ถุงมือกวีหมายเลข 2 นี้เป็น "ฉันท์ชั้นครู" ครับ "วสันตดิลกฉันท์"

ซึ่งจุดที่ยากที่สุดคือ ลหุสามตัวซ้อนๆ ต่อด้วยครุหนึ่ง ตามมาด้วยลหุอีกสอง

แต่ภาษาไทยง่ายกว่าบาลี เพราะสระ "อำ" สามารถเป็นครุก็ได้ ลหุก็ได้ ทูอินวัน!

ซึ่งถ้าเป็นบาลีจะไม่ได้เป็นอันขาด !!!

เช่น คำว่า "ธรรม" (อ่านว่า ทำ มะ) ภาษาไทย ถือว่ามีสระ "อำ" ดังนั้น เอาเป็นครุก็ได้ เอาเป็นลหุ ก็ได้

แหมมันช่างง่ายดายเสียเหลือเกิน !!!

แต่ถ้าเป็นภาษาบาลีละก็ โนเวย์ !!! ไม่มีทาง ไม่มีวัน !!!

เพราะ คำที่มีเสียงสระ "อำ" เมื่อเขียนแบบบาลี จะเป็น "พยัญชนะสังโยค" (หรือสัญโยค) คือ มีการซ้อนพยัญชนะ หมายความว่า มีตัวสะกด เสมอ ทุกครั้งไป!

เช่น "ธรรม" = ธมฺโม, "กรรม" = กมฺมํ

ในภาษาบาลี คำใดมี "สัญฺโยโค" คือ มีตัวสะกดแล้วละก็ คำนั้น ตรงนั้น ต้องเป็นครุ มิอาจไม่เป็นครุ !!!

พา หุง สะ หัส สะ มะ ภิ นิม มิ ตะ สา วุ ธัน ตัง = บาทแรกคาถาถวายพรพระ นี้คือ "ต้นแบบ" ในการเรียน วสันตดิลกฉันท์ สำหรับนักเรียน (พระ/เณร) ที่เรียนภาษาบาลีในชั้นประโยค ป.ธ.๘ ครับ

ลองดูบาทที่สาม...ของพระคาถานี้....

ทา นา ทิ ธัม มะ วิ ธิ นา ชิ ตะ วา มุ นิน โท

ตรง "ธัม" หรือ "ธรรม" นี่แหละครับ ใครทะลึ่งแต่งเป็นลหุ เสียงสั้น ฉันท์ก็จะล่มพังพินาศหมดเลย!

ดังนั้นวิชาฉันท์ ครุ ลหุ ผิดไม่ได้ ไม่อนุญาตให้ผิด

ผิดจุดเดียวก็สอบตกเลย!! เพราะมันจะไม่ถูกกับ "คณะฉันท์" ตามกฏเกณฑ์ที่บุรพาจารย์ท่านวางไว้

เอาละครับ พล่ามมามากแล้ว....มาดูฉันท์ของ จขถม. นี้กัน

เขียนถึงเรื่อง "ความยุติธรรม" ยกเป็นธีมหลัก

แสดงความหวังว่าขอให้มีในบ้านในเมือง...ด้วยเถิด ประมาณนั้น!

เชิญอ่าน และทายกันได้เลยครับ!