คือ หลายเดือนมานี้เรามีความคิดอยากหายไป แบบเหมือนไม่อยากอยู่แล้ว เลยมีความคิดนี้ขึ้นมา
พอมีความคิดนี้ขึ้นมา หลายคนอาจจะสงสัยว่าชีวิตมีปัญหาอะไรหรือเปล่า ? 
ขอบอกไว้ว่าที่จริงเมื่อตอนเด็กๆมีปัญหาภายในครอบครัว แต่ไม่เคยมีความคิดสั้นเลย คิดมาตลอดว่าต้องสู้เพื่อนตัวเอง
ให้ตัวเองมีชีวิตที่ดี ในปัจจุบัน อายุ 21 เรียนมหาวิทยาลัยอยู่ในประเทศไทยก็ปกติดีไม่ได้เครียดอะไร การเงินแม่ส่งให้
เพื่อนมีคบตามปกติ พึ่งเริ่มคุยกับคนคนนึงปกติจนค่อนไปทางที่ดีมากๆ เขาเข้าใจเราทุกอย่างและคอยให้กำลังใจอยู่เสมอ
 แต่จนล่าสุดเมื่อ 4 เดือนก่อน พอได้นั่งคิดถึงอนาคตของตัวเอง ก็รู้สึกเหนื่อยและไม่อยากจะอยู่ต่อแล้ว
หลังจากนั้นก็คิดจริงจังมาตลอด ว่าจะทำยังไงดี เพื่อที่แม่หรือคนรอบตัวจะไม่เดือดร้อน เกี่ยวกับเรื่องศพ หรืออะไก็ตามแต่
ถึงขนาดไปบอกแม่ว่าไม่ต้องจัดงานได้มั้ย แบบเอาไปฝังที่ไหนก็ได้เพราะถ้าเผาก็เดือดร้อนคนอื่นอีก แม่ก็นึกว่าเราพูดเล่น
พอจะทำจริงๆก็ กลัวว่าจะบาปมั้ย ชาติหน้ามีจริงมั้ย แล้วจะส่งผลกระทบอะไรมั้ย คือตอนนี้เครียดมากเลยอยากรู้ว่ามีวิธีไหนมั้ยที่
เราจะได้หายไปแบบไม่ต้องมีใครเดือดร้อน เพราะเราไม่ได้อยากเรียกร้องความสนใจแค่อยากหายไปเฉยๆ ยอมรับนะคะว่า
ตัวเองน่าจะเข้าขั้นเป็นโรคซึมเศร้า บางครั้งมีความรู้สึกอยากคิดสั้นมากๆแต่ก็พยายามตั้งสติกับตัวเองเพราะไม่อยากให้ใครเดือดร้อน
เคยเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้ คนคนนึงที่เราไว้ใจฟังเขาก็ให้คำแนะนำดี แต่เราก็ยังมีความคิดนี้อยู่ตลอด เคยอยากไปพบจิตแพทย์อยู่แต่ก็ไม่มีโอกาส
ทุกวันนี้นอนวันละ 2 ชั่วโมงตลอดเพราะมัวแต่คิดหาวิธี แต่ขอเถอะค่ะอย่ายกประเด็นให้ไปดูชีวิตคนอื่นยังมีคนที่ลำบากกว่าเรานู่นนี่
เราเคยลองดูแล้ว แล้วก็คิดได้ว่าแต่นี่มันเป็นชีวิตเรา เราไม่ได้ไปขอชีวิตใครมา(ขอพ่อแม่มา😅เอิ่มหมายถึงคนอื่นนะคะ)แล้วถึงเรา
พยายามสู้แล้วใช้ชีวิตต่อไป เราก้รู้สึกว่ามันไม่ได้มี ความรู้สึกที่น่าอยู่ต่อสักเท่าไหร่ ต่อให้เรามีชีวิตที่ดีมากก็ตาม เพราะการใช้ชีวิตคือ
การที่ต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุดแล้วก้าวผ่านไปในวันพรุ่งนี้สำหรับคนเราชีวิตยังมีพรุ่งนี้เสมอแต่เรากลับคิดว่า เราไม่อยากไปวันพรุ่งนี้และวันต่อๆไปแล้ว
หมด passion ในการใช้ชีวิตแล้วค่ะ