สวัสดีค่ะ อันดับแรกเราขอเกริ่นก่อนว่าเราเป็นคนผิวเข้ม หน้าตาบ้านนอกๆ โดนล้อเรื่องนี้บ่อยมากๆ แต่ก็พยายามไม่สนใจจนกระทั่งวันหนึ่งเราไปงานอบรมกับโรงเรียนแล้วบังเอิญเจอครูผู้ชายที่เคยมาฝึกสอนที่โรงเรียนเรา แล้วตอนกินข้าวเพื่อนเลยชวนครูเขามาร่วมโต๊ะด้วยกัน ครูก็มา(ด้วยความสนิทกันด้วยแหละ) พอกินข้าวเสร็จก็นั่งคุยถามเรื่องนู่นนี่กัน จนกระทั่งอาจารย์พูดขึ้นมาว่า "ครูคิดถึงโรงเรียนเรามากๆนะ เด็กๆหน้าตาดีเยอะเลย"
แล้วครูก็หัวเราะ เพื่อนๆเราก็พูดประมาณว่าแน่นอนอยู่แล้วค่ะ อะไรประมาณนี้ แล้วประโยคต่อมาของอาจารย์ทำเราสตั้นไปแปปนึงเลยแหละ เพราะเขาพูดว่า"ยกเว้นบางคนนะ"แล้วหันหน้ามาหาเรา เราไม่รู้จะพูดอะไร ก็เลยพูดติดตลกว่า "โหยย ครูไม่ต้องหันหน้ามาทางหนูก็ได้" เพื่อนหลายคนก็พูดปลอบๆ ประมาณว่า เพื่อนหนูเขาก็สวยในแบบของหนูไรงี้ แล้วอาจารย์ก็พูดขึ้นมาอีกประโยคว่า"ผิวแทนงี้หรอ" ประมาณนี้แล้วครูก็หัวเราะ เราก็ได้แต่ขำแห้งๆกลบเกลื่อน แต่จริงๆแล้วเราก็จำมาจนถึงทุกวันนี่แหละ  พอลองมาคิดอีกทีเรารู้สึกเสียดายมากที่วันนั้นไม่ได้ตอกกลับอาจารย์จนหน้าหงาย จะว่าเราไม่มีกาลเทศะก็ช่าง เพราะอาจารย์เขาไม่มีมารยาทกับเราก่อน เขาไม่มีสิทธ์มาวิจารณ์เรา ไม่มีสิทธ์มาเหยียดผิวเรา เพราะเราก็อยู่เฉยๆ รู้สึกผิดหวังมากค่ะที่เห็นครูมีความคิดแบบนั้น ทั้งๆที่เป็นเด็กรุ่นใหม่แท้ๆ ตอนนี้เราก็ไม่รู้ว่าเขาจะไปทำแบบนี้กับนักเรียนคนอื่นหรือเปล่า เพราะการพูดแบบนี้มันทำลายความมั่นใจและมันทำร้ายจิตใจเรามากๆ สำหรับคนที่โดนแบบเราเราขอเป็นกำลังใจให้นะคะ ให้รู้ไว้ว่าค่าความเป็นคนไม่ได้ตัดสินที่รูปลักษณ์ภายนอก เราไม่ผิดค่ะที่ไม่ได้มีหน้าแบบพิมพ์นิยม ถ้าที่ใหนที่เราอยู่แล้วรู้สึกว่าคนไม่เห็นค่า ให้ออกมาเถอะค่ะ ออกมาอยู่ในที่ที่ทำให้เรารู้สึกมีค่าดีกว่า

ปล.ถ้าแท็กผิดห้องขอโทษด้วยนะคะ