เครียดเรื่องครอบครัวมาก

ตามหัวข้อค่ะเราอายุ13ปีอยู่.2จังหวัดอุดร​ คือเราเครียดเรื่องครอบครัวเรามากเราไม่ค่อยสนิทกับเเม่ตะสนิทกับพ่อมากกว่าพ่อเเละเเม่เรากดดันเราเรื่องการเรียนมากพ่อเราทำงานอยู่ตจว.เเม่เราอยู่ที่บ้านกับน้องเกรดเทอมเเรกเราได้2.78(มันน้อยมากนั่นเเหละ)​เทอม2​  เกรดเราก็ตกยอมรับว่าเราไม่ตั้งใจเรียนจริงๆเเหละพอเราเอาเกรดให้เเม่ดูเเม่เราผิดหวังมากด่าเราอย่างงั้นอย่างงี่คือตอนเเรกเราก็รู้สึกผิดระที่ทำให้ท่านผิดหวังเเต่เเม่เราด่าเราหยาบคายมากเเบบอิโง่, อิควาย, สมองมีมั้ย, โตไปคงเป็นขี้ข้าเค้าเเหละเเละคำอื่นๆที่สรรหามาด่าอีกมากมายเเล้วด่าเเบบนี่เป็นประจำเเถมตะคอกใส่เเรงๆด้วยบางทีเราอยู่เฉยๆก็โดนด่าจนบางทีเราคิดว่าเราคงไม่ใช่ลูกเเท้ๆด้วยซ้ำ​ บางครั้งเอาเราไปเปรียบเทียบกันลูกของเพื่อนเเม่ว่าเขาเก่งเขาฉลาดเเล้วบอกเราว่ามีสมองเเค่นี้ก็ไปตายเถอะ..... คือถ้าคนอื่นด่าเราเรานังไม่เจ็บเท่าเเม่ด่าเเล้วด่าเเบบนี้ทุกวันเเม่ไม่เคยฟังเหตุผลเราเลยสักครั้งไม่เคยใส่ใจเราว่ามีอุปกรณ์​การเรียนครบมั้ยเสื้อผาตัวไหนขาดก็ทิ้งเเล้วจะซื้อใหม่ให้ก็นานๆทีพอเราจะขอตังค์​ไปซื้ออุปกรณ์​การเรียนเเม่ก็ไม่ให้บอกว่าเราโกหกอย่างนั้นอย่างนี่บางครั้งมีตีเราด้วยซึ่งเลิกเรียนมากว่าจะถึงบ้านก็เกือบ6โมงเย็นเเล้วต้องมาเจอกับคำด่าสารพัดเเบบนี้ทุกวันเราเเทบต้องนอนร้องไห้เพราะคำพูดเเม่เเบบนี้ทุกคืน​ ล่าสุดวันนี้เเม่ถามเราว่าเป็นทอมหรอ
เรา:ไม่ได้เป็นใครถามเเม่?
เเม่:มีอยู่หรอกชอบผญ.หรือผช.
เรา:ผช.สิเเม่
เเม่:เเล้วสรุปเป็นทอมมั้ย
เรา:ไม่ได้เป็น
///เเม่เดินไปทางครัวพร้อมทำท่าทีเหมือนพูดเนาะเย้ยเราว่า(ชื่อเรา)​เป็นทอมพร้อมเบะปากใส่​ ตอนนั้นคือสตั้นไป10วิมันเป็นความรู้สึกที่พูดไม่ออกจริงๆที่เเม่ถามเราเเบบนี้มันเเบบ......... ตอนนั้นคือน้ำตาคลอเบ้าพร้อมหลั่งออกมาได้ทันที
เเละก็อีกหลายเรื่องทั้งด่าเราว่าอิ ยิ้ม, อิลูกชั่ว, อิเตี้ย, อิโง่​ จนบางทีเราไม่ได้ก็มีด่ากลับบ้างเเต่ได้เเค่พูดในลำคอ​ เราเคยพูดเรื่องนี้กับพ่อพ่อบอกว่าที่เเม่ทำทั้งหมดเพราะหวังดี​ คือเราเริ่มไม่เเน่ใจเเล้วว่าหวังดีหรือเกลียดเราในความรู้สึกเราเหมือนเราเป็นเเค่บุคคลที่พักอยู่บ้านหลังนี่เท่านั้นเราไม่กล้าถามอะไรเเม่เลยเพราะกลัวโดรดุไม่กล้าพูดอะไรด้วยเลยถ้าไม่จำเป็นจริงๆพอเห็นครอบครัวคนอื่นเค้าดูรักกันเเม่ดูเข้าใจลูกสนับสนุน​ในสิ่งที่ลูกชอบเรารู้สึกว่าอยากมีเเบบนี้บ้างอยากให้เเม่เป็นเเบบนี้บ้างจังซึ่งเวลาอยู่รร.กะบอยู่บ้านเราเป็นคนบะคนกันเลนก็ว่าได้​ ปัญหา​นี้เราควรจัดการกับทัศนคติ​เราหรือทำยังไงให้เเม่เราเลิกทำเเบบนี้คะเราไม่อยากนอนร้องไห้ทุกคืนเเบบนี้อีกเเล้วจริงๆ☹️☹️

ปล.ขอขอบคุณ​ทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะช่วยตอบปัญหา​เราด้วยค่ะ​ ขอบคุณ​ค่ะ🙏🙏
แก้ไขข้อความเมื่อ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่