ตามหัวข้อกระทู้คือเรามีโลก2ใบ เรามีแฟนอยู่แล้วคบกันมา5ปี ใน1-3ปีแรก แฟนเรามีเรื่องนอกใจเรามาตลอดทำร้ายจิตใจเราสารพัด แต่เราก็รับได้ทุกอย่างเพราะรักเขามาก แต่ช่วงปีหลังๆมาเขาเลิกเจ้าชู้ได้ไม่มีเรื่องผู้หญิงแล้ว เราเช่าห้องอยู่ด้วยกัน ช่วงปี4-5 ก็มีทะเลาะกันบ้างนิดหน่อย เวลาทะเลาะกันทีไรความรู้สึกเราเหมือนอยากไปจากเขาทุกครั้ง แต่พอหายทะเลาะกัน เราก็ยังรู้สึกผูกพันเหมือนเดิม จนวันนึงเรารู้สึกว่าเราอยู่ในจุดที่อิ่มตัวกับเขาเราอยากลองมีความรักแบบที่คุยกันจีบกัน เป็นความสุขให้กัน จนเราไปเจอผู้ชายในเฟซ(ขอเรียกว่าน้อง) แล้วก็คุยกัน จีบกัน จนรู้สึกดีต่อกัน มันถลำลึกมาเรื่อยๆจนเรารักน้อง ตอนแรกเราบอกน้องว่าไม่มีแฟน แต่เขามารู้ทีหลังตอนคุยกันได้เดือนกว่า แต่เรายังรั้งเขาไว้อยู่ แล้วน้องคนนั้นก็ยังยืนยันที่จะคบกับเราต่อ เรารักเราหลงน้องมาก เราไม่รู้ว่าทำไมถึงรักมากขนาดนี้ ในตอนนั้นก็เหมือนน้องจะรักเราจริงๆ น้องก็รอให้เราย้ายออกมาอยู่คนเดียว แต่ตอนนั้นเรายังไม่พร้อมเพราะเรากำลังรองานยังไม่รู้ว่าจะได้ทำที่ไหน อยากรอย้ายทีเดียว กับแฟนเราก็ยังรู้สึกผูกพันนะ จนเราคบน้องมาเกือบ1ปี ทั้งที่ยังอยู่กับแฟนทุกวัน (กับแฟนเราก็ย่างเข้าปีที่6) น้องมีคนอื่น น้องไปรักคนอื่น เราเสียใจมาก ร้องไห้ฟูมฟาย ตอนแรกเราทำใจไม่ได้ที่จะเสียเขาไป แต่พอคิดดูอีกทีคือเรารู้ตัวว่าผิดมาตลอด ผิดต่อผู้ชายทั้ง2คน เรายอมที่จะปล่อยน้องไป ไม่คิดจะให้เขากลับมาอีก ในใจคิดแค่ว่า อยากให้เขาจดจำเราในฐานะแฟนเก่าที่ดีคนนึง ไม่อยากให้เกลียดเรา แต่มันไม่เป็นแบบนั้น หลังจากเลิกกันไปน้องเกลียดเรามาก เกลียดเหมือนจะไม่มีทางญาติดีด้วยตลอดชีวิต เราอยากรู้ว่าทำไมต้องเกลียดเราขนาดนั้น ถ้าไม่นับเรื่องมีอื่นอยู่แล้ว เราทำหน้าที่แฟนมาดีตลอด เราให้น้องยอมน้องทุกอย่าง ตลอดเวลาที่คบกันมา น้องก็นอกใจเราหลายครั้ง แต่ก็กลับมาหาเราทุกครั้ง ครั้งนี้น้องไปจริงเราไม่หวังให้กลับมาเลย เราแค่อยากรู้ว่าที่ผ่านมา น้องมีความสุขไหม น้องเจ็บมากไหม น้องจะเกลียดเราไปตลอดชีวิตไหม แล้วเราก็รู้ตัวว่าเวลาเราเสียใจมากๆเหมือนเราจะมีพฤติกรรมเรียกร้องความสนใจแต่เหมือนยิ่งทำ มันยิ่งทำให้เขาเกลียดเรา เราแค่ต้องการให้เขาจดจำแต่สิ่งดีๆของเรา เราไม่อยากให้คนที่เรารักมากเกลียดเราเลย ตอนนี้เราดาวน์มาก เราไม่เคยตั้งกระทู้แบบนี้เลย เราคิดว่าถ้าได้ระบายออกมา ได้รับฟังคำแนะนำ หรือปัญหาของคนอื่น เราอาจจะดีขึ้นมาบ้าง

ใส่ข้อความ