เคยมั้ยครับที่รู้สึกดีกับใครคนนึงมากๆจนไม่อยากเสียเขาไป ผมกับเขาเป็นชายทั้งคู่ครับ และไม่เคยคิดที่จะเลิกกับเขาคนนั้น(เพราะไม่อยากตามหาใครอีกแล้ว ไม่อยากไปอยู่กับความรู้สึกเหงาๆคนเดียวอีก เพราะกว่าจะเจอกันก็ใช้ว่าจะเจอกับคนที่เข้ากันได้ง่ายๆ)

     -  บางครั้งที่ผมรู้สึกท้อก็คิดถึงเขาและให้กำลังใจเขา ความคิดอะไรที่เขาบ่นก็ฟังๆ ผมไม่สามารถบอกความคิดเห็นของผมได้ ไม่งั้นการสนธนาจะไม่ลงรอยกัน แม้ในบางครั้งก็ขัดกับความคิดผมก็จะเป็นผู้ฟังไม่พูดขัดเขาเพราะรู้ว่าภาระเขาเยอะและงานเขาต้องรับผิดชอบเยอะ ผมเลยพูดให้กำลังใจไม่ให้เขาเครียดเสมอ โดยที่ผมไม่สามารถบอกว่าผมทำงานเหนื่อยมากน้อยเพียงใด
     -  บ่อยครั้งที่ผมเป็นคนที่คอยให้กำลังใจเขาผมกลับเป็นฝ่ายที่ทำไม่ถูกใจเขา พอเขาถามเรื่องงานผมผมเอาชิ้นงานให้ดูหรือบอกไปเดียร์งานผม ก็มักจะโดนเขาติว่าควรทำอย่างนั้นอย่างนี้ พอผมบอกเหตุผลก็มักจะโดนเขาบอกว่า"เค้าไม่รู้ เค้าไม่มีความรู้เรื่องนี้"

ผมไม่รู้ควรทำตัวยังไงครับ บางครั้งก็คิดว่าคนๆนี้คือคนที่ผมตามหา บางครั้งก็รู้สึกว่าเราไปต่อดีมั้ยเพราะบางครั้งเราก็รู้สึกไม่เป็นตนเองเลย

ขอคำแนะนำหน่อยครับ