ทีมจอนอยากจะร้องไห้ 

จากตัวละครหลักที่มีเส้นเรื่อง เส้นทางของตัวเอง ปูมหลังพร้อมสรรพ กลายมาเป็นตัวประกอบซะงั้น

1. POVก็ไม่มี จอนคิดอะไรรู้สึกยังไง ไม่ต้องรู้มันหรอก ไม่สำคัญ
2. แทนที่จะเอาเรื่องชาติกำเนิดมาสร้างปมปัญหา existential crisis ให้จอน เราไม่รู้เลยว่าจอนรู้สึกยังไงกับการเสียเน็ดไป ไม่ได้เป็นลูกเน็ดคนที่เขาเคารพรักมาตลอด มันเรื่องใหญ่มากอ่ะ แต่มันเป็นเรื่องเล็กๆเพราะแน่นอนว่า ปัญหา existential crisis ของแดนี่ใหญ่กว่า
3. จอนคือตัวละครที่โหยหาการยอบรับ sense of belonging มาตลอด สุดท้ายก็จบแบบการเป็น nobody เหมือนเดิม
4. จอน สโนว์ คนที่ยอมรับไม่ได้กับการที่สแตนนิสหรือแม่มดแดงฆ่าคน แต่กลับแก้ต่างให้แดนี่ที่ฆ่าคนเป็นพันๆโดยไม่จำเป็น จุดนี้คือฉีกหนังสือสุด จะบอกว่าเพราะเพื่อนรักโดนตัดหัวอะไรก็แล้วแต่ ลืมไปแล้วหรอว่าอาร์ย่าและซานซ่าก็เห็นพ่อตัวเองโดนตัดหัวเหมือนกัน เหตุผลง่อยมาก
5. ทั้งที่อีพี5 เคลียร์กันแล้วว่าจอนกลัวแดนี่ ไม่ได้รัก แดนี่เลยสติแตก มาอีพี6 ก็ทำลืมๆไป เพื่อความโรแมนซ์และป้องกันแฟนแดนี่ถล่ม แทนที่จะเกลียดการกระทำของแดนี่ จอน สโนว์ ต้องมาโศกเศร้าเสียใจที่ตัวเองกำจัดทรราชได้ ทั้งที่ก็เพิ่งโชว์ไปว่าแดนี่โหดร้ายแค่ไหน จอนสโนว์เนี่ยนะ จะไม่เกลียดชังคนแบบนี้?
6. ขยี้ไปอีกด้วยการให้จอนตั้งคำถามว่าตัวเองทำถูกแล้วหรอที่ฆ่าแดนี่ วอทททท มันไม่สีเทาอ่ะ มันชัดอยู่แล้วว่าจอนทำสิ่งที่ถูก ยังจะดึงเกมให้เรื่องไม่โหดร้ายกะแดนี่จนเกินไป

พอจะเข้าใจว่าในแง่การตลาด แดนี่และมังกร มันแมสกว่า แต่จะเกลี่ยบทให้สมเหตุสมผลไม่หลุดคาแรคเตอร์เนี่ย มันไม่ได้เลยหรอ เฮ้อมมมม รออ่านหนังสือแล้วกัน