ความเห็นส่วนตัวบวกกับประสบการณ์ตรงนะคะ
เรารู้สึกว่ายุคนี้องค์กรส่วนใหญ่ไม่ได้ต้องการพนักงานที่รู้ลึกหรือชำนาญงานมากๆ แต่จะอยากได้พนักงานที่อายุน้อยๆ พอทำงานได้ อาจจะไม่ต้องเชี่ยวชาญเท่ากับพนักงานอายุมากแต่ค่าแรงถูก องค์กรเค้าก็จะใช้วิธีเอาเทคโนโลยีหรือระบบงานต่างๆ เข้ามาช่วยเพื่อให้คนทำงานได้แม้จะยังมีประสบการณ์ไม่เยอะ

ซึ่งมันก็คงส่งผลมาจากการที่ยุคนี้การเพิ่มผลกำไรทำได้ค่อนข้างยาก หลายธุรกิจตลาดก็อิ่มตัวแล้ว ทางออกของแต่ละบริษัทจึงไปอยู่ที่การลดต้นทุน และทุนส่วนใหญ่ของบริษัทต่างๆ ก็คือคนนี่ล่ะค่ะ เพราะงั้นถ้ามองในมุมของบริษัทจึงไม่น่าแปลกใจที่เค้าจะเลือกคนที่ค่าแรงถูกกว่า (บวกด้วยความหัวอ่อนปกครองง่าย แถมยังมีเวลาทุ่มเทให้กับงานได้มากกว่าเพราะคนกลุ่มนี้ยังไม่ค่อยมีภาระทางบ้านเหมือนคนอายุมาก) โดยยอมแลกกับความชำนาญบางอย่างซึ่งอาจจะเอาเทคโนโลยี/ระบบการทำงานใหม่ๆ เข้ามาชดเชย คนที่อายุเกิน 35 ขึ้นไปก็เลยพากันตกที่นั่งลำบากกัน คนอายุมากที่จะเหลือรอดอยู่ได้ก็จะเป็นพวกที่ขึ้นเป็นผู้บริหาร (คือมีลูกน้องจะมากจะน้อยก็ขอให้มี) หรือไม่ก็เป็นคนที่มีความเชี่ยวชาญเฉพาะทาง แบบเก่งมากๆ หาตัวจับยาก ซึ่งองค์กรต่างๆ ก็จะเลือกเก็บคนแบบนี้ไว้จำนวนไม่มากเพื่อสร้างองค์ความรู้ในองค์กรหรือพัฒนาระบบการทำงาน ส่วนคนทำงานจริงจะใช้คนอายุน้อยทำไป ถ้าคุณสามารถทำให้ตัวเองอยู่ใน 2 กลุ่มนี้ได้ ก็ย่อมจะอยู่รอดปลอดภัยได้แน่นอน และถึงมีเหตุต้องออกจากบริษัทก็จะหางานได้ไม่ยาก แต่ถ้าเป็นคนทำงานทั่วๆ ไป จะมีปัญหาแน่ๆ ค่ะ ไม่งั้นก็คือในช่วงที่ยังฮอตอยู่ต้องพยายามสะสมทุนให้มากพอ จะได้หาช่องทางไปต่อเองได้ค่ะ

ช่วงเวลานาทีทองสำหรับการหางานคือเพิ่งจบใหม่ๆ สำหรับคนที่โปรไฟล์ดี (จบสถาบันดัง เกรดดี สาขาที่ต้องการสูง ภาษาดี เรียนโทด้วยก็อาจจะได้เปรียบมากขึ้นในบางองค์กร) ส่วนช่วงที่พีคสุดคือหลังจากที่ได้ทำงานไปแล้ว 2-3 ปี อายุ 20 ปลายๆ ถึง 30 ต้นๆ ช่วงนี้แม้แต่คนที่โปรไฟล์ธรรมดาก็ยังฮอต เพราะบริษัทต่างๆ จะมองว่ารับเข้าไปปุ้บก็พร้อมใช้งานแล้ว แต่ยังสามารถจะกล่อมเกลาให้เข้ากับองค์กรได้ง่าย ค่าแรงก็ยังไม่สูงมาก แต่ไฟยังแรงอยู่ ช่วงนี้จะเห็นว่าเปลี่ยนงานกันเป็นว่าเล่นเลยค่ะ อารมณ์สวย/หล่อเลือกได้ยังไงยังงั้น 55555 แต่กลุ่มนี้เวลาย้ายงานจะต้องระวังอยู่อย่างนะ คือต้องพยายามโชว์ศักยภาพตัวเองให้โดดเด่นให้ได้ ไม่งั้นโอกาสจะโตจะรุ่งยากเพราะไม่ใช่ลูกหม้อเค้า ไม่มีใครมาช่วยส่งเสริมเหมือนเด็กๆ ที่เข้าตั้งแต่จบใหม่ แถมความคาดหวังก็จะสูงกว่าเด็กจบใหม่ และช่วงแรกๆ ถ้าพิสูจน์ตัวเองไม่ได้ก็อาจจะโดนตราไว้ว่าไม่โอเค แต่ถ้าทำผลงานได้ดีก็อาจจะเติบโตได้ไม่แพ้พวกที่เข้ามาตั้งแต่จบ

ประมาณนี้ล่ะค่ะ เราเองก็มีเหตุต้องออกจากงานเร็วกว่าที่คาดเหมือนกัน แต่ความโชคดีคือเป็นคนใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย ใช้เงินน้อยมากๆ แถมไม่มีภาระทางบ้าน แล้วยังโชคดีอีกอย่างตรงงานที่ทำมาให้ผลตอบแทนสูง เราเลยมีเงินทุนสะสมเยอะมากพอที่จะไม่ต้องกลับไปดิ้นรนทำงานประจำอีก เหมือนกึ่งๆ เกษียณไปเลยอ่ะค่ะ ตอนนี้ก็คือเริ่มต้นเรียนรู้หาอาชีพที่สองที่สามทำใหม่ แต่ทำแบบที่อยากจะทำเพราะไม่ต้องห่วงเรื่องเลี้ยงชีพแล้ว เพราะงั้นสำหรับคนทำงานนอกจากการเสริมทักษะความสามารถของตัวเองแล้ว ยังต้องมองเรื่องการสะสมเงินทุนไว้ด้วยค่ะ และการใช้ชีวิตที่ไม่ฟุ้งเฟ้อก็เป็นเกราะป้องกันอย่างดีในยุคที่อะไรๆ ก็ต้องรัดเข็มขัดกันหมด สู้ๆ นะคะ