ช่วยอ่านจนจบหน่อยนะคะ
ตอนนี้บอกได้เลยว่ากลัวมาก กลัวมากจริงๆ จนอยากจะลาออกไปอยู่บ้านเลยก็ว่าได้
คือจะทำยังไงดีคะ ทำให้ตัวเองเข้มแข็งขึ้น ต้องใช้วิธีคิดแบบไหนจะทำให้เราอดทนต่อมันไปได้อีก?
ยอมรับนะว่าตัวเองเด็กมาก นิสัยเด็กและความคิดเด็กมาก ตอนเข้าหอวันแรกในตอนเช้าก็ตื่นเต้นนะ แต่พอตกดึก ผ่านกิจกรรมต่างๆบ้าง ยังไม่ทันเรียนนะ แค่กิจกรรมรับน้องเข้าหอ ก็คิดถึงบ้านแล้วอ่ะ แบบอยากกลับเลยอ่ะ รู้สึกว่าการใช้ชีวิตแบบนี้มันน่ากลัวมาก
กลัวการใช้ชีวิตคนเดียว กลัวงาน กลัวความรับผิดชอบทุกอย่าง กลัวความกดดัน กลัวเรียนไม่จบ
อยากกลับบ้าน....จะว่าเป็นเด็กติดแม่เป็นเด็กอมมือก็ได้
แต่อยากได้วิธีการทำให้ตัวเองเข้มแข็งขึ้นค่ะ ใครที่ผ่านจุดนั้นมาแล้วต้องทำยังไงคะ นี่แค่วันแรกในการอยู่หอคนเดียวเราทรมานมาก ช่วยหน่อยนะคะ
ทำไงดี กลัวชีวิตมหา'ลัย
ตอนนี้บอกได้เลยว่ากลัวมาก กลัวมากจริงๆ จนอยากจะลาออกไปอยู่บ้านเลยก็ว่าได้
คือจะทำยังไงดีคะ ทำให้ตัวเองเข้มแข็งขึ้น ต้องใช้วิธีคิดแบบไหนจะทำให้เราอดทนต่อมันไปได้อีก?
ยอมรับนะว่าตัวเองเด็กมาก นิสัยเด็กและความคิดเด็กมาก ตอนเข้าหอวันแรกในตอนเช้าก็ตื่นเต้นนะ แต่พอตกดึก ผ่านกิจกรรมต่างๆบ้าง ยังไม่ทันเรียนนะ แค่กิจกรรมรับน้องเข้าหอ ก็คิดถึงบ้านแล้วอ่ะ แบบอยากกลับเลยอ่ะ รู้สึกว่าการใช้ชีวิตแบบนี้มันน่ากลัวมาก
กลัวการใช้ชีวิตคนเดียว กลัวงาน กลัวความรับผิดชอบทุกอย่าง กลัวความกดดัน กลัวเรียนไม่จบ
อยากกลับบ้าน....จะว่าเป็นเด็กติดแม่เป็นเด็กอมมือก็ได้
แต่อยากได้วิธีการทำให้ตัวเองเข้มแข็งขึ้นค่ะ ใครที่ผ่านจุดนั้นมาแล้วต้องทำยังไงคะ นี่แค่วันแรกในการอยู่หอคนเดียวเราทรมานมาก ช่วยหน่อยนะคะ