Re:เมื่อเราต้องพรากจากกัน ....sao..เหลือ..noi
      https://ppantip.com/topic/38893997


เมื่อวันเสาร์พี่ ...  ได้พาคุณสามีไปส่งเธอสู่ท้องทะเล เพื่อเธอจะได้ไปสู่ภพภูมิใหม่   ได้ไปเจอเพื่อนเก่า  และญาติพี่น้อง
พี่น้องที่จากไปก่อนหน้านี้แล้ว   เชื่อว่า ในภพภูมินี้  เธอจะมีความสุข  สามารถเดินเหินได้  ไม่ต้องนอนติดเตียงอย่างที่
เป็นอยู่ถึง 2  ปี  ก่อนจะเสียชีวิต  ...

ชีวิตต่อไปนี้   ก็จะขาดสมาชิกไปคนหนึ่ง   ถึงจะเหงา  ...  แต่ก็โล่งใจ  เพราะเป็นการอยู่ที่ต้องมีชีวิตอยู่บนเตียงเท่านั้น
ก็ถือว่า  เป็นการอยู่แบบไม่มีคุณภาพชีวิต   ถือว่ากรรมที่เราได้มีร่วมกันหมดไปแล้ว ...  

แม้ว่าตอนที่มีชีวิตอยู่ด้วยกัน  จะไม่เคยทะเลาะกันเลย  แต่วันจากกัน  ก็ไม่ได้เสียน้ำตา  เพราะคุณสามีเส้นเลือดในสมองตีบ
เป็นอัมพฤกษ์ชีกขวา  ตั้งแต่อายุ  45  ปี  ก็ประคับประคองอยู่ด้วยกัน  จนอายุ  80 ปี  ...  33  ปี ในชีวิตเรียกว่ามีชิวิตอย่าง
คนเกือบปกติ   ทำงานจนเกษียณ  ขับรถได้จนอายุ  70 ปี  เพิ่งจะลงนอนจริง  2  ปีสุดท้าย  .... 

ทุกวันนี้ตื่นนอน  ก็ใจหายนิดหน่อย  มองไปอีกเตียง  มันว่างๆ  ไม่มีคนนอนแล้ว  ...ถ้าเจอมีคนนอน..อยู่อาจจะร้องกรี๊ด
ก็ได้  ....

ภาระกิจ  วันนี้คือรวบรวม อุปกรณ์ของใช้คนป่วยบริจาค  ยา...เยอะค่ะ  น้องผู้ช่วยพยาบาลที่ดูและเธอ  มาจัดเก็บและอาสา
จะนำไปบริจาคที่รพ.ในจ้งหวัดภูมิลำเนาบ้านเกิด ...

อยากบอกเพื่อน ... ยามดีๆ  อยู่ด้วยกัน  ก็รักกัน  เอาอกเอาใจกัน  จะได้ไม่ต้องเสียใจเมื่อจากกัน เพราะยามมีชีวิตเราได้
ทำเต็มทีแล้ว   ....  เวลาพาคุณเธอไปพบคุณหมอ  หลายท่านบอก  คุณเธอมีกำไรชีวิต เยอะแล้ว ...