จะต้องให้ พ่อรอ ท้อนานไหม
ลมหายใจ จวนดับ ลับแล้วหนอ
ห้าปีแล้ว สิบปี กี่จะพอ 
ที่ต้องรอ ลูกมารับ กลับเมืองไทย

อยากบอกลูก สีแดง แจงให้ทั่ว
จะมั่วซั่ว มากมาย หลายไปไหน
แค่พาคน ไม่ผิด ติดอะไร
กลับให้ได้ ดูจะมาก ยากเกินวอน

จะไม่ไหว แล้วหนอ พ่ออย่างเหนื่อย
ลูกเอื่อยเฉื่อย แบบนี้ มีเป็นหนอน
จะให้พ่อ ขุด (ราก) มะม่วง แล้วร่วงนอน
ให้ลาก่อน ใช่ไหม ใจพวกเธอ

หากว่าพ่อ เป็นปุ๋ย ร่วนซุยแล้ว
ให้ลูกแก้ว เอาพลั่วตัก พักเสมอ
เทใส่ถุง อย่าให้ฟุ้ง มากนะเออ
ส่งพร้อมเบอร์ ปลายทาง กลางดอนเมือง

แค่นั้นเอง พ่อก็ลับ กลับถึงบ้าน
ดอกไม้บาน หลากสี แดงส้มเหลือง
ประชาธิปไตย ในฝัน อันรุ่งเรือง
คงฟูเฟื่อง เพราะพ่อตาย หมดร้ายเอย