คือหนูย้ายโรงเรียนจากกรุงเทพมาเรียนที่ต่างจังหวัด แล้วมีคนไม่ชอบหนูเยอะมากๆ โดยส่วนตัวแล้วเป็นคนเข้าถึงง่าย เข้าหาคนง่าย ตอนเข้าไปใหม่ๆคือมีคนไม่ชอบเพราะบอกทำความเคารพ หนูก็งงว่าเอ้า อะไรก็ไม่มีตัวแทนก็ทำแทนให้แล้วไง พอต่อมาคนในห้องไล่หนูไปเรียนห้องวิทย์คณิตบอกว่าเก่งมากก็ย้ายสิ ส่วนตัวแล้วหนูไม่ได้คิดว่าเก่งถามมาก็ตอบ ผิดถูกไม่รู้ขอแค่มีส่วนร่วม วันศุกร์ที่ผ่านมาแว่นหนูหาย ปกติแล้วถ้าร่วงหนูก็ต้องเห็นแต่นี่ไม่มีเลย ถามก็ไม่มีใครตอบ รุ่นพี่ที่สนิทบอกว่าโดนแกล้งแน่ๆ เพราะถ้าไม่ได้แกล้งก็ต้องเอามาให้ แต่นี่ไม่ให้เลย ส่วนรุ่นพี่ที่จะไปแข่งเต้นทูบีนัมเบอร์วัน เขาบอกให้หนูช่วยคิดท่า หนูก็ช่วยเพราะเขาหวังจะชนะ ด้วยความที่หนูก็เคยเต้นมาบ้าง เรียนเต้นกับเพื่อนบ้างก็มาคิดให้ แต่พี่เขาบอกว่ายาก หาว่ากังขา ไม่ทำตาม คือก็ทำ ตอนแรกก็มีบ้างที่ซนแต่ก็ขอโทษแล้ว ท่าที่คิดก็ไม่ได้ยาก จำง่ายๆ แต่พี่เขาก็หาว่ากังขา ส่วนคนในโรงเรียนมองเหยียดหนูมากๆ ไม่รู้ทำไมหนูก็อยู่ของหนูเฉยๆด้วยซ้ำ ไม่เคยไปยุ่งกับใครนอกจากคนสนิท เวลาหนูเดินผ่านก็นินทา ตอนที่หนูไปนั่งกับเพื่อนที่เป็นตุ๊ดน้อยๆ ก็พูดกับเพื่อนว่าไม่ชอบเหมือนกันเลยอะ ซึ่งหนูก็รู้ว่าหมายถึงหนู การโดนคนไม่ชอบตอนแรกก็ไม่มีปัญหา แต่ติดตรงที่หนูเป็นโรคซึมเศร้าต้องไปหาหมอ เมื่อเดือนที่แล้วไปหาหมอที่จุฬาแม่บอกว่า หมอที่รักษาปัจจุบันบอกน่าจะอารมณ์2ขั้ว แต่หมอจุฬาบอกดูยากนะ ต้องรักษา ตอนนี้หนูเครียดมากๆ
 เวลาอาถามว่าเป็นอะไรก็ต้องโกหก บอกว่าไม่มีอะไร คุยกับเพื่อนทุกคน มีความสุข ทั้งๆที่ใจไม่มีความสุขเลย แม่บอกว่าให้ครูที่ปรึกษาบอกกับเพื่อน แต่หนูคิดว่าบอกไปก็เท่านั้น ไม่มีประโยชน์เพราะยังไงก็ไม่มีคนชอบ ค่อยแกล้ง ทำให้อายต่อหน้าคนอื่น ขนาดน้องที่สนิทยังทำเลย หนูควรรับมือยังไงดีคะ

*อาจจะไม่ค่อยรู้เรื่องนะคะ ขอโทษจริงๆค่ะ