สวัสดีเราชื่อ ฝ้าย(นามสมมุติ) อยู่ม.1คือเราอยากระบาย คือ ปัญหาชีวิต ยุ่งยากว่ะ ต้องตีสองหน้าใส่แม่ เคยมีครั่งหนึ้งแม่ถามว่าที่ร.รเป็นไงบางลูก แล้วต้องโกหกแม่ตลอด ว่าดีมากเลย เล่นกับเพื่อนสนุกมาเลยย แต่ในใจ เหนือย!! ต้องทนอยู่กับเพื่อนที่นิสันไม่ดี เอาแต่ด่า ดูถูก นินทา หน้าไหว้หลังหลอก ใสร้าย โดนแกล้งแบบแรงๆ พอมีคนมาถามว่าสนุกไหมอยู่ที่ร.ร เราต้องตอบแบบเดิม สนุกมา เพื่อนเปนคนตลกมาก ในใจอยากให้เรียนจบเร็วๆ หรือไม่ก้ย้ายร.รเลย แต่ทางบ้านไม่มีเงินเยอะพอที่จะให้หนูย้ายร.รได้ ถ้าเป็นไปได้อยากตายมาก หรือไม่ก็อยากไปสักที่ที่ไม่มีใคร อยากอยู่คนเดียว แต่ก็สงสารแม่ เพราะถ้าไม่มีเรา แม่ก็ต้องเสียใจมากๆ  ต้องทนมากเท่าไหร่?? ต้องเก็บกดมากอีกเท่าไหร่?? อยากได้ใครบางคนที่รับฟังเรา เข้าใจเรา อยากได้ใครสักคน ใครก็ได้ เราเคยบอกให้แม่ฟัง แม่ก็ร้องไห้ เราไม่อยากให้แม่ เป็นห้วงเรา ไม่อยากให้แม่ต้งเครียด เราต้องบอกแม่ว่า ปรับความเข้าใจกับเพื่อนแล้ว ดีกันแล้ว เล่นด้วยกันแล้ว แต่จิงๆ ไม่ใช่เลย เราต้องคนใช่ชีวิตแบบนี้มา4ปีแล้ว ไม่อยากทนแล้ว อยากไปแล้ว อยากไปที่ที่มีเราแค่คนเดียว เคยไปเล่าให้เพื่อนเก่าฟัง มันก็ไม่สนใจเรา เคยเล่าให้ใครต่อใคร ก็ไม่มีใครรับฟัง ทุกคนบอกเหมือนๆกันหมด เดียวก็ดีแต่ เดียวก็เล่นด้วยกันเอง ปัจจุบัน เราจำเป็นกับเพื่อนแค่ตอนสพคัญ แค่ตอนไม่มีใครอยากทำงานหนักๆ งานที่ต้องเครียด ก็จะโยนมาให้เราหมดเลย เราต้องรับมันไว่ ไม่มีสิทธิ์ จะปฏิเสธมัน ต้องรับไปทั่งๆที่ไม่อยากทำ ชอบโยนภาระมาให้ตลอด ไม่ไหว่แล้วว่ะ เคยกรีดข้อมือตัวเอง ก้ช่วยได้แค่แปปเดียว เคยลองฆ่าตัวตายแต่ก็นึกคิดได้ว่า เราไม่ควรทำแบบนี้ เรายังเหลือแม่นะ ถ้าเราตายไปใครจะดูแลแม่หล่ะ? ใครจะเลี้ยงน้องหล่ะ (แม่เราตั้งท้องได้7เดือนแล้ว) เราก้คิดได้สุดท้ายได้แค่กรีดข้อมือตัวเองง... อยากได้ใครสักคนที่พร้อมรับฟังเราได้ทุกเรื่อง อยากได้คนที่เข้าใจเราได้ดี อยากได้ใครสักคน....