ทุกครั้งที่เราทำอะไรผิด จะต้อง โดนด่า ว่า โง่ กับคำว่า มีสมองก็หัดใช้บ้าง และ สารพัดคำที่จะเอาออกมาด่ามาว่า จนเราชินชากับคำพวกนี้ไปแล้ว 
เขาพูดดี ถามดีกับทุกคน แต่กับเรา ถึงแม้ว่าจะถาม เค้าก็ไม่เคยถามดีๆ แบบนี้ เค้าเรียกว่า เกลียดกันไหม 
บางครั้งถึงจะทำผิดก็จริง แต่เราพูดกันดีๆก็ได้ บอกดีๆแด่มาแต่ละครั้ง เราไม่เคยตอบโต้เลยสักครั้ง มีแต่ยอมให้โดนด่า โดนว่า เพราะถ้าตอบโต้ เรื่องมันก็จะไม่จบไม่สิ้น ถึงแม้ว่า บางครั้ง เราจะเป็นฝ่ายถูก แต่เราก็โดนด่าอยู่ดี จะไม่รู้จะทำยังไงแล้ว 
บทจะดีก้ดี บทจะด่าก็ด่าได้สุดๆ จนบางครั้งเราก็เก็บเอาคำทุกเค้าด่าเราไปแอบร้องไห้คนเดียว ไม่บอกใคร จนเรากลายเป็นคนกังวลทุกสิ่งทุกอย่างเวลาจะทำอะไร ต้องคอยมาคิดว่า ทำไปแล้วจะโดนด่าอีกไหม หรือว่า ถ้าไม่ทำละ จะโดนด่ารึเปล่า สุดท้าย พอเราจะทำหรือว่าไม่ทำ สุดท้ายแล้ว เราก็โดนด่าอยู่ดี 
จนบางครั้งเราก็ทำตัวไม่ถูก หลายคนอิจฉาเราบอกว่า สบายจะตาย งานก็ไม่ต้องหา มีให้ทำที่บ้าน ก็อยากให้รู้ไว้เหมือนกันว่า ก็ไม่ได้อยากทำเลย แต่มันเลือกไม่ได้ เลือกไม่ได้ตั้งแต่เกิดแล้ว ไม่เคยทึ่จะต้องเลือกอะไรเองเลย ทั้งการใช้ชีวิต เพราะต้องคอยดูแลรับใช้คนที่บ้านนี้ตลอดไป เลือกไม่ได้หรอก ว่าอยากจะออกไปไหน การไปเที่ยวกับเพื่อนๆในแต่ละปี แทบจะนับนิ้วได้เลย เพราะอะไร เพราะว่าใจนึงก็เผื่อใจเอาไว้แล้วว่า ถ้าบอกไปจะโดนด่าไหม หรือถ้าไม่บอกก้ไม่ได้อีก ทุกวันนี้ จขกท เครียดมาก บางวัน เครียดจนร้องไห้ เราควรเอาไงกับชีวิตที่เหลือต่อไปดี เพราะบางทีมันเหนื่อยจนไม่อยากทีจะอยากที่จะอยู่แล้วบางครั้งเห็นเราไม่พูดก็ใช่ว่าเราจะไม่รู้สึกอะไรและไม่รู้ว่า ตัวเองจะป่วยเป็นไบโพล่า ซึมเศร้า หรือว่า โรคเครียด