สวัสดีค่ะ คือเราอายุแค่ 15 ม3ค่ะ ส่วนแฟนอายุ 19อยู่ปี1ค่ะ (แงงเราแก่แดดจริมๆ555)

คือเราคบกับแฟนมาได้ 6 เดือนแล้วค่ะ ปัจจุบันเราทะเลาะกันบ่อยมากค่ะ จนกระทั่งเกือบเลิกกัน เราเป็นคนบอกเลิกค่ะ แหนเป็นคนยื้อเรา คือเรารักแฟนมากเลยค่ะ แต่เราสับสนหัวใจตัวเองมากค่ะ แต่ก่อนเรามีแฟนคบได้2เดือนก็เบื่อค่ะ แต่คนปัจจุบัน ก็ไม่เคยเบื่อนะคะแต่มาวันนี้ เรารู้สึกเราเป็นภาระเขา เราเป็นตัวถ่วงเขา เราทำให้เขาปวดหวไม่สบาย เหมือนเราจะวุ่นวายเขาเกินไป เราก็เลยขอเลิก เรารู้ค่ะว่าไม่ใช่ทางออกที่ดี แต่เราไม่อยากให้เขา ต้องมาเป็นแบบนี้เพราะเรา เขาเป็นคนจริงจัง ตรงไปตรงมา ขี้เล่น

คือเราก็ไม่ได้จะบอกว่าเขาไม่ดีนะคะ แต่เวลาทะเลาะกันกลายเป็นว่าเราผิดอยู่ฝ่ายเดียวค่ะ ทุกครั้งเราก็ยอมเขาทุกครั้ง ไม่เคยย่อนแย้งอะไรค่ะ แต่เราก็แอบไปร้องไห้ทุกครั้งเลยค่ะ(ไม่เคยคิดจะทำร้ายตัวเองนะคะ)เราเคยโกหกเขาว่าเราสบายดีเราไม่ได้เป็นอะไร แต่เขาก็ไม่อะไรค่ะ เขาก็อารมณ์ดี เราก็รู้สึกดีค่ะที่เขาไม่คิดมาก

แต่มาวันนี้ ทะเลาะกันหนักมากๆค่ะ เราก็ขอโทษเขาเช่นเดิม ขอโทษที่บอกเลิกด้วยค่ะ เราทำทุกวิถีทางให้กลับเป็นเหมือนเดิม เขาก็เหมือนเดิมนะคะ แต่เหมือนเขาเปลี่ยนไปค่ะ

เข้าใจนะคะถ่าถูกบอกเลิกรู้สึกยังไง แต่เราก็อธิบายแล้วนะคะ ว่าอยากให้แฟนเราดี เจอคนที่ดีกว่าเรา แฟนก็ไม่ยอมค่ะ แต่ทำไมไท่รู้เราถึงอึดอัด เราเสียใจ เราไม่สบายใจ เราร้องไห้ทั้งวันเลยค่ะ เราจะบ้า เราทำอะไรไม่ถูกเลยค่ะ เราสับสนตัวเองมากๆ ว่าควรทำยังไงให้เขาสบายใจ

แล้วแบบนี้เราจะคบกันไปต่อได้มั้ยคะ

เป็นเพราะว่าเราไม่เข้าใจเขาใช่มั้ยคะ

แล้วเราต้องทำยังไงคะ ช่วยแนะนำด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ