เรามีลูกสาวคนโต ตอนนี้อายุ 9ขวบ น้องโตมาเหมือนเด็กปกติทั่วไปค่ะ เเต่คล่องข้างขี้อวด และใช้สิ่งของแลกกับการมีเพื่อนสักคน เรามีหรือไม่มีลูกอยากได้อะไร บางครั้งก็ให้บางครั้งก็ไม่ให้ แต่ส่วนใหญ่ก็ได้ค่ะเว้นแต่แพงไป หรือมีอยู่แล้ว แต่เขาก็ไม่เคยแสดงอาการขัดใจ หรือชักดิ้นชักงอจะเอาของ เราเริ่มหัดลูกช่วยงานบ้านตั้งแต่น้องเข้า ป.1(7ขวบ) ให้ช่วยล้างจาน ป.2ก็เพิ่มให้ช่วยกวาดถูบ้านบ้างนะค่ะเพราะเขายังทำไม่สะอาด แค่อยากให้เขารู้จักช่วยเราบ้าง ปีนี้ขึ้น ป.3 เพิ่มให้ช่วยตากผ้า เราก็ไม่ได้ไปจ้ำจี้จำไชเขามากมาย เลยไปทำอย่างอื่น เขาเอาเสื้อผ้าไปทิ้งค่ะ ไปยัดในกล่องขยะหลังบ้านเกือบทั้งตะกร้าเลย ผ่านไป2-3วันพึ่งมาเจอ คือเราเป็นแม่ที่ดุนะค่ะ แต่ทำไมลูกยังไม่กลัว มีการทำโทษทุกครั้งที่ทำความผิด เหมือนเขาไม่เห็นคุณค่าของสิ่งของ หรือเงินเลยให้ไป รร.วันละ60บาท ต้องซื้อข้าว+น้ำ ประมาณ30ค่าขนมอีก30 เวลาเราซักผ้าเขาไม่เก็บคูปองที่เหลือเลย5บาทบ้าง10บาทบ้าง ทั้งๆที่ก็มีออมสินให้หยอดนะค่ะ มี บช.ชื่อเขาให้ฝาก เอาในออมสินไปใากให้ปีละครั้ง แต่ดูเขาไม่สนใจเลย พยามปลูกฝังแล้วค่ะ ตัวแม่เองเกิดมาในครอบครัวไม่พร้อม อะไรที่ไม่เคยได้ทำก็พยายามให้ลูกทำ เรามีร้านขายเสื้อผ้า ก็ให้เขาไปช่วยนะค่ะ แต่เขาไม่กระตือรือร้นเลย บอกกับยายว่าไม่ชอบจายของ ไม่อยากให้แม่ขายดี ไม่อยากเติมเสื้อ เราห่วงเขาค่ะ ไม่ได้คาดหวังว่าต้องเรียนสูงๆ แค่อยากให้เขาขายของเป็นบ้าง กลัวอยู่กับเขาไม่นาน น้องเเค่9ขวบก็จริงนะค่ะ แต่จริงๆเรื่องพวกนี้เขาสามารถทำได้ค่ะ แต่เขาไม่ทำ ไม่ใส่ใจ ไม่สนใจเลยกะว่าได้ จะเป็นคนช้าๆเอื้อยๆ เหม่อๆ รับผิดชอบตัวเองได้น้อยมากในสายตาของเเม่นะค่ะ อยากถามความเห็นแม่ๆคนอืานค่ะ สอนลูกกันยังไงบ้างค่ะ ให้ปล่อยวางก็ยากนะค่ะ เราห่วงเขา เราคิดไปถึงอนาคตเขาเลย เราพะวงไปหมดทุกอย่าง