คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ค่ะ หนูอยู่ม.3 แล้วนะคะตอนนี้ ก่อนเปิดเทอมก็ดีอยู่มีความสุขก็ดีมาเรื่อยๆคิดว่าปัญหามันน่าจะจบลงหวังว่าคนในครอบครัวจะเข้าใจมากขึ้น แต่ไม่เลยค่ะโรงเรียนปรับเวลาเลิกเรียนใหม่เป็น16:30น.กว่าจะถึงบ้านก็ห้าโมงกว่าๆ บอกไปแล้วแต่ไม่มีใครสนใจพอกลับบ้านช้าก็มาโวยวายใส่ แต่พ่อกับแม่เข้าใจนะคะเพราะบอกแล้วไว้แล้วค่ะตารางก็ส่งให้ดู คือตอนนี้อยู่กับตายายค่ะ ก็โดนดุบ่อยอยู่ค่ะ ทำผิดนิดหน่อยบ่นได้เป็นอาทิตย์ขุดทุกเรื่อง ต้องขอบอกก่อนนะคะไม่ใช่ยายแท้ๆค่ะ ยายแท้ๆเสียไปตั้งแต่หนูอยู่ในท้องแม่ ยายคนนี้จะชอบดุด่าเป็นประจำงานบ้านหนูก็ทำค่ะ พอวันหยุดเสาร์อาทิตย์หนูต้องไปทำงานกลุ่ม หนูเป็นไข้แต่ก็ใกล้หายแล้วพอเพื่อนมารับยายกลับพูดใส่ว่าทำงานอยู่บ้านตัวเองมันจะตายต้องถโล่ไปทำบ้านเพื่อน โทรไปฟ้องแม่ ใส่ความเยอะอยู่ แม่โทรมาหนูก็รับก็คุยปกติค่ะ พอหนูกลับบ้านแม่โทรมาก็ไม่อยากรับค่ะ หนูเริ่มรู้สึกว่าแม่ฟังแต่คนอื่นไม่เคยฟังหนูบ้างว่าหนูรู้สึกไง ท้งโทรเบอร์โทรเฟสหนูก็ไม่รับหนูอยากอยู่คนเดียวมากๆเลยค่ะ แม่ก็เลยโทรไปหายาย ยายรับแล้วก็พูดดังๆให้หนูได้ยินว่าหาหนูไปเที่ยวอย่างนั้นอย่างนี้ พูดบอกว่าอย่าไปกับมันเลยอย่าไปวุ่นวายเดี๋ยวมันหนีออกนอกบ้าน แน่นอนค่ะหนูเคยคิดจะหนีออกจากบ้าน บอกหนูเรียนเป็นนั้นเป็นนี้สุดท้ายก็มาพูดว่าคนอย่างไม่มีปัญญาหรอก เอาปมด้อยหนูมาพูด หนูได้แต่นอนคิดว่าเมื่อไหร่จะจบไม่อยากทนแล้ว หนูอยากมีโอกาสที่จะได้เปิดใจคุยกับพ่อและแม่ ตอนนี้หนูเริ่มรู้สึกเบื่อชีวิตแบบนี้ เบื่อคนที่อยู่ด้วย ไม่เคยใส่ใจยังจะไม่เข้าใจอีก หนูจะทำไงดีค่ะหนูอยากอยู่คนเดียวมากเลย