พยายามอธิบายเหตุผลว่าหนูลำบากจริงๆ หนูเคยบอกแล้วว่ามันไม่พอแต่เขาก็ไม่เชื่อค่ะ เขาบอกว่าเราเอาเงินไปให้ผู้ชาย เราติดยา (คือน้ำหนักเราลดเยอะมาก เราป่วยเป็นเลือดจาง แถมก่อนหน้านี้ทำงานไม่ค่อยได้นอน ไม่ค่อยได้กินข้าว) 
เขาก็หาว่าเราโกหก เราเลว ทั้งที่เราพยายามเรียนและส่งผลการเรียนให้ทุกเทอม เขาออกแค่ค่าเทอม ส่วนอย่างอื่นเราจ่ายเองหมดค่ะ

ก่อนหน้านี้เราเคยมีแฟน คุยกันแบบทั่วไป แฟนแบบมัธยมอ่ะค่ะ ไม่ได้เสียหายเลยแฟนเก่าเราจบเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง มีงานทำมั่นคงมาก แต่เขาก็พยายามทำให้เราเลิก ตัดญาติ ตัดทุกอย่าง ถึงขนาดตัดชื่อออกจากมรดก 

เราโตมาในสังคมครอบครัวที่สำหรับเราคิดว่ามันแย่มาก เราค้องเรียนให้ได้ที่ 1 ทุกเทอม เขาจะได้เอาไปอวด ห้ามไม่ให้เรามีเพื่อน ห้ามไปไหนกับทางโรงเรียนเวลามีกิจกรรมเขาก็จะไปรับไปส่งเอง ไปเฝ้าเสร็จก็ต้องกลับบ้านทันที ต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบเข้าม.1 ตั้งแต่อยู่ป.4 ให้ลุกมาอ่านหนังสือตอนตี 3 ถ้าไม่ลุกคือโดนน้ำสาด โดนตี เขาด่าเราเสมอไม่ให้เรามีชุดสวยๆใส่ เป็นเด็กมอมแมมมากค่ะ บอกว่าหน้าตาน่าเกลียดเรียนไม่เก่งก็ไปตายซะ โตไปโง่แบบนี้ก็ท้องไม่มีพ่อ จนเราต้องพบจิตแพทย์ตอนป.6 ทรมานมากค่ะ ขึ้นม.ปลาย พ่อแม่เลิกกัน เราต้องออกจากบ้านมาเรียนต่อ เราไม่เคยทำงานเลย แต่ก็ต้องสู้ทุกอย่าง อดมื้ออิ่มมื้อ ที่บ้านค่อนข้างมีฐานนะคะ แต่พ่พอมีครอบครัวใหม่ก็ไม่ค่อยรับผิดชอบ เงินได้บ้างไม่ได้บ้าง ตอนนี้ก็โดนตัดออกมาแล้วค่ะ ใจนึงก็ดีใจที่หลุดพ้น แต่อีกใจก็เสียใจ ทำไมถึงใจร้ายทำไมถึงไม่ฟังเราเลย 
ถ้าไม่ได้แฟนเราก็คิดว่าไม่รู้จะไปยังไง เพราะร่างกายเราไม่แข็งแรง เราเข้าโรงพยาบาลกี่ทีเขาก็ไม่เคยโทรหาเลยนะคะ แฟนเป็นคนจ่ายเองด้วย 

ใครเคยโตมาแบบนี้บ้างค่ะ ควรจะใช้ชีวิตต่อไปยังไง ตอนนี้ดรอปเรียนไว้ หางานประจำทำ 
ในมุมเขาจากที่ได้ยินมา คือเขาคิดว่าเราติดแฟน ติดยา แล้วก็ท้องค่ะ จริงๆเขาก็เห็นนะคะว่าเราผอมมาก เอวแค่ 24 แต่เอาไปพูดแบบนั้นทำไมก็ไม่รู้