คือเราไม่เคยจีบใครมาก่อน คบกับแฟนครั้งแรกตอนมัธยมปลายคนแรกคนเดียวแล้วแต่งงานเลย 7 ปีที่คบกัน เราจบกันเพราะทุกอย่างมันพังเพราะความเก็บสะสมหลายๆอย่างที่ผ่านมา

เค้ามีคนอื่น แอบคุย แอบแชท แอบไปมีอะไรในขณะที่ผ่านมาโกหกมาตลอดว่าไม่เคย มันเกิดขึ้นตั้งแต่ก่อนแต่งงาน แต่หลังจากอต่งงาน 2 ปี เหมือนเราเพิ่งโตขึ้น เพิ่งได้รู้ว่าจริงๆแล้วเค้าเป็นคนอย่างไร

ตอนนี้เราอายุ 23 เราทำงาน ไม่ได้เรียนจบตรี แต่ทำงานขายของจนมีทุกสิ่งทุกอย่าง นับว่าครั้งนึงเคยประสบความสำเร็จในธุจกิจจนทำให้เรามีเงินมากมายซื้อบ้านซื้อรถคนละคันคนละหลังกับแฟน

ซื้อบ้านให้ครอบครัวเราแบะครอบครัวแฟน โดยเราเป็นคนทำมาแทบทั้งหมด เพียงแต่จุดเริ่มต้นดีๆ โอกาสดีๆเริ่มต้นได้เพราะเขา

หลังๆมาหลายอย่างก็เริ่มอยู่ตัว แม้ว่าธุรกิจไม่ดีเหมือนก่อน แต่ภาระหน้าที่ความรับผิดชอบทั้งหมดคือเรา บวกกับความรู้สึกไม่ดีต่างๆที่ผ่านมาตลอดเกือบ 7 ปีที่เค้าทำร้ายร่างกาย ปาโทรศัพท์ ทำของพังเพราะโมโห ทิ้งเรามากมายหลายครั้ง ซึ่งปัจจุบันเค้าพยามทำดีมากๆแล้ว แต่เรากลับไม่รู้สึกต้องการมัน อาจเป็นเพราะที่ผ่านมามันเจ็บจนชิน หรืออะไีรก็ตาม ทุกวันนี้เราบอกเลิกเขา เขาก็ไม่ไปไหน เขายังอยู่ ยังรับเงินเดือน รับเงินจากธุรกิจของเรา เพราะเรารู้ว่าถ้าเราทิ้งเค้าเลย เค้าไม่รอดแน่ๆ เพราะที่ผ่านมาเค้าทำอะไรไม่เป็นเลย

เราทำมาตลอด เค้าเลยได้แต่เอาใจช่วย แต่ข้อดีคือเค้าเทคแคร์เรามากในตอนนี้ เรากลับเฉยๆ ไม่รู้สึกอะไรอีกต่อไป แต่ทิ้งเค้าไล่เค้าไปไม่ได้เพราะสงสารและเห็นใจ

อีกอย่างเรามีปัญหาเลยไม่สามารถย้ายไปอยู่ที่อื่นได้ในตอนนี้เพราะเษรษฐกิจหลายอย่าง ไม่ว่าจะเงินหรือรายได้ที่ลดน้อยลงบวกกับถูกโดนโกงมาเยอะจนเรียกได้ว่าแทบจะต้องตั้งตัวใหม่ทั้งหมด

ซึ่งปกติเราไม่เคยใส่ใจกับเรื่องความรักเลย ส่วนมากเน้นไปที่งานมากกว่า สนใจอนาคตตัวเองสำคัญมาเป็นเรื่องที่สุด บ้างานตลอดเวลา

แต่ตอนนี้ กลับไปชอบคนๆนึง ไม่เคยเจอหรอพบกันมากอน เค้าเป็นคนไทยลูกครึ่ง แต่เข้าใจภาษาไทยดี อายุเยอะแล้ว เราชอบคนมีอายุ แต่เค้านิ่งๆ เย็นชา พูดอะไรตรงไปตรงมามากๆ เรารู้เรื่องของเขาเยอะมากๆ เขาไม่เคยเล่าเรื่องปมอดีดความรักที่ผ่านมาของเขาให้ใครฟัง และไม่เคยมีใครได้รู้มากเท่ากับเรามาก่อน ไม่เคยมีใครรู้เท่านี้ เพราะเค้าไม่เล่าให้ใครฟังเลย

มีเราคนเดียวที่รู้ เพราะเราไม่เคยไปจีบใครก่อน เราทักเขาไป เราบอกชอบเค้า เราอยากชวนเค้าไปกินข้าวดูหนังฟังเพลง แต่ไม่เคยคิดเรื่องอย่างว่าเลยนะ แต่เราไม่รู้ว่าในสายตาเขา เราอาจดูง่ายไปหรือเปล่า

ดูไร้ค่าไปมั้ยที่เข้าหาเค้าม่กขนาดนี้ เค้าเองก็รับรู้เรื่องทุกอย่างของเราแทบทั้งหมดเหมือนกัน

เวลาเราเศร้า เค้าก็คอยพิมพ์ ให้กำลังใจ คอยตอบเราไม่ห่าง แต่บางครั้งก็ดูเหินห่างแบบไร้เยื่อใย

สรุป เค้ามีใจ หรือ ไม่มีใจ หรืออะไรกันแน่

เราควรพยายามต่อไป หรือหยุดแค่นี้

และแฟนเก่าพยายามตามง้อ

เราไม่รู้ว่าสุดท้ายควรอยู่แบบไหน

อยู่คนเดียว ตั้งหน้าตั้งตา ทำตัวเองให้มีค่า อนาคตค่อยว่ากัน ( แต่ใจมันว้าวุ่น นึกถึงแต่เค้าคนนั้น ไม่รู้ทำไม )

อาจเป็นเพราะจะได้หลุดจากแฟนเก่าสักที

เพราะกลัวว่าถ้าเค้าไม่ชอบเรา สุดท้ายเราจะไม่เหลือใครเลย

หรือแฟนเก่าเราเขาดีแล้ว เขารับเราได้ทุกอย่าง เราเป็นบ้า เป็นคนจุกจิกงี่เง่าแถมงอแง เค้าก็รับได้

แต่ถามว่าอยู่คนเดียวได้มั้ย เราก็อยู่ได้ แต่มันแค่ไม่เคยอยู่เลย มันเลยกลัวการไม่เหลือใคร

เราควรทำยังไงดี