เรากับแฟนคบกันมา 3 ปี เราอายุ 22 ยังเรียนอยู่ ส่วนแฟน 28ทำงานแล้วค่ะ  ตั้งแต่คบมาช่วงแรกไม่มีปัญหาอะไรค่ะ  แต่พอสักพักแฟนเริ่มพาเราไปเปิดตัวที่บ้านเหตุการณ์มันเกิดหลังจากนั้นก็คือ แม่ของแฟนเขาเริ่ม สืบเรื่องของเราว่าเราเป็นใครมาจากไหนลูกใคร ฐานะทางบ้านเป็นยังไง (บ้านเราอยู่ อำเภอเดียวกัน แอบใกล้กันหน่อย  ) จนสืบไปสืบมาแม่แฟนรู้ว่าเราฐานะทางบ้านเราค่อนข้างที่จะมีฐานะปานกลางค่ะไม่จนแต่ก็ไม่ถึงกับรวย ( แต่ฐานะทางบ้านแฟนเขารวยค่ะ )  จากนั้นเขาแม่ของแฟนก็เริ่มห้ามแฟนไม่ให้คบกับเราค่ะ  แม่แฟนให้เหตุผลว่า อยากให้ลูกคบกับคนรวยๆๆ ส่วนเรามันจน ให้เลิกคบ  แต่เขาก็พยายามอธิบายให้แม่ฟังค่ะ ว่าคบกับคนจนก็ไม่ได้เสียหายอะไร สักวันเรามีงานทำก็รวยขึ้นได้เหมือนกัน ถ้าขยันๆ ช่วยกันสร้าง พยายามให้แม่เข้าใจ  ช่วงแรกๆแฟนดื้อค่ะ เขาไม่ยอมเลิกกับเรา ทำดีกับเราเหมือนเดิมแต่เราก็รับรู้ปัญหาของแม่แฟนมาตลอด จนมีอยู่ช่วงหนึ่งประมาณ 1 ปีแรกค่ะ แม่แฟนเหมือนเขาจะเริ่มเปิดใจเขาชวนไปกินข้าวที่บ้าน ไปไหนมาไหน แม่เขาเริ่มรับรู้รู้ตลอด  แต่แม่แฟนก็ไม่ได้ว่าอะไรค่ะ ต่อมาเริ่มเข้าปีที่ 2  แม่แฟนเขาเริ่มมีปัญหา ก็คือปัญหาเดิมเลยค่ะ แต่ก็เหมือนเดิมแฟนเราก็ไม่ฟัง แต่ต้องคบ ต้องค่อยมาหาเราแบบหลบๆ ซ่อนๆ  ต้องค่อยโกหกแม่ว่าไม่ได้อยู่กับเรา จนมีอยู่วันหนึ่งแม่แฟนเลยถามแฟนว่าเลิกคบกับเราแล้วยัง แฟนเลยตอบไปตรงๆว่า ยังไม่ได้เลิกคบ จนแม่แฟน เขาให้เลือกระหว่างแม่ กับแฟน จะเลือกใคร  เขาเลยมาบอกเราว่ามีปัญหาแบบนี้ๆน่ะ แต่เราก็บอกให้เขาเลือกแม่ ส่วนเราจะค่อยอยู่ข้างๆต่อยให้กำลังใจเขาแบบนี้แหละ แต่เราก็ยังไม่เลิกกันค่ะ จนมันเป็นปัญหาเรื้อรังเขาทำงานมาเหนื่อยๆบ้างวันต้องมาเจอแม่ด่าเรื่องเราอีก จนทำให้เขาเคลียดทั้งเรื่องงาน เรื่องแม่ เรื่องเรา แต่แรกๆเขาไม่ยอมบอกว่ามีปัญหาเรื่องนี้ จนมันสะสมมาเรื่อยๆ จนเขาอึดอัดทนไม่ได้ เขาเลยมาบอกเราว่า เขาทนเห็นแม่เสียใจไม่ได้ เขาพยายามทำทุกอย่างให้มันออกมาดีแล้ว แต่ยิ่งทำมันยิ่งแย่ เรื่องบางอย่างเขาพยายามทำให้เราสบายใจแต่เขาทนเห็นแม่เขาเป็นแบบนี้ไม่ได้จริงๆ เขาเลยตัดสินใจบอกเลิกเราเลยหักดิบทุกอย่าง ไม่โทรไม่ทักทุกอย่าง เราก็พยายามทักไปถามเขาทุกวันวันนี้เป็นไงบ้าง ทำงานเหนื่อยมั้ย อย่างที่เราเคยทำ แต่เขาก็ได้แค่อ่านแต่ไม่ตอบกลับมา แต่สำหรับเราเขาทำดีกับเรามากๆ เขาเป็นทุกอย่างให้เรา เป็นที่ปรึกษาได้ทุกเรื่อง ซับพอร์ตเราทุกอย่าง ไม่เคยนอกใจ เขาเป็นคนที่งานยุ่งมากๆแต่เขาก้พยายามหาเวลาให้เราตลอด ที่ผ่านมาเราวางแผนเรื่องอนาคตกันมาตลอด มันเป็นความรักที่เราไม่เคยได้รับจากที่ไหนมาก่อน  มันเลยทำให้เราคิดว่าไม่อยากที่จะเสียเขาไปจริงๆ อยากที่จะง้อให้เขากลับมา แต่ก็ทนเห็นเขาทุกข์ใจกับเรื่องแบบนี้ไม่ได้ เราเองก็แย่พอสมควร อยู่คนเดียวไม่ได้เลย ฟุ้งซ่าน คิดถึงเรื่องเขาทีไรก็ร้องไห้  
          อยากถามเพื่อนๆคะว่า แฟนเราทำถูกแล้วใช้มั้ย  แล้วเราควรทำไงต่อไป และควรจัดการกับความรู้สึกแย่ๆแบบนี้ยังไงดีคะ