สวัสดี เรานามสมมุติว่า เอ ละกัน
เราเป็นคนที่รู้เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นเราอยากมาเล่า ระบายให้ฟังดีกว่าบ้านเรามี
พ่อแม่น้องและเรา เราโตพอที่จะรับรู้ทุกอย่าง เรารับรู้มาตลอดว่าเรื่องราวเป็นแบบนี้ตั้งแต่ยังเด็กแต่ไม่กล้าถามเพราะคิดว่าเป็นเรื่องผู้ใหญ่ ในวันนี้เราเลยอยากมาเล่าให้ฟัง
พ่อของเราเป็นคนที่ทำงานหนักมากหนักแบบที่จริงไม่จำเป็นต้องขนาดนี้ก็ได้เขาออกทุกวันไม่มาจะเสาร์ อาทิตย์ หรือหยุดราชการ ออกไม่เว้นวัน ทุกครั้งที่ออกจะมีของซื้อมาใหม่ตลอด ละก็เป็นหนี้ตลอดกู้ตลอดให้แม่ค้ำตลอด และคือเป็นคนบอกว่าขอยืมเพื่อไปหมุนเงิน ละจะใช้คืนเมื่อครบอาทิตย์แต่ครบแล้วครบอีก ทวงค่างวดก็บนว่าทวงจัง ในเมื่อคุณให้คนอื่นค้ำคุณก็ต้องจ่ายตามงวดสิคุณจะทำตัวแบบนี้หรอ มันเป็นแบบนี้มาหลายครั้งมากบางทีถามว่ามีเงินมาใช้รึยังเรารู้สึกว่าเขาตอบกวนๆว่า(ไม่ให้มีอะไรปะ)มันถูกต้องละหรอคือสรุปก็คือแม่เราจ่ายอยู่คนเดียวทั้งๆที่ไม่ได้ใช้เงินแค่เป็นคนค้ำให้ ทวงก็อ้างว่าไม่ช่วยจ่ายค่าเทอมลูก อะเรารู้ดีหมดว่าแม่ช่วยจ่ายอะไรบ้าง แม่ช่วยจ่ายค่ากินค่าอยู่ แม่ช่วยจ่ายค่าอาหาร แม่ช่วยจ่ายค่าน้ำ แม่ช่วยจ่ายค่าเครื่องใช้ไฟฟ้ามากมายที่เขาไม่คิดจะจ่าย แม่จ่ายค่าใช้จ่ายเวลาไปเที่ยวด้วยกัน ส่วนใหญ่พ่อจะไม่จ่ายเลยไม่ว่าค่ากินอาหารที่ร้าน หรือซื้อของแม่บอกพ่อไม่เคยให้อะไรแม่เงินเดือนไม่เคยให้ จ่ายด้วยเงินของตัวเอง ละสุดท้ายแม่ทวงค่างวดบอกไม่มีทั้งๆที่พึ่งเงินเดือนออกถ้าคนมันจะใช้หนี้คงให้ที่ติดตัวอยู่หมดละ แต่นี่คือไม่พูดทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาว กลับบ้านมากิน ไม่ต้องจ่ายสักบาท จ่ายแต่ค่าเทอม ที่เบิกได้เพราะเป็นข้าราชการ ละที่เขาซื้อของซื้อรถซื้อมอไซมาเพื่อบำเลอความสุขตัวเองจนมากเกินกำลัง ซื้อแบบมีอยู่แล้วก็ซื้ออีก เป็นคนหน้าใหญ่กับคนนอกบ้านมาก มากจนฉันฟังมาบ่อยจนเบื่อ พ่อมีเมียน้อยตั้งแต่ฉันยังเดินไม่ได้ เมียน้อยละรานแม่ฉันมาตลอด จนแม่เคยบอกฉันมาว่าเขาโทรมาบอกว่าเขาเผาพริกเผาเกลือมาสาบแช่งฉันในตอนที่ฉันยังไม่รู้เรื่องอะไรเลยฉันพึ่งอนุบาลพึ่งประถมว่าขอให้ฉันเป็นแบบเมียน้อย ฉันงงว่าถ้าฉันจะไม่เป็นตามสะอย่างสาบแช่คนอื่นเหมือนด่าตัวเอง โดยที่ทุกครั้งแม่บอกพ่อพ่อได้แต่นิ่งไม่ทำอะไรทำหน้าทำตา แม่เลยปล่อยผ่านเพราะไม่อยากให้ฉันกับน้องเสียใจ เขาเก็บความรู้สึกไว้คนเดียวมาตลอดไม่บอกใครแม่แต่แม่ของแม่เอง หรือยายนั่นละ พ่อเอาเรื่องที่บ้านไปเล่าให้เมียน้อยฟังเสมอ ทุกครั้งจะเห็นครีมสบู่น้ำหอมต่างๆขวดใหม่ๆมาบ้าน แม้แต่โทรศัพท์พ่อก็ได้ใหมาจากเมียน้อยโดยพอฉันถามว่าได้จากไหนก็อ้างว่าน้องที่ทำงานขายต่อ เป็นคนอ้างว่าคนอื่นไม่ดีตลอดแต่ไม่เคยว่าตัวเองไม่เคยขอโทษแม่สักครั้งที่ทำผิด ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองผิดเลย รู้สึกว่าเหนื่อยเพราะไม่มีคนช่วยทั้งๆที่เป็นหนี้ของตัวเอง เรารู้สึกตลอดหลายปีที่ผ่านมานับวันเขายิ่งไม่น่าเคารพ เขายิ่งทำตัวให้ไม่น่านับถือเพราะคนที่อยู่ในบ้านรู้ดีสุด คนนอกบ้านชมต่างๆนานาว่าดีว่ารวยแต่คนในบ้านอยู่ด้วยแล้วรู้สึกไม่มีความสุขเลย โดยตอนนี้เราส่วนมากอยู่แต่กับแม่เที่ยวกับแม่ไปไหนมาไหนด้วยกันยังมีความสุขมากกว่าอยู่4คนอีก เราไม่ได้จะอกตัญญูนะแต่เราคงเลือกจะปฏิบัติมากกว่านี้เพราะเขาไม่ได้สนใจความรู้สึกคนในครอบครัวเลย สนใจแต่ข้างนอก เรื่องหนี้ก็อีกเรื่อง เรื่องความรู้สึกคนในบ้านก็อีกเรื่อง อย่ามาอ้างเลยว่าไม่มีใครช่วยในเมื่อคนที่ก่อหนี้คนที่ทำให้ครอบครัวดูไม่เป็นครอบครัวก็คือตัวคุณเองอย่าโทษแต่คนอื่นจนทำให้ลูกคนนี้ละครอบครัวรู้สึกแย่ไปมากกว่านี้เลย
เป็นหนี้ในครอบครัวจะคืนไม่คืนเมื่อไหร่ก็ได้??
เราเป็นคนที่รู้เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นเราอยากมาเล่า ระบายให้ฟังดีกว่าบ้านเรามี
พ่อแม่น้องและเรา เราโตพอที่จะรับรู้ทุกอย่าง เรารับรู้มาตลอดว่าเรื่องราวเป็นแบบนี้ตั้งแต่ยังเด็กแต่ไม่กล้าถามเพราะคิดว่าเป็นเรื่องผู้ใหญ่ ในวันนี้เราเลยอยากมาเล่าให้ฟัง
พ่อของเราเป็นคนที่ทำงานหนักมากหนักแบบที่จริงไม่จำเป็นต้องขนาดนี้ก็ได้เขาออกทุกวันไม่มาจะเสาร์ อาทิตย์ หรือหยุดราชการ ออกไม่เว้นวัน ทุกครั้งที่ออกจะมีของซื้อมาใหม่ตลอด ละก็เป็นหนี้ตลอดกู้ตลอดให้แม่ค้ำตลอด และคือเป็นคนบอกว่าขอยืมเพื่อไปหมุนเงิน ละจะใช้คืนเมื่อครบอาทิตย์แต่ครบแล้วครบอีก ทวงค่างวดก็บนว่าทวงจัง ในเมื่อคุณให้คนอื่นค้ำคุณก็ต้องจ่ายตามงวดสิคุณจะทำตัวแบบนี้หรอ มันเป็นแบบนี้มาหลายครั้งมากบางทีถามว่ามีเงินมาใช้รึยังเรารู้สึกว่าเขาตอบกวนๆว่า(ไม่ให้มีอะไรปะ)มันถูกต้องละหรอคือสรุปก็คือแม่เราจ่ายอยู่คนเดียวทั้งๆที่ไม่ได้ใช้เงินแค่เป็นคนค้ำให้ ทวงก็อ้างว่าไม่ช่วยจ่ายค่าเทอมลูก อะเรารู้ดีหมดว่าแม่ช่วยจ่ายอะไรบ้าง แม่ช่วยจ่ายค่ากินค่าอยู่ แม่ช่วยจ่ายค่าอาหาร แม่ช่วยจ่ายค่าน้ำ แม่ช่วยจ่ายค่าเครื่องใช้ไฟฟ้ามากมายที่เขาไม่คิดจะจ่าย แม่จ่ายค่าใช้จ่ายเวลาไปเที่ยวด้วยกัน ส่วนใหญ่พ่อจะไม่จ่ายเลยไม่ว่าค่ากินอาหารที่ร้าน หรือซื้อของแม่บอกพ่อไม่เคยให้อะไรแม่เงินเดือนไม่เคยให้ จ่ายด้วยเงินของตัวเอง ละสุดท้ายแม่ทวงค่างวดบอกไม่มีทั้งๆที่พึ่งเงินเดือนออกถ้าคนมันจะใช้หนี้คงให้ที่ติดตัวอยู่หมดละ แต่นี่คือไม่พูดทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาว กลับบ้านมากิน ไม่ต้องจ่ายสักบาท จ่ายแต่ค่าเทอม ที่เบิกได้เพราะเป็นข้าราชการ ละที่เขาซื้อของซื้อรถซื้อมอไซมาเพื่อบำเลอความสุขตัวเองจนมากเกินกำลัง ซื้อแบบมีอยู่แล้วก็ซื้ออีก เป็นคนหน้าใหญ่กับคนนอกบ้านมาก มากจนฉันฟังมาบ่อยจนเบื่อ พ่อมีเมียน้อยตั้งแต่ฉันยังเดินไม่ได้ เมียน้อยละรานแม่ฉันมาตลอด จนแม่เคยบอกฉันมาว่าเขาโทรมาบอกว่าเขาเผาพริกเผาเกลือมาสาบแช่งฉันในตอนที่ฉันยังไม่รู้เรื่องอะไรเลยฉันพึ่งอนุบาลพึ่งประถมว่าขอให้ฉันเป็นแบบเมียน้อย ฉันงงว่าถ้าฉันจะไม่เป็นตามสะอย่างสาบแช่คนอื่นเหมือนด่าตัวเอง โดยที่ทุกครั้งแม่บอกพ่อพ่อได้แต่นิ่งไม่ทำอะไรทำหน้าทำตา แม่เลยปล่อยผ่านเพราะไม่อยากให้ฉันกับน้องเสียใจ เขาเก็บความรู้สึกไว้คนเดียวมาตลอดไม่บอกใครแม่แต่แม่ของแม่เอง หรือยายนั่นละ พ่อเอาเรื่องที่บ้านไปเล่าให้เมียน้อยฟังเสมอ ทุกครั้งจะเห็นครีมสบู่น้ำหอมต่างๆขวดใหม่ๆมาบ้าน แม้แต่โทรศัพท์พ่อก็ได้ใหมาจากเมียน้อยโดยพอฉันถามว่าได้จากไหนก็อ้างว่าน้องที่ทำงานขายต่อ เป็นคนอ้างว่าคนอื่นไม่ดีตลอดแต่ไม่เคยว่าตัวเองไม่เคยขอโทษแม่สักครั้งที่ทำผิด ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองผิดเลย รู้สึกว่าเหนื่อยเพราะไม่มีคนช่วยทั้งๆที่เป็นหนี้ของตัวเอง เรารู้สึกตลอดหลายปีที่ผ่านมานับวันเขายิ่งไม่น่าเคารพ เขายิ่งทำตัวให้ไม่น่านับถือเพราะคนที่อยู่ในบ้านรู้ดีสุด คนนอกบ้านชมต่างๆนานาว่าดีว่ารวยแต่คนในบ้านอยู่ด้วยแล้วรู้สึกไม่มีความสุขเลย โดยตอนนี้เราส่วนมากอยู่แต่กับแม่เที่ยวกับแม่ไปไหนมาไหนด้วยกันยังมีความสุขมากกว่าอยู่4คนอีก เราไม่ได้จะอกตัญญูนะแต่เราคงเลือกจะปฏิบัติมากกว่านี้เพราะเขาไม่ได้สนใจความรู้สึกคนในครอบครัวเลย สนใจแต่ข้างนอก เรื่องหนี้ก็อีกเรื่อง เรื่องความรู้สึกคนในบ้านก็อีกเรื่อง อย่ามาอ้างเลยว่าไม่มีใครช่วยในเมื่อคนที่ก่อหนี้คนที่ทำให้ครอบครัวดูไม่เป็นครอบครัวก็คือตัวคุณเองอย่าโทษแต่คนอื่นจนทำให้ลูกคนนี้ละครอบครัวรู้สึกแย่ไปมากกว่านี้เลย