เราอ่านถึงเล่ม 5 แล้ว
คืออ่านแล้วรำคาญนิสัยชอบแขวะ ชอบแซะ
คิดอย่างพูดอย่าง

ตอนว่ารพินทร์ไม่เท่าไหร่ เพราะคงวางตัวเป็นพระนาง พ่อแง่ อน
แต่อ่านเมื่อกี้ ที่กลุ่มบุญคำยิงงูจงอางแล้วมันบาดเจ็บ
แล้วกลุ่มรพินทร์ตามมาทีหลัง เจองูจงอางทำร้าย

ดารินก็ว่า บุญคำว่ายิงมันบาดเจ็บทำให้พวกตัวเองซวย
แต่พอปรากฏจริงๆ คือกลุ่มบุญคำยิงตายไปตัวแล้ว
อีกตัวหนีไปได้ 
กินก็ยากต้องให้เกิดกับแงซายไปหาของมาให้ตัวเองกิน

อ่านไปหงุดหงิดไป ได้คนแบบนี้เป็นเมีย สวยรวยแต่ปากดีแบบนี้ก็ไม่ไหวนะ
ถ้าทำบทโทรทัศน์อยากให้ปรับตรงบทดารินต้นเรื่องหน่อยไม่ไหวน่ารำคาญเหลือเกิน
ตอนลูกเสืออีก โหยทำยังอยู่ทุ่งลาเวนเดอร์
แล้วชอบตัดพ้อ ว่าตัวเองถูกหลอก ถูกอำ ก็ชอบทำตัวขี้โม้อวดรู้ ข่มคนอื่นตลอด

ปล.หวังว่าเธอจะเลิกนิสัยแบบนี้ได้โดยเร็ว