อยากจะร้องให้ แต่พอผ่านไป5-15 นาทีก้อดีขึ้น จะเป็นอย่างนี้บ่อยมากช่วงนี้ ส่วนตัวดิฉันแล้วนี่ปกติเป็นคนใจเย็น ยิ้มง่าย ชอบช่วยเหลือและให้คำปรึกษาคนอื่นบ่อยๆ ชอบท่องเที่ยว ชอบปลูกต้นไม้ ชอบทำอาหาร ไม่มีปัญหาด้านการงาน การเงิน ความรัก ทุกอย่างดีหมดคะ แต่กลัวการอยู่คนเดียว ครัวที่มืดๆกลัวการทะเละวิวาท มากๆเลย ซึ้งโดยปกติแล้วเป็นคนไม่หยุดนิ่ง ไม่นอนร้องให้หรือซึ่มเศร้า แต่แปลกใจว่าทำไมถึงมีอาการและความคิดแบบนี้ เคยไปปรึกษาจิตแพทย์เมื่อ 2ปีก่อน หมอก้อไม่ได้บอกว่าซึ่มเศร้า แต่หมอให้ยามาทานนาน 6เดือน แต่ดิฉันได้ทานต่ออีก2เดือน เป็น8เดือน ดิฉันว่าทานยาแล้วอาการมันก้อทรงๆแต่ผลข้างเคียงคือ เวลานอนจะกระตุกและรู้สึกว่สอารมณ์จะอั้นๆยังไงไม่รู้  พอหลังจากทานยา อาการก้อดีปกติ แต่มีบ้างที่มีอาการ แต่ก้อตั้งสติได้ทุกครั้ง  ตอนนี้ที่เป็นทุกข์คือ ทุกข์ว่าทำไมเราต้องคิดแบบนี้ เพราะอะไร จะแก้ปัญหายังไง คือเป็นแล้วเครียดมาก เพราะว่ามันทำให้ดิฉันใช้ชีวิตไม่สนุก บ้างทีหายสนุกสนาน บางทีก้อคิดขึ้นมาดื้อๆ ดิฉันจะทำยังไงดี อย่างนี้เขาเรียกว่สซึ่มเศร้ามั่ยค่ะ?