ผมกับแฟน คบกันมาประมาณ 8 ปี ในช่วงเวลา 6 ปี เคยจะเลิกกัน แต่ก็น้องมาด้วยกันเสียก่อน ความคิดนั้นเลยจางหายไป ในช่วงระยะเวลา หลังจากต่างฝ่ายต่างรู้ว่า กำลังจะมีลูกแล้ว ความคิดที่จะเลิกกันมันก็หายไป อยู่กันมีความสุขดี หลังจากที่คลอดแล้ว ก็ยังมีความสุขกันดีอยู่ อาจจะมีทะเลาะกันบ้าง แต่ก็ปรับความเข้าใจกันได้
ช่วงน้องได้สักขวบนึง เราก็มีทะเลาะกัน ก็แรงพอสมควร ด้วยอารมณ์ ที่เราเป็นคนอารมณ์ร้อนด้วยมันเลยไปกันใหญ่ หลังจากวันนั้นก็ ผมก็ปรับตัวให้ตัวเองเย็นลง ก็อยู่กันมาได้ สักพัก แฟนเราเริ่มได้งานใหม่ หลังจากเลี้ยงลูกมาสักพัก เรามีความรู้สึกว่า แฟนเราไม่สนใจเราเลย เราคุยกันไม่ได้ทะเลาะกัน แบบเมื่อก่อนแล้ว เราพูดคุยกันด้วยเหตุผล ว่าเหตุผล มันมาจากเราไม่พอใจกับการทำงานของแฟนเรา ด้วยเรื่องเวลา และอื่นๆ ทำให้ไม่มีเวลาให้เรา ผนวกกับเมื่อมีลูกแล้ว ลูกต้องมาก่อน อันนี้เป็นปกติของคนเป็นพ่อแม่ แต่เราก็เออสนใจเราหน่อย เราก็ยังอยู่ตรงนี้
ระยะเวลาผ่านไป 1 ปี คือปัจจุบันนี้ ความรู้สึกนั้นมันกลับมา ว่าแฟนเราไม่สนใจเราเลย เราก็อยากทำให้แฟนเรารู้สึกดีเหมือนเดิม พยายามทำให้มันดี แต่พอทำไปเหมือนเราไม่ได้ รับอะไรกลับมามันก็ไม่อยากทำ
เราเลยตัดสินใจคุยกับแฟนว่า จะเอายังไง ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ แฟนเราบอกกับเราว่า ด้วยปัญหาที่มันสะสมมา ต่างๆ ด้วยเรื่องบ้านของเรา ก่อนเล่าให้ฟังเกี่ยวกับบ้านก่อนนะว่า เราไม่ได้อยู่ด้วยกันแค่ 3 คนพ่อแม่ลูก ที่บ้านเรามี ครอบครัวเราอีก คือ แม่ น้า ยาย เรา แฟนเราบอกว่า จริงๆ อยากอยู่ด้วยกันแค่ 3 คน แบบพ่อแม่ลูก เราเลยบอกกับแฟนเราว่า มันเป็นสิ่งนึงที่เราให้ไม่ได้ เพราะเราไม่สามารถทิ้งแม่เราได้ เราไม่อยากทิ้งแม่เราแบบนั้น ในมุมมองเราคิดว่า บางครอบครัวที่ ภรรยาแต่งเข้า เขาก็อยู่กับครอบครัวสามีได้ ปัญหาทางบ้านเรามันคือ ความอึดอัดที่แม่เรา บางครั้งก็ต้องเข้าใจผู้ใหญ่ ที่บางครั้ง เขาอาจทำอะไรเกินไป ที่ในบางครั้งมันอาจจะเป็นหน้าที่ของ พ่อหรือแม่ ทำ ในส่วนนี้เราบอกแฟนว่าเรารู้สึกเหมือนกัน แต่เราก็บอกแฟนว่าเราก็ไม่อยากพูด เพราะนั้นคือแม่เรา แต่เราได้คุยกับแม่เราเรียบร้อยแล้ว กับเรื่องนี้แม่เราโอเค เข้าใจกับปัญหานี้ เรื่องที่เราคุยกับแม่ คือหลังจากเราแยกกันอยู่กับแฟนนะ และเรื่องร้าเราเป็นคนอารมณ์แปลกๆ ชอบว่ายายเรา ก็คนแก่ก็ต้องทีความจุกจิกๆ หน่อยๆ นั้นแหละครับ
มาต่อกันเรื่องที่เราคุยกับแหนว่าปัญหามันคืออะไรกันต่อ เราถามแฟนต่อว่า ตกลงตอนนี้ยังรักกันอยู่ไหม
แฟนเราเงียบไปพักนึงแล้วตอบกับเราว่า ไม่รู้เหมือนกันว่า มันแค่ผูกผันหรือว่ารัก แฟนเราไม่สามารถให้คำตอบกับเราได้ เราเลยถามแฟนเราว่าจะ เอายังไง แฟนเราบอกว่าอยากแยกกันอยู่สัก 1-2 เดือน เพื่อหาคำตอบว่า เขารู้สึกยังไงกับเรา ยังรักกันอยู่ไหม เวลาที่หายออกไป ยังคิดถึงกันไหม เราจึงตัดสินใจที่ให้แฟนเราแยกออกไป ถามว่าเราโอเคไหม เราไม่โอเคแต่ให้ต้องมาอยู่กันแบบนี้มันก็ไม่ต่างกันกับการแยกกันอยู่
หลังจากเรากับแฟนแยกกันอยู่ เรารู้สึกไม่โอเค ในทุกๆวัน เราหยุดคิดเรื่องแฟนเราไม่ได้เลย เพราะในความคิดเรา เราคิดว่า ยังไงเขาก็ไม่กลับมา แต่เราต้องกลับไปเจอสภาพเดิมๆ ที่เดิมๆ กับความรู้สึกเดิมๆ เราไม่รู้เราต้องทำยังไง เราไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไง เราคิดถึงเรื่องเขาตลอดเวลา ขนาดทำงานไปยังคิดไป มันรู้สึกเสียใจ มันอึดอัด มันคิดถึง แต่ไม่สามารถบอกได้ เพราะกะบระยะเวลาที่เขาขอไป เราไม่สามารถทำอะไรได้เลยเพราะเราตัดสินใจไปแล้ว เราแค่รู้สึกอยากให้เขากลับมา...
สถานะแยกกันอยู่
ช่วงน้องได้สักขวบนึง เราก็มีทะเลาะกัน ก็แรงพอสมควร ด้วยอารมณ์ ที่เราเป็นคนอารมณ์ร้อนด้วยมันเลยไปกันใหญ่ หลังจากวันนั้นก็ ผมก็ปรับตัวให้ตัวเองเย็นลง ก็อยู่กันมาได้ สักพัก แฟนเราเริ่มได้งานใหม่ หลังจากเลี้ยงลูกมาสักพัก เรามีความรู้สึกว่า แฟนเราไม่สนใจเราเลย เราคุยกันไม่ได้ทะเลาะกัน แบบเมื่อก่อนแล้ว เราพูดคุยกันด้วยเหตุผล ว่าเหตุผล มันมาจากเราไม่พอใจกับการทำงานของแฟนเรา ด้วยเรื่องเวลา และอื่นๆ ทำให้ไม่มีเวลาให้เรา ผนวกกับเมื่อมีลูกแล้ว ลูกต้องมาก่อน อันนี้เป็นปกติของคนเป็นพ่อแม่ แต่เราก็เออสนใจเราหน่อย เราก็ยังอยู่ตรงนี้
ระยะเวลาผ่านไป 1 ปี คือปัจจุบันนี้ ความรู้สึกนั้นมันกลับมา ว่าแฟนเราไม่สนใจเราเลย เราก็อยากทำให้แฟนเรารู้สึกดีเหมือนเดิม พยายามทำให้มันดี แต่พอทำไปเหมือนเราไม่ได้ รับอะไรกลับมามันก็ไม่อยากทำ
เราเลยตัดสินใจคุยกับแฟนว่า จะเอายังไง ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ แฟนเราบอกกับเราว่า ด้วยปัญหาที่มันสะสมมา ต่างๆ ด้วยเรื่องบ้านของเรา ก่อนเล่าให้ฟังเกี่ยวกับบ้านก่อนนะว่า เราไม่ได้อยู่ด้วยกันแค่ 3 คนพ่อแม่ลูก ที่บ้านเรามี ครอบครัวเราอีก คือ แม่ น้า ยาย เรา แฟนเราบอกว่า จริงๆ อยากอยู่ด้วยกันแค่ 3 คน แบบพ่อแม่ลูก เราเลยบอกกับแฟนเราว่า มันเป็นสิ่งนึงที่เราให้ไม่ได้ เพราะเราไม่สามารถทิ้งแม่เราได้ เราไม่อยากทิ้งแม่เราแบบนั้น ในมุมมองเราคิดว่า บางครอบครัวที่ ภรรยาแต่งเข้า เขาก็อยู่กับครอบครัวสามีได้ ปัญหาทางบ้านเรามันคือ ความอึดอัดที่แม่เรา บางครั้งก็ต้องเข้าใจผู้ใหญ่ ที่บางครั้ง เขาอาจทำอะไรเกินไป ที่ในบางครั้งมันอาจจะเป็นหน้าที่ของ พ่อหรือแม่ ทำ ในส่วนนี้เราบอกแฟนว่าเรารู้สึกเหมือนกัน แต่เราก็บอกแฟนว่าเราก็ไม่อยากพูด เพราะนั้นคือแม่เรา แต่เราได้คุยกับแม่เราเรียบร้อยแล้ว กับเรื่องนี้แม่เราโอเค เข้าใจกับปัญหานี้ เรื่องที่เราคุยกับแม่ คือหลังจากเราแยกกันอยู่กับแฟนนะ และเรื่องร้าเราเป็นคนอารมณ์แปลกๆ ชอบว่ายายเรา ก็คนแก่ก็ต้องทีความจุกจิกๆ หน่อยๆ นั้นแหละครับ
มาต่อกันเรื่องที่เราคุยกับแหนว่าปัญหามันคืออะไรกันต่อ เราถามแฟนต่อว่า ตกลงตอนนี้ยังรักกันอยู่ไหม
แฟนเราเงียบไปพักนึงแล้วตอบกับเราว่า ไม่รู้เหมือนกันว่า มันแค่ผูกผันหรือว่ารัก แฟนเราไม่สามารถให้คำตอบกับเราได้ เราเลยถามแฟนเราว่าจะ เอายังไง แฟนเราบอกว่าอยากแยกกันอยู่สัก 1-2 เดือน เพื่อหาคำตอบว่า เขารู้สึกยังไงกับเรา ยังรักกันอยู่ไหม เวลาที่หายออกไป ยังคิดถึงกันไหม เราจึงตัดสินใจที่ให้แฟนเราแยกออกไป ถามว่าเราโอเคไหม เราไม่โอเคแต่ให้ต้องมาอยู่กันแบบนี้มันก็ไม่ต่างกันกับการแยกกันอยู่
หลังจากเรากับแฟนแยกกันอยู่ เรารู้สึกไม่โอเค ในทุกๆวัน เราหยุดคิดเรื่องแฟนเราไม่ได้เลย เพราะในความคิดเรา เราคิดว่า ยังไงเขาก็ไม่กลับมา แต่เราต้องกลับไปเจอสภาพเดิมๆ ที่เดิมๆ กับความรู้สึกเดิมๆ เราไม่รู้เราต้องทำยังไง เราไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไง เราคิดถึงเรื่องเขาตลอดเวลา ขนาดทำงานไปยังคิดไป มันรู้สึกเสียใจ มันอึดอัด มันคิดถึง แต่ไม่สามารถบอกได้ เพราะกะบระยะเวลาที่เขาขอไป เราไม่สามารถทำอะไรได้เลยเพราะเราตัดสินใจไปแล้ว เราแค่รู้สึกอยากให้เขากลับมา...