เราเป็นเด็ก ตจว และเป็นเด็กเรียนพอควร รู้จักกับเมทครั้งแรกตอนสัมภาษณ์เข้ามหาลัย  และมาอยู่ห้องเดียวกันเพราะผู้ปกครองเราชวนให้เมทเรามาอยู่หอในด้วยกัน ปกติเรานอน 4 ทุ่ม แต่เมทเราเล่นเกมเสียงดังมาก ชนิดที่เราลองเดินไปออกนอกห้อง เราได้ยินเสียงเมทในขณะที่เรายืนห้องจากประตูสามร้อยเมตร แต่เราก็ทนมาสัปดาห์นึง เราไม่ค่อยได้คุยกันเลย มีเรียนแปดโมง เราตื่นหกโมง แต่เมทเราตื่น 7:50 ตื่นสายมากช่วงแรกเรารอแล้วก็ไปไม่ทัน หลังๆเราก็ไม่รอแล้ว แล้ววันที่เราไม่รอ มีเพื่อนคนนึง(คนละคณะ และเจอกันเฉพาะวิชารวม)ทักแชทมาหาเราว่า

เพื่อน : มีปัญหาไรกับเมทป่าว
เรา : ทำไมมีอะไร
เพื่อน : ทำไมแกไม่รอเมทอ่ะ
เรา : ก็ตื่นสาย เคยรอแล้วช้ามาก เข้าเรียนสายด้วย เราไม่มีที่นั่งเรียนในห้อง ถึงมีก็ไกลจอมาก เราสายสั้นมาก(เกือบ 400)พร้อมเอียง(ข้างละ 200)ด้วย
เพื่อน : แล้วทำไมแกไม่ปลุกมัน
เรา : ก็มันเคยบอกเราเองว่าไม่ชอบให้ใครมาปลุกเพราะนอนดึก อีกอย่างควรรู้จักดูแล จัดการ มีความรับผิดชอบตัวเองบ้าง นี่มหาลัยแล้ว ไม่มีใครคอยจ้ำชี้จ้ำไชเราเหมือนตอนมัธยมแล้วนะ
เพื่อน : โอเค เข้าใจแล้ว ขอโทษนะ
........

เราก็เลยทำการติดต่อบอกผู้ปกครองให้หน่อยไวและลดเสียงหน่อย จากนั้นเมทก็มาคุยกับเราโดยตรงว่ามีอะไรทำไมไม่บอก เราก็ผิดเองที่ไม่กล้าคุยกับมัน  เพราะมันบอกนุ้นนี้นั่นไม่ชอบ เราก็เลยบอกไปว่า ไม่รู้จะบอกยังไง เรายังไม่รู้จักกันดีพอ เค้าไม่คิดว่าแกจะฟังคำพูดเค้า ถ้าเป็นผู้ปกครองแกน่าจะฟัง หลังจากนั้นเมทก็ทำความเข้าใจกับเรา ตอนปรับทำความเข้าใจกัน เมทเอาเรื่องเล็กๆ มาปกปิดความผิดเรื่อง
ใหญ่ของตัวเอง โดยการบอกว่า งั้นแกก็อย่าปิดประตูแรง (ทั้งเราปิดเบาสุดแล้ว แต่เสียงเปิดปิด จะมีเสียงแอ๊ดดดดเฉยๆ ปิดเบายังไงก็มีอยู่ดี) อย่าทำไรเสียงดัง(ตอนเพื่อนเล่นเกม เราทำของตก เราเป็นคนซุ่มซ่ามด้วยแหละ) ไม่มีซักคำที่เมทเอ่ยคำขอโทษเราเลย เรารู้สึกว่าการบอกอะไรกับคนคนนี้โดยตรงเป็นเรื่องยากมาก เพราะจะเอาเรื่องเล็กมาทำเป็นเรื่องใหญ่เพื่อทำให้ความผิดตัวเองดูน้อยลง ตลอดระยะเวลาที่อยู่ร่วมกัน เสียงดังตลอด ไม่มีความเกรงใจ หรือรู้จักคำว่า มารยาทเลย เราควรทำยังไงกับคนนี้ดี จัดการยังไงดี