พึ่งย้ายห้องเรียนค่ะ แยกออกมาจากเพื่อนห้องเดียวกันมาอยู่อีกห้องหนึ่ง ซึ่งเขาสนิทกันอยู่แล้ว

ตอนนี้เรารู้สึกว่า เรากำลังจะกลับไปเป็นคนที่มีนิสัยเหมือนเมื่อก่อน คือ เงียบ ไม่สนิทกับใคร ไม่ยิ้ม
แต่ว่าสถานการณ์ที่เราอยู่ทำให้ราต้องบังคับตัวเองให้ฝืนยิ้ม และชวนเขาพูด ถามว่าชื่ออะไรนู่นนี่นั่น แต่สายตาที่เราได้รับมาคือความรู้สึกว่าเราเป็นคนอื่น
เรารู้จักชื่อเกือบหมดทุกคนแต่ไม่สนิทกันสักคน 

มีคนๆนึงชอบมาชวนเราเข้ากลุ่ม ตอนแรกอ่านสายตาได้ว่า ไม่มีคนเข้าด้วยเลยเอาเราเข้าไป
หลังๆเริ่มเห็นว่า เขาเห็นว่าเราเรียนเก่ง เลยอยากเอาเราเข้ากลุ่ม ซึ่งเราก็ยิ้มๆไปแล้วก็พยักหน้า "อื้ม เอาสิ"

รู้สึกเหมือนว่าไม่ใช่ตัวของตัวเองค่ะ เหมือนเข้าไปอยู่ผิดที่ เหมือนกับว่ากำลังฝืนตัวเองมากๆ 
ทุกวันหลังจากกลับมาบ้านเราจะถอนหายใจแล้วก็เลิกยิ้มทันที ไม่เคยรู้สึกว่าฝืนตัวเองเท่านี้มาก่อนเลยค่ะ

เราควรจะหยุดยิ้มหรือวิ่งหาเพื่อนดีไหมคะ หรือว่าเราควรจะทำแบบนี้ต่อไป