ทุกครั้งที่เริ่มคุยๆ กับใครสักคนจนสนิทสนมไปกินข้าว ดูหนัง ดูคอนเสิร์ตด้วยกัน ไลน์ถามข่าวคราวกันได้ พอจะเริ่มขยับไปที่ความสัมพันธ์อีกระดับหนึ่ง มันไปไม่ถึงจุดนั้นสักที 

ทุกๆครั้งผู้ชายที่คุยด้วยจะบอกว่าอยู่กับเราแล้วสบายใจ ปรึกษาได้ทุกเรื่อง ไม่รู้จะโทรหาใครก็คุยกับเราคนแรก ชวนไปโน้นไปนี่ได้ ด้วยความที่เราเป็นคนไม่งอแง ไม่ขี้บ่น ไม่เซ้าซี้ ไม่โทรจิก เวลาเค้าทำงานหรืออยู่กับเพื่อนเราก็เว้นสเปซให้ เราลุยๆ กินข้าวแกงข้างทางได้ นั่งกินเหล้าเป็นเพื่อนเค้าได้ คุยเล่นได้ ไม่อวดเก่งข่มเค้า ให้เกียรติตลอด พูดเพราะๆหวานๆ

แต่สุดท้ายไม่รู้ทำไมเข้าไปอยู่ในเฟรนด์โซนตลอด ไม่ก็เข้าไปอยู่ในฐานะน้องสาว พอเราอยากเดินออกไปจากชีวิตเค้า ไม่ทักหา ไม่โทรหา ถามไรมาก็ตอบตามมารยาท ผู้ชายก็มักมาง้อ แล้วบอกว่าไม่อยากให้เราหายไปจากชีวิต ไม่อยากเสียเราไป คือไร? 

หลายๆครั้งเราหักดิบตัดทุกช่องทางการสื่อสาร ไม่อยากเสียเวลาด้วยแล้ว เป็นอย่างงี้หลายๆคน จนรุ้สึกว่ัาตัวเองอาจมีปัญหาในความสัมพันธ์หรือเปล่า หรือเพราะวางตัวเหมือนเพื่อนเกินไปเหรอ ทำยังไงให้ไม่ติดเฟรนด์โซนหรือซิสโซน ต้องหัดงี่เง่าบ้างใช่มั้ย แบบหัดจิก หัดตาม หัดชวนทะเลาะ ฯลฯ 

มันต้องทำตัวแบบไหนงงไปหมดแล้ว เราเป็นตัวของตัวเองแบบนี้ผู้ชายบอกไม่อยากเสียเราไป แต้ก็ไม่ได้พัฒนาความสัมพันธ์ พอมีใครมาจีบเราก็ไม่พอใจ เราก็ทำตัวไม่ถูก