วันหนึ่ง ดิฉันหิวมาก

ฉันเห็นโฆษณาเขียนติดหน้าประตูร้านสะดวกซื้อว่า หิวเมื่อไหร่ก็แวะมา

ฉันหิว ฉันก็เลยแวะไป

ฉันเดินผ่าน เห็นขนมปังหมูหยองน่ารับประทาน


ราคา 22 บาท หน้าซองโฆษณาซะน่ากิน

ฉันไม่รอช้า ตัดสินใจซื้อทันใด และขอไม่รับถุง เพราะฉันเอาถุงผ้าไป

สบายใจ หายหิวแล้ว รีบกลับบ้าน

และเมื่อฉันกลับมาบ้าน ฉันก็แกะขนมปังกัดไปคำแรกสุดแสนอนาถใจ


กัดคำแรก ก็ยังมีหวังว่า ให้กัดคำต่อไป เผื่อจะโชคดี

เกือบหมดชิ้นแล้ว ก็ยังโชคร้าย ได้ใส้หมูหยองมาเท่าขี้มด

ก็ยังหวังต่ออีกว่า มันยังมีชิ้นที่สอง

นี่คือขนมปังชิ้นที่ 2

สรุปว่าขนมปังไม่มีรสชาติอะไรเลย เพราะมีแต่แป้ง จืดๆ

สงสารตัวเอง วันนี้เหลือเงินอยู่ 60 บาทเอง ซื้อขนมปังไป 22 บาท

เหลือ 38 บาท ไม่รู้จะกล้าซื้ออะไรได้อีก

** ตูดหมา ยังกว้างกว่าใส้ขนมปัง **