จะเล่าว่ามีอยู่ครั้งหนึ่ง เจอเพื่อนที่สนิทกันแหล่ะคับ สนิทแบบ50% จาก100% แต่ก็คุยได้ทุกเรื่องนะพอรู้ใจอยู่ คือว่า เจอกันสายตาผมเหลือบไปเห็น เสื้อข้างในของเธอ แล้วตอนนั้นก็คิดว่า เอาไงดีจะบอกไม่บอกดีคืออยู่กันแค่2คน ก็เลยตัดสินใจบอกไปแบบเบากว่า "ลืมติดกระดุมรึเปล่า" เธอก็ไม่พูดทำหน้านิ่ง ก็คิดว่าโกรธไร ก็พองงๆ เลยเปลี่ยนเรื่องคุย แกล้งถามหาคนอื่นเธอก็ตอบคำถามที่ถามไป แบบเสียงเเข็งๆ คือผมก็รู้สึกไม่ดี เลยทักไปขอโทษว่า เรื่องเสื้อนั่นแหล่ะคับ นี่5วันแล้วคับเธอยังไม่อ่านเลย
แต่เจอกันเธอก็ไม่พูดด้วย และก็ทำตัวแบบ สนิทกับคนที่ไม่เคยสนิทมาก่อนให้เราเห็นด้วยนะ เรียกง่ายๆหมือนจงใจสนิทกันให้เห็น ทั้งๆที่แต่ก่อนแคทไม่เคยคุยกับเพื่อนคนนั้น เหมือนของเล่นเลยอะ มีงานอะไรให้ช่วยนึกถึงเราตลอด ทุกวันก็เจอกัน เธอมีไรให้ช่วยเธอก็จะมาบอกผม ให้ทำให้ ก็ยังไม่เข้าใจว่า ทำเหมือนไม่อยากคุยกับเรานะแต่มีงาน ก็ให้ช่วยอีก ทำตัวไม่ถูก พักหลังต้องทำตัวเย็นชาใส่เธอ มีงานเก็บเงินในห้อง ผมจ่าย เธอยื่นมือมารับเงินจากผม แต่ผม กลับไม่ให้เธอกลับวาง ไว้บนโต๊ะแทน แล้วก็เดินออกมาเลย #อยากรู้ว่าทำไมเธอต้องทำแบบนี้กับผม☹️
ทำไมความหวังดีของเราทำให้คนอื่นไม่อยากได้
แต่เจอกันเธอก็ไม่พูดด้วย และก็ทำตัวแบบ สนิทกับคนที่ไม่เคยสนิทมาก่อนให้เราเห็นด้วยนะ เรียกง่ายๆหมือนจงใจสนิทกันให้เห็น ทั้งๆที่แต่ก่อนแคทไม่เคยคุยกับเพื่อนคนนั้น เหมือนของเล่นเลยอะ มีงานอะไรให้ช่วยนึกถึงเราตลอด ทุกวันก็เจอกัน เธอมีไรให้ช่วยเธอก็จะมาบอกผม ให้ทำให้ ก็ยังไม่เข้าใจว่า ทำเหมือนไม่อยากคุยกับเรานะแต่มีงาน ก็ให้ช่วยอีก ทำตัวไม่ถูก พักหลังต้องทำตัวเย็นชาใส่เธอ มีงานเก็บเงินในห้อง ผมจ่าย เธอยื่นมือมารับเงินจากผม แต่ผม กลับไม่ให้เธอกลับวาง ไว้บนโต๊ะแทน แล้วก็เดินออกมาเลย #อยากรู้ว่าทำไมเธอต้องทำแบบนี้กับผม☹️