รู้ไหมกว่าจะผ่านไปแต่ละวันมันยากแค่ไหน ในช่วงเวลาแบบนี้ มองไปทางไหนก็ยิ่งตอกย้ำให้รู้สึกเดียวดาย แค่สักคนจะระบายให้ฟังยังหาไม่ได้ อยากร้องไห้แล้วระบายทุกอย่างออกมากับใครสักคน แล้วให้เค้าพูดว่า เดี๋ยวมันก็ผ่านไป อย่าว่าแต่ค่าห้องเลย เดือนหน้าจะเอาเงินที่ไหนกินยังไม่รู้จะไปหยิบยืมใคร ไม่มีแรงจูงใจจะมีชีวิตอยู่แล้ว อยากหนีไปให้ไกลๆ ไปในที่ๆไม่มีใครรู้จัก ไปไกลซะจนลืมเรื่องทุกอย่าง อยากจมลงไปในน้ำแล้วหายไปภายใต้เงามืดของมหาสมุทร​ อยากหลับตานอนคืนนี้แล้วไม่ต้องตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองโดดเดี่ยวแค่ไหน ท้อซะจนเบลอไปหมด ชีวิตที่เคยมีทุกอย่าง เคยมีทั้งคนรัก มีทั้งครอบครัว ในวันนี้เงินจะซื้อปลากระป๋องยังรู้สึกว่าแพง โคตรสมเพชตัวเอง ทำไมชีวิตมันบัดซบได้ขนาดนี้วะ