คือเรามีคนคุยอยู่ค่ะตามจริงก็มีบ้างนะคะที่มีคนเข้ามาแต่ไม่ได้เยอะอะไรมาก เราเป็นคนกวนๆ ลุยๆ ไม่ค่อยเรียบร้อยเพราะฉะนั้นคนที่เข้ามาจะต้องมีนิสัยแบบเดียวกับเราค่ะถึงจะไปต่อกันได้นานๆ แต่แล้ววันนึงก็มีคนเข้ามาถึง3คนนิสัยต่างกันลิบลับทั้ง3คนเลยแต่ประเด็นคือมีคนนึงเป็นรุ่นพี่ที่รร.เรา(โลกกลมมาก) ห่างจากเราปีนึงเค้าค่อนข้างน่ารักเป็นผู้ใหญ่ดีนะ ตรงที่เราชอบเลยคือโตกว่าเรา คุยตอนแรกๆเรารู้สึกดีนะคะ มีเรื่องให้กวนเค้ามีเรื่องคุยโต้ตอบกันเยอะมาก ถึงแม้เค้าไม่เล่นกับเราเลยก็ตาม เค้านิสัยนิ่งๆค่ะ ไม่กวน แต่ข้อดีของเค้ามันไม่เหมือนที่เราเคยเจอนะ คือเราไม่ต้องเข้าหาเค้าก่อนเลยหรือถ้าเข้าก็ส่วนน้อยส่วนใหญ่เค้าจะทักเราก่อนเสมอ ตั้งแต่ตอนเช้า กลางวัน เย็นถ้าไม่ว่างก็จะคอยบอกว่าไม่ว่างนะ  เค้าจะคอยไลน์มาสวัสดีทุกเช้า กลางวันก็คอยถามเราว่ากินข้าวหรือยัง แล้วบางทีเค้าก็จะส่งรูปอาหารที่เค้ากินมาให้เราดู แล้วก็ส่งมาว่าเค้าอยู่ที่ไหน ทำอะไร อยู่กับใคร ทำแบบนี้ตลอดจนเราจะนอนเค้าก็จะคอยถามว่านอนหรือยังคือต้องนอนพร้อมกันอะ บางทีเราอยากรู้ว่าถ้าเราไม่สบายเป็นหวัดอะไรงี้เค้าจะทำยังไง เค้าก็จะคอยบอกว่ากินยานะ กินนู่นนี่บางทีก็ไล่ให้ไปนอน แล้วเวลาคุยกับเราตอบเร็วมากหรือบางทีไม่ตอบกลับมาตอบก็จะบอกไปทำอะไรมา คือมันดีทุกอย่างเลย อีกอย่างคือเราชอบอะไรที่คล้ายๆกัน เราคิดนะว่าคนนี้แหล่ะคงจะใช่คนของเรา เราน่าจะคุยด้วยได้นานที่สุด เพราะเราไม่เคยคุยทะเลาะหรือขัดกันเลย แต่พอยิ่งนานวันจากที่เราคิดว่าเค้าใช่กลับกลายเป็นรู้สึกเบื่อๆเรื่อยๆยังไงไม่รู้อะค่ะ อาจจะเป็นเพราะสาเหตุมาจากเรื่องบทสนทนามันคุยแต่เรื่องเดิมๆ แต่เค้าเคยเปิดใจคุยกับเราแล้วบอกกับเรานะว่า เค้ายอมรับว่าเค้าพูดไม่เก่ง เลยถามแต่คำถามเดิมๆคุยเรื่องเดิมๆ เรารู้สึกว่ามันก็ใช่ แต่เรามองว่าเค้าดีทุกอย่างนะแต่เสียตรงพูดไม่เก่ง ถ้านิสัยเรากับเค้าต่างกันไม่เข้ากันแบบนี้ อีกคนเฮฮาอีกคนนิ่งๆมันจะคุยต่อไปกันรอดมั้ย เอาจริงๆเรารู้สึกดีนะที่มีเรื่องคุยแต่รู้สึกอึดอัดเวลาหมดเรื่องคุยเรื่องถาม เวลาไม่มีเรื่องเราจะต้องมานั่งพยายามหาเรื่องที่จะคุยอย่างอื่นต่อให้บทสนทนาไม่จบ เมื่อก่อนก็คิดออกนะ แต่พอมาหลังๆเหมือนมันหมดคำถามที่เราจะถามที่เราจะคุยกับเค้าแล้วแต่ถ้าถามว่าอยากคุยกับเค้าต่อมั้ยก็อยากนะ อย่างที่บอกว่าเราไม่เคยเจอใครที่ดีแบบนี้ แต่ประเด็นคือพูดตามตรงการที่เค้าเป็นคนคุยไม่เก่ง ไม่กวนๆ ไม่นิสัยเหมือนเรา มันทำให้เราอึดอัดอะ มันทำให้เราไม่รู้จะไปต่อดีมั้ย หรือพอแค่นี้ ไม่รู้ว่าเราจะปล่อยให้เค้าไปเจอกับคนที่นิสัยเหมือนเค้าดีมั้ย มีอยู่ครั้งนึงตอนที่เค้าเปิดใจเนี่ยแหล่ะ เค้าบอกว่า เค้าชอบเราเค้าชอบคนเรียบร้อย ชอบคนไม่เที่ยวไม่ดื่ม เราเลยบอกเค้าไปว่าเราไม่ได้เป็นแบบนั้นนะ เค้าก็บอกว่าก็ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ แต่ในความรูสึกเค้าเค้าบอกว่าเราน่ารักสำหรับเค้า แล้วเค้าก็ถามสเปรคเราแต่เรายังไม่ได้ตอบเราก็นิ่งๆแล้วก็บอกว่าจะนอนแล้วเพราะเรารีบจริงๆเพราะตอนคุยกันมันดึกแล้ว เเล้วเราก็ไปช่วยงานแต่งน้องด้วย แต่เราก็คิดเรื่องนี้นะเราไม่รู้จะบอกเค้าอย่างไรดี แต่ถ้าเราปล่อยเราก็จะต้องกลับไปอยู่จุดเดิมจุดที่เราไม่มีคนคุยนะ เราไม่อยากเป็นแบบนั้นอีกอะ แต่เราอยากรู้ว่าเค้าไม่ใช่คู่เราใช่มั้ย หรือเราเลือกเยอะไป เราเบื่อง่ายเกินไป เราควรอยู่คนเดียวใช่มั้ย แม่เคยบอกว่าถ้าเราขี้เบื่อเราก็ควรอยู่คนเดียว มันจริงหรอที่คนขี้เบื่อจะไม่มีคู่ ไม่สมควรมีแฟน มันจะมีซักคนมั้ยที่ทำให้เราไม่เบื่อ หรือเราควรปรับปรุงในความขี้เบื่อของเราเองยังไงดีเพื่อที่จะเจอคนดีๆแบบนี้คะ บอกเราที
      *****ขอบคุณล่วงหน้านะคะ*****