ที่บ้านเป็นครอบครัวคนจีนครับ มีพี่อีกสองคนโดนพ่อแม่จับทำกงสีขนาดกลางคนละร้าน
ทีนี้ต้องทำงานตลอดเลยครับ จันทร์ถึงเสาร์ ได้หยุดเฉพาะวันอาทิตย์ นอกเหนือจากนี้คือ วันพ่อวันแม่วันแรงงานวันสงกรานต์และตรุษจีน เท่านั้น
แต่พอวันหยุดทีไรต้องไปเที่ยวกินกับพ่อแม่กับที่บ้าน ไม่มีเวลาของตัวเองและเพื่อนๆเลยครับ
จะมีจริงๆคือวันเสาร์ตอนเย็นถึงดึกแค่นั้น เพราะวันอาทิตย์นี่คือตื่นขึ้นมาบ่าย ทำธุระส่วนตัวแปปๆก็ดึกละ

ตอนทำงานเครียดมากเลยครับ ควบคุมค่าใช้จ่ายเข้าและออกเองคนเดียว ต้องทำเป้าโดยมีพ่อและพี่ตรวจสอบผลกำไรว่าถึงเป้ามั้ย
ปัญหาจุกจิกยันใหญ่โต ตั้งแต่ลูกน้อง ลูกค้า ค่าสังคม และอื่นๆเข้ามาทุกวันๆ
เพื่อนร่วมงานไม่มีครับ พี่น้องไม่ได้มาช่วย มีแต่ลูกน้องที่แทบจะเปลี่ยนหน้าไปทุกปี

พอถึงจุดหนึ่งตอนสามสิบกว่า เราเป็นซึมเศร้า เราเริ่มไม่ไหว เพื่อนที่ให้ปรึกษาก็ไม่เข้าใจเรา
ทุกคนเป็นพนักงานเงินเดือนที่พออิ่มตัวก็ลาออก พักชีวิตสักเดือนค่อยไปต่อ บางทีผมก็อยากทำแบบนั้น
แต่ผมทำแบบนั้นไม่ได้เลย ผมหยุดไม่ได้ รายได้รายจ่ายมันค้ำคอ จ่ายไปต้องหามา จ่ายไปต้องหามา
ชีวิตถึงมีเงินทองมีความสบายบ้างนิดๆแต่ก็ไม่มีความสุขเท่าได้มีวันหยุดติดกันสองวันเลย
พอป่วยหนัก แบบหนักจริงๆ ต้องขอพี่ให้ช่วยเปิดกงสีให้ครึ่งวัน อีกครึ่งบ่ายต้องลากสังขารออกมาสู้กันต่ออีก
ตอนที่มีความสุขที่สุดในแต่ละวันคือตอนนอน
จะให้คนนอกมาทำแทนก็กลัวจะมีการโกง กลับไม่ไว้ใจด้วยครับ เพราะเคยมีเหตุการณืเกิดขึ้นมาแล้ว

บางทีเกิดบ้าๆอยากหนีไปไกลๆคนเดียว อยากปิดร้านไปเลย รึว่าอย่างน้อยขอแค่หยุดวันธรรมดาเพิ่มอีกสักวัน 
แต่มันจะเหมือนผมเนรคุณกับครอบครัว..... เพราะคนอื่นก็อ้างว่าพี่อีกสองคนเค้าก็เป็นแบบนี้ เค้ายังทำได้เลย
ทำไมเราจะทำให้กงสีที่บ้านไม่ได้ละ????
55555 พอจะมีคำแนะนำอะไรบ้างมั้ยครับ