สิ่งที่ผู้กำกับบอกกับละครมันไปด้วยกันไม่ได้เลยค่ะ

1. เจนนี่จำบุคลิกเดิมของมุนินทร์ไม่ได้เหรอ บุคลิกตัวละครสำคัญนะ เพราะเมื่อเกิดเหตุการณ์ใดใดก็ตามแต่ คนละบุคลิกก็มีฟีดแบ็คต่างกัน ซึ่งนี่เหมือนดูชีวิตเจนนี่ ไม่ใช่มุนินทร์ เจนนี่เล่นเป็นตัวเอง

2. ปัญหาที่ใส่เข้ามาให้ท้อแท้ เปลี่ยนการ์ดงี้ นพนภากลับมางี้ คือเหล่านี้มันเป็นปัญหาที่คนอย่างมุนินทร์ไม่ใส่ใจหรอก ไม่มีทางทำให้มุนินทร์อ่อนแอได้ วกกลับไปข้อ 1 ทุกอย่างต้องอ้างอิงจากบุคลิกของตัวละครด้วย อย่าว่าแต่มุมนินทร์เลย ไอ้เรื่องการ์ดอ่ะ เรายังไม่ใส่ใจเลย  นับประสาอะไรกับสาวนักเรียนนอกระดับผู้บริหาร

3. วีกิจก็สับสน อย่าว่าแต่วีกิจเลย คนอื่นก็ดูบ้าบอๆ เหมือนกินยาไม่เขย่าขวด

4. การเล่าเรื่อง เส้นเรื่องอะไรอยู่ไหน ได้คุยกับนักแสดงหรือทีมงานหรือเปล่าว่าจะเดินไปทางไหน

5. การตัดต่อ ผู้กำกับคุมเองหรือไม่ เพราะการตัดต่อเรื่องนี้เข้าขั้นหายนะ หายนะพอๆกับนางเอกและพระเอก

ุ6. คอสตูมพัง แต่งหน้าพินาศ องค์ประกอบรายละเอียดต่างๆ หายนะไปหมด

7. ตรรกะผิดปกติ เหมือนจะเอาอย่างนี้ ให้เรื่องไปอย่างนี้ แต่ไม่ถูกต้องตามธรรมชาติ การเล่าเรื่องมันจะมีสิ่งที่ใช้ขับเคลื่อน ปัญหาพาไป บุคลิกตัวละครพาไป บลา บลา บลา แต่มันต้องอิงจากอะไรสักอย่าง ไม่ใช่ว่าจะเอาแบบนี้ จะให้ตัวละครเดินไปหน้าปากซอยลาดพร้าว เพราะเดี๋ยวต้องไปรถชนตายตรงนั้น ทั้งๆที่ตัวละครอยู่ลอนดอน ไม่ด้ายยยยย

นี่เอาเท่าที่นึกออกนะคะ เอาเป็นว่าโดยรวม ทุกอย่างพังหมดเลย เหมือนต่างคนต่างมาจากบ้านไม่ได้นัดกัน และไม่รู้ด้วยว่ามาเจอกันแล้วจะไปไหน