เป็นคนไม่มีลูกไม่มีผัว โสด เพื่อนเยอะ ร่าเริงโลดโผน ใช้ชีวิตสนุกสนานมากมาย ไม่ได้คิดอะไร อินดี้หนักมากด้วย แต่พอยิ่งโต ยิ่งมีภาระมีความรับผิด มีอะไรต่างๆที่เข้ามา ทำให้รู้สึกว่า ความสุขในชีวิตเริ่มน้อยลงไปทุกทีๆ พอได้ใช้ชีวิตคนเดียว ปลูกต้นไม้ ทำกิจกรรม เที่ยว กินข้าว กินเหล้า ดูหนัง ฯ หรือทำอะไรที่รัก คนเดียวหนักขึ้นเรื่อยๆ โดยไม่ต้องมีผู้คนรอบข้าง กลับรู้สึกสบายใจ โปร่ง โล่ง ไม่ต้องการคนมาเข้าใจหรือ อะไรใดๆทั้งสิ้น เหมือนอยากหลีกหานจากคนไปเรื่อยๆ เบื่อหน่าย โดยที่บางทีก็หาสาเหตุไม่เจอ เราต้องอยู่แบบนี้เพื่อหาความสุข หรือต้องอยู่เพื่อหาคำตอบการใช้ชีวิต