สวัสดีค่ะ จากด้านบนเลย คือเรารู้สึกว่าเราเป็นคนชอบเครียด ชอบคิดมากไปเรื่อย ชอบเก็บเรื่องต่างๆมาคิดทั้งๆที่ก็รู้เหละค่ะว่าเออมันก็ไม่ควรเอาเรื่องอื่นมาคิดมากอะไรเเบบนี้ ถ้าเครียดมากมันก็จะไม่ดีต่อสมองต่อร่างกายเรา เเต่เราก็ชอบเป็นอยู่เรื่อยเลย จนมันออกมาทางสีหน้า   เพื่อนเคยพูดกับเราว่า เห็นเราชอบทำหน้าเครียด เลยคิดว่าทำอะไรผิดไปรึป่าว ซึ่งไม่เลย ปกติเวลาเราหน้านิ่งก็จะชอบดูเครียดอยู่เเล้ว เเม้เเต่ตอนนั้นครูเเนะเเนวที่เคยพูดประเด็นเกี่ยวกับสีหน้าอะไรงี้อ่ะค่ะ ก็บอกว่ามองหน้าเราครั้งเเรกอ่ะ ดูเป็นคนชอบเครียดนะ เพราะสีหน้ามันบอก ซึ่งเราไม่อยากเป็นเเบบนี  เราคิดว่ามันอาจส่งผลกับคนรอบข้างเราของเราได้ ใครจะอยากอยู่กับคนที่ดูโกรธดูเครียด มันดูน่าอึดอัดเเละถ้าสนิทมากๆเเล้วอยู่กลุ่มเดียวกัน หรือเเม้เเต่คนในครอบครัว เค้าอาจจะเครียดไปกับเราก็ได้ ซึ่งเราไม่อยากทำให้เพื่อนหรือคนรอบข้างเป็นเเบบนั้น 
           
                      เราคิด ว่าต้องมีคนที่เเอบคิด ว่าเเล้วทำไมไม่ไปปรึกษาเพื่อนหรือคนใกล้ตัว ไอ้เรื่องปัญหาที่เครียดอยู่บ้างหล่ะ มันจะได้เบาลงบ้าง            ค่ะเราลองปรึกษาเพื่อนอยู่บ่อยๆ ผลที่ได้กลับมามันก็สามารถช่วยได้บ้างนิดหน่อย เเต่เพื่อนก็จะต้องคิดมากไปกับปัญหาของเราด้วย มันเหมือนถ้าเราไปปรึกษาเพื่อนเค้าก็จะอารมณ์down   เเล้วเครียดตามไปด้วย(เพื่อนคนนึงเคยพูด)  ซึ่งเราก็ไม่อยากให้เป็นเเบบนั้นอีกเหมือนกัน เราไม่อยากให้เค้าต้องมาเครียด มาจมเเบบเรา  มันเหมือนเราไปดึงให้ตัวเค้าต้องลงมาจมอยู่กับความเครียดไปด้วย มันไม่ดีเลย เราก็เลยไม่ค่อยอยากจะปรึกษาใครมากนักอ่ะค่ะ มันก็เลยอยู่เเต่กับตัวเองจนบางทีก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไง เลยต้องมาเขียนระบายอะไรเเบบนี้

- อีกประเด็นนึงที่ทำให้เครียดมากที่สุดเเละก็อยากระบายอยากปรึกษามากๆเลยก็คือ เรื่องเรียนต่อสอบเข้ามหาลัยค่ะ  (เเอบระบายไปซะเยอะเลย)
   ปัจจุบันตอนนี้เราอยู่ม.6เเล้ว เวลาก็เหลือไม่มากเเล้ว เเต่ก็ยังไม่รู้เลยว่าตัวเองชอบอะไร อยากเป็นอะไร อยากทำอะไร คือเราเป็นคนที่เรียนกลางๆ เรียนได้ทุกวิชาเเต่ก็ไม่มีวิชาไหนที่ชอบ หรือเก่งขึ้นมาโดดๆขนาดนั้น (เราเรียนศิลป์-คำนวณ) มันเลยทำให้เราไม่รู้ว่าสิ่งไหนคือสิ่งที่เราชอบเเละอยากศึกษาต่ออ่ะค่ะ ตอนเเรกก็คิดว่าตัวเองชอบภาษาอยากต่อทางภาษาเเต่ไปๆมาๆ มันก็เเบบถ้าเข้าไปเราต้องมีวินัยมากๆ อ่านหนังสือเยอะมีความจำที่ดี ถ้าอยู่กับสิ่งนั้นมากๆเราจะไหวมั้ย เเละเราก็ขี้ลืมง่ายมากT.T เเล้วถ้าเข้าไปมันก็ไม่ได้เรียนเเค่ตัวภาษา มันลงไปลึกถึงบลาาๆ  เราจะไหวหรอ (ซึ่งนี่ไม่ดีเลยที่เราคิดเเบบนี้เราควรจะให้กำลังใจตัวเองเเละพยายามให้ดีที่สุดใช่มั้ยคะ) เเต่ก็นั่นเเหละค่ะ เราก็เลยคิดว่างั้นเราลองหาลองค้นอย่างอื่นดูดีมั้ย คณิตนี่คือไปไกลๆเลยจ่ะ ขอไม่ยุ่งเด้อเเม่ เเต่ถ้าภาษาตอนนี้ก็อยากเรียนพอให้รู้ให้ใช้สื่อสารเข้าใจในชีวิตประจำวันได้ เเต่ประเด็นคือทางไหนที่เราควรจะไปต่อดี เรารู้สึกว่าเราอยากทำงานที่มันไม่เครียด ทำเเล้วสนุกไปกับมัน เช้าวันต่อมาอยากตื่นไปเรียนไปทำงานต่อ เเต่ก็ไม่รู้อีกว่าทำอะไรเเล้วมีความสุขอ้อมีอย่างนึงค่ะ หวีดศิลปิน55555 เเต่นั่นก็ไม่ใช่สิ่งที่จะช่วยบอกได้อยู่ดีว่าเเนวไหนที่มันเหมาะกับตัวเรา เเต่ช่วงนี้เริ่มมาสนใจด้านจิตวิทยาค่ะ? เพราะอยากที่จะรู้อยากที่จะเข้าใจในตัวเองมากขึ้น มันอาจจะพอช่วยเราได้บ้าง ก็ไม่รู้ว่ามันจะดีไหม มากน้อยเเค่ไหนฝากผู้ที่รู้ช่วยเเนะนำหนูหน่อยนะคะ
เเละก็คิดว่าถ้าเรารู้เเละเข้าใจในตัวเองมากขึ้นเเล้วก็อยากจะมีส่วนช่วยคนอื่นบ้าง อยากเป็นที่ปรึกษาให้คนอื่นที่เค้าไม่รู้จะไปปรึกษาใครเเบบตอนที่เราเป็นอยู่ตอนนี้บ้างค่ะ  เเต่มันก็เเอบดูขัดเเย้งตรงที่เเม้เเต่ตอนนี้เรายังเครียด ยังไม่รู้ตัวเอง ยังไม่เข้าใจตัวเองได้ดีพอเลย เเล้วเราจะไปช่วยเหลือคนอื่นได้ยังไง  

เนี่ยค่ะเรารู้สึกเรามีความขัดเเย้งในความคิดอยู่เยอะมากๆเลย T.T บางทีก็คิดอยากจะไปลองปรึกษากับนักจิตวิทยาอยู่บ้าง  เเต่ก็ติดเรื่องค่าใช้จ่าย                 เรื่องพ่อเเม่อีก

สรุปคำถามเลยนะคะ - เรื่องเครียด คิดมาก เราควรจะจัดการกับตัวเองยังไงดีคะ ?
                              - ควรจะทำยังไงให้รู้ว่าตัวเองชอบอะไรอยากเรียนต่ออะไรดีคะ ?

พิมพ์ไปเยอะมากๆเลย