คือเรื่องเริ่มมาจากมีผญ.คนหนึ่งส่งข้อความาหาเราแล้วอยากคุยกับแม่เราก็บอกแม่ไปเราก็ไม่ได้อะไรก็ใช้ชีวิตปกติทุกอย่างจนกระทั่งรุ่งเช้าที่ตื่นมาแม่เราทำหน้าเครียดมากคือเราก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรก็ไม่ได้ถาม จนพี่เรามาบอกว่าผญ.ที่ทักมา เป็นแฟนกับพ่อเรา ตอนนั้นเราช็อคมากแต่ก็เก็บอารมณ์ไว้จนเหลือเราคนเดียว เราโทรหาพ่อเรื่องผญ.คนนี้ว่าเรากลัว พ่อก็บอกว่าไม่เป็นไรจะไม่มีใครทำอะไรลูกตอนนั้นคือใจชื้นเลยค่ะ คิดเลยว่าพ่อไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นแน่ๆ แต่พอเราไปหาพ่อเราต้องบอกก่อนนะคะว่าเรา พ่อ แม่ พี่ ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เรากับน้องอยู่ด้วยกัน พี่กับแม่อยู่อีกจังหวัด ส่วนพ่อเราอยู่กับปู่และย่าคนละจังหวัดกัน เราไปหาพ่อเราเขาเมามากเราก็ไม่อยากเห็นเขาเป็นแบบนั้นและมีงานค้างที่บ้านเราก็บอกแม่ว่ากลับก่อนดีกว่าซึ่งตอนนั้นเป็นช่วงที่พี่เราไปคุยกับปู่ย่า. ตอนนั้นเรายังเชื่ออยู่นะว่าพ่อเราต้องไม่ทำแบบนั้นแน่แต่พอพี่เราขึ้นรถพี่ก็ร้องไห้ไม่อยากเห็นพ่อเป็นแบบนั้นเราก็ งงไงง ทำไมอ่ะ พ่อไม่ได้ทำไรแบบนั้นหรอกตอนนั้นคือหงุดหงิดพี่มากแต่พอพี่พูดอีกว่าไม่กล้าสู้หน้าเรา เขาอยากฆ่าตัวตายตอนนั้นคือเหมือนเดจาวูช็อคอีกรอบ. สิ่งที่เกิดขึ้นมันคือเรื่องจริงหรอ เราทำตัวไม่ถูก เราเครียด และกังวลมาก เราร้องไห้เราอ่อนแอ. แต่ตอนนี้เราเข้มแข็งขึ้นแล้วเราไม่รู้สึกเสียใจแต่เราโกรธแทนว่าทำไมพ่อถึงทำแบบนี้

รู้มั้ยคะว่าพ่อพยายามปิดความจริงว่าไม่ได้มีชู้แต่คือทุกคนรู้กันหมดละค่ะ!!! ตอนนี้ผญ.คนนั้นมาป้วนเปี้ยนเรา แม่และก็พี่ชาย ส่งรูปว่าคุยอะไรกับพ่อเราบ้าง พ่อเราส่งทักไปหาเขาว่าไง อ่อแล้วเขาก็ส่งมาด้วยนะคะว่าเขา ท้อง!  คือเอาแชทนี่มาป้วนเปี้ยนเรานี่คือไรอ่ะคะตอนนี้ก็ยังมาวุ่นวายเราอยู่คือโมโหมากกกกกกกกก อยากด่ามาก เราควรจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดีคะ

แม่บอกว่าพ่อไม่ได้รักพวกเราแล้วแต่พออยู่ต่อหน้าก็ทำเป็นดูแลพวกเราต่อ ตอนทำงานก็ไม่กลับพร้อมแม่เราแต่ไปหาอีผญ.คนนั้น
เรายังควรรักพ่อต่อไปมั้ยแล้วจะจัดการอีที่มาวุ่นวายยังไงดีคะ ตอนนี้หงุดหงิดมากค่ะ    
ขอบคุณที่มาสละเวลาอ่านนะคะ
*แตะแท็กผิดยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ