ตอนอยู่ไทยร้อยวันพันปีอากาศร้อนแค่ไหนก็ไม่เคยเป็นผื่น
ย้ายมาสวีเดน อากาศประมาณ 25 องศาแต่เราเหงื่อแตก หน้าเป็นผื่นเพราะแพ้เหงื่อ
คันไม่พอแพ้เกสรดอกไม้ หญ้า จามจนหัวสั่นหัวคลอน
ไปหาหมอ พอหมอรู้ว่ามาจากเมืองร้อน หมอหัวเราะใหญ่ 
ยิ่งเวลาอากาศประมาณ 20 แล้วเราบ่นร้อน คนรอบข้างหันขวับบอกเธอมาจากไทย เธอบ่นร้อนเนี่ยนะ
อยากจะบอกว่าอยู่ไทยฉันก็อยู่ห้องแอร์ ฉันไม่ได้นั่งเหงื่อไหลพลั่กๆ 

หน้าหนาวแดดน้อย คนผิวเข้มแบบเราต้องทานวิตามินดีเสริมทุกวัน
พอทานเข้าไปก็ง่วงอีก กว่าจะจับจุดได้ว่าควรทานตอนกี่โมงนี่ก็เล่นเอาสัปหงกที่ทำงานไปหลายสัปดาห์
คุยกับหมอ หมอหัวเราะอีก หมอบอกวิตามินนี่มันควรจะช่วยให้เธอกระฉับกระเฉงนะ ไหงกลายเป็นยานอนหลับ

แปลกใจอยู่อย่างนึงเพราะคนที่นี่ป่วยกันบ่อย ช่วงเปลี่ยนฤดูหรืออากาศเปลี่ยนนิดหน่อยก็ไม่สบายกันแล้ว
แล้วพอไม่สบายเค้าต้องหยุดงานกัน 2-3 วัน มีบางเดือนป่วยกันทั้งออฟฟิศ มีเรานั่งหัวโด่อยู่คนเดียวเพราะไม่เคยป่วยเป็นหวัด
แต่จะลาป่วยแบบที่คนอื่นเค้าไม่เป็นกัน เช่น ท้องเสีย ผื่นขึ้นตัวแล้วนอนไม่ได้ทั้งคืน ไปทำงานไม่ไหวอะไรแบบนี้