..วันนี้เป็นวันที่แย่อีกวันหนึ่ง.. เรามีเพื่อนอยู่คนหนึ่ง เป็นสาวสอง ก็ไม่เชิงสนิทกันมาก
แต่ต้องทำงานร่วมกันตลอด นางเป็นคนมีความสามารถ รำก็ได้ จีบผ้าก็ได้..แต่นั้นไม่ใช่ประเด่นหลักไง เพราะนางมีความสามารถแบบนี้ คุณครุในรร.จึงเชื่อใจและไว้ใจเสมอมา..แล้วเมื่อวาน ครูคนหนึ่งใช้ให้นางไปเก็บของ แล้วนางก็แอบ ขโมยของ ทั้งที่ไม่ได้รับอนุญาต ซึ่งเราก็เห็น แล้วนางก็บอกว่า "ฝากหน่อย" เราก็รู้นะว่านางทำผิด แต่เป็นคนคิดบวกไง เลยคิดว่าครูให้มาแล้ว
ไม่เป็นไร แต่มีครูอีกคนมาเห็นเราที่กำลังถือของที่ขโมยมา ไอ้เราก็ไม่คิดอะไร พอมาวันนี้..ครูเขาก็พูดหน้าเสาธงว่า"มีคนขโมยของ ถ้าไม่อยากโดนลงโทษให้มายอมรับผิด" ไอ้เราก็คิดไว้แล้วว ว่าต้องเป็นเรื่องเมื่อวานแน่ๆ
ใช่ล่ะ..ครูเขามองมาที่เราตลอดเลย(เวร)
แต่เราไม่ได้ขโมยไง? ครูทั้งรร.รู้ว่าเป็นเรา แต่เราไม่ได้ขโมยโว้ยย! จิงๆเรื่องนี้บทลงโทษก็คือ การฟาดหน้าเสาธง(ประจาน) แล้วเราก็พาลทำให้ครูที่สนิทโดนด่าไปด้วย..
แต่ครูเขาบอกว่าเห็นความดีที่เราทำมาตลอดเลยจะให้โอกาส แล้วจะให้เราไปขอโทษ? เราไม่ได้เป็นคนขโมย อิเ_ี้ยย!นั้นต่างหาก
แต่ที่ช่วยมันเพราะมันเป็นเพื่อนไง เพื่อนจะลำบากขนาดไหน เราก็ช่วยทั้งๆที่รู้ว่ามันผิด..ยอมรับว่าผิดที่ช่วย.. เสียความรู้สึกสุดๆ ไม่รู้จะเอาหน้าไปสู้ครูได้ไหม แต่เราก็ไปขอโทษครูแล้วนะ แต่นางไม่ได้แก้ต่างให้เราเลย จนถึงตอนนี้เราคงถูกตีหน้าว่า "ขี้ขโมย"
จากคนอื่นๆที่รู้ไม่จิง  เอาจิงเราก็โกรธมันไม่ลงหรอก แต่จะให้กลับไปเพื่อนเหมือนเดิม..คงไม่..วันนี้เราถูกครูคนนั้นคนนี้กระแนะกระแหน อยากร้องไห้มาก..แต่เราคิดได้แล้ว..ว่าถ้าเรายึดมั่นในความดีของเรา เราก็ไม่ต้องแคร์ความคิดของคนอื่นให้มาทำร้ายเรา..
ปล.เกิดปีแพะ..ยังไงก็เป็นแพะ(รับบาป)
ปล.2 อีวอกก!