สวัสดีค่ะ 
ก่อนอื่นขอบคุณที่สละเวลาเข้ามาอ่านนะคะ ยาวหน่อยแต่ช่วยคิดหน่อยค่ะ

เราเบื่อแฟนมากๆๆๆ แต่เป็นการเบื่ออย่างมีเหตุผลนะคะ
เท้าความก่อนว่าตอนนี้เรียนมหาลัยค่ะ อยู่ปี3 เราเจอกับแฟนตอนปี 1 สมัยเป็นเฟรชชี่ทั้งคู่ เขาก็ดูเหมือนจีบเรามาเรื่อยๆเขา(ในตอนนั้น) เป็นคนที่ค่อนข้างดูฉลาด เราชอบมากๆเวลาเห็น ผช พูดเรื่องการศึกษา การเมือง หนัง หรืออะไรที่เป็นการวิเคราะห์เชิงลึก เป็นคนที่จดจำอะไรได้ดีทีเดียว ง่ายก็คือตอนนั้นดีหมดเลย โดยเฉพาะเรื่องความฉลาดเวลาอ่านหนังสือเนี่ย ยิ่งได้รู้จากแม่เขาว่าอยู่ห้องเก่งมาตลอด เกรดเกิน 3.8 ตลอดรู้สึกว้าวมาก และหลายๆอย่าง ก็เลยตกลงคบกัน ช่วงอุปสรรคปีแรก คือเราทะเลาะกับแม่เขาหนักมากๆค่ะ เรื้อรังประมาณ 4-5 เดือนกว่าจะเข้ากันได้ ตอนแรกเขาแทบปกป้องอะไรเราจากแม่เขาไม่ได้เลยค่ะ กลับทำให้ทะเลาะกันหนักกว่าเดิมด้วยซ้ำ บวกกับตอนนั้นเขาสูบบุหรี่ คือพอมาอยู่หอไกลพ่อแม่ก็แอบดูดจนติดค่ะ แต่เราก็บังคับก็ให้เลิกก็ยังไม่ยอมเลิก ช่วงที่ทะเลาะกันนั้นทั้งเรื่องแม่เขา และเรื่องบุหรี่ จนเรายื่นคำขาดว่าถ้าไม่เลิกบุหรี่เราเลิกกับเธอแน่ แต่ส่วนเรื่องแม่เราโอเคนะสู้ต่อก็ได้ หรือถ้าเขาเลือกแม่เราก็โอเค ตอนนั้นเขาใช้คำว่าห่างกันสักพัก ส่วนเราใช้คำว่าเลิกค่ะเราไม่ตอบไลน์เขาประมาณสัปดาห์ แต่มีวันนึงที่เขาไปงานเลี้ยงรุ่น เราให้เพื่อนให้ไปสืบ 3-4 คน (เป็นแผนที่แยบยลมากค่ะ เราบอกเพื่อนว่าถ้าเขาสูบเกิน 4 ตัวให้บอกเราด้วยนะ ทุกคนพูดเหมือนกันหมดว่า ยังไม่ 4 ตัวนะ นี่เพิ่งดูไป 2 เอง หน้าชาไปเลยจ้าตอนนั้น) สรุปกว่าจะยอมรับได้ว่าโกหก สิ่งที่เขาพูดตอนสารภาพคือก็เลิกกันแล้วไม่ใช่เหรอ ก็เลยโอเคสมใจอยากไปเลย ไม่อยากทนกับแม่เธอแล้วเหมือนกัน พีคสุดๆคือ เขาบอกแม่ และแม่เขากับทุกคน (ยกเว้นเพื่อนที่ไปงานเลี้ยงรุ่น) เข้าใจว่าเรากับเขาเลิกกันเพราะเรื่องเราทนแม่เขาไม่ไหว แล้วเรื่องบุหรี่อะ ? งงเด้ แต่ก็ปล่อยผ่านค่ะ จนเขามาง้อเรายอมทะเลาะกับแม่นั่งเครื่องบินมาง้อ จนแม่เขาเกลียดเราหนักกว่าเดิมหาว่า เขามาง้อเราทั้งๆที่เราทะเลาะกับแม่เขา(ก็แปลกนะไม่บอกแม่ไปเลยว่าเรื่องบุหรี่)  3 ปีที่ผ่านมา แม่เขาก็ยังคิดว่าเราเลิกกับเขาตอนนั้นเพราะเข้ากับแม่เขาไม่ได้ค่ะ แต่ตอนนี้ทีมเดียวกันค่ะ รักกันดี เราค่อนข้างขี้บ่นเหมือนเขา ซึ่งเขาชอบพูดกับลูกเขาว่า เราขี้บ่นกว่าเรื่องมากกว่าซะอีก แต่เหมือนจะชอบเพราะเราดูเหมือนดูแลลูกเขาได้

ผ่านไปกับอุปสรรคปีแรก พอเริ่มเข้าปีที่ 2 ค่ะ ย้ายมาอยู่หอเดียวกัน งานบ้านทำอยู่คนเดียวไม่ช่วยแถมยังทำรกกว่าเดิม เข้าใจว่าที่บ้านมีแม่บ้านมาตลอด พอมาอยู่แบบต้องทำเองเลยไม่อยากจะทำ นี่ฉันไม่ใช่คนใช้นะจ๊ะ หมดยุค ผญ ทำงานบ้านแล้วค่ะ เรียนเท่ากัน ทำแลปเท่ากันทุกอย่าง อย่ามากินแรงฉัน ก็ทะเลาะกันตามระเบียบค่ะ เขาก็โอเค เธอทำอันนู้นนะ ฉันทำอันนี้แบ่งหน้าที่ดี แต่สุดท้ายก็ต้องด่าก่อนค่ะถึงจะทำ แล้วความคิดเขาก็เริ่มเปลี่นนๆ เขาและแม่ชอบเหยียดคนค่ะ อย่างนั่งๆกันก็จะเม้ากัน ดูๆคนนั้นสิอ้วนน่าเกลียดมากเลยอะ (ทั้งๆที่ตัวเองทั้งแม่ทั้งลูก อ้วนทั้งคู่ แม่เขานี่พุงเบอเริ้ม ส่วนเขาก็หนักร้อยต้นๆ) สักพักก็ดูคนนั้นดิ ไม่เห็นจะสวยเลย(ซึ่งตัวเองก็ไม่ได้สวยเลยค่ะ อย่างกับซิ่ม) เพื่อนของเขามีแฟนพอแม่เข้าไปดูหน้า อยู่ๆก็พูดว่าไม่เห็นส่วนเลย ดูแก่ดูแรง(แต่ตัวเองก็ไม่เคยคุยไม่รู้จักนะคะ) ก็นั่นแหละค่ะ ทำอะไรได้คะ ก็นั่งมองตามแม่ลูกเขานั่นแหละค่ะ เขาก็เออออห่อหมกกันไป แต่ในใจเราคือไม่ชอบมากๆ เราไม่ชอบการเหยียดทั้งเพศ ทั้งหน้า ทุกๆอย่างค่ะ ขนาดว่าเขาอ้วน ดำ เราก็ไม่อยากจะเหยียด ทัศนคติเขาดูแย่ไปหมด เขาชอบพูดจาแซวคน หรือเล่นกับคนอื่นแบบไม่เกรงใจความรู้สึก เราโอเคนะเล่นกับเราได้เพราะไม่ค่อยคิดมาก แต่เพื่อนบางคนพอโดนพูด ก็แบบทำหน้าแบบทำไมพูดคำนี้ออกจากปากได้อะ หรือบางที่ก็ชอบทำอะไรทุเรศๆที่สาธารณะ ทุกอย่างเราด่า เราเตือนเราพูดตลอดค่ะ เขาก็บอกจะปรับตัวก็เหมือนจะดีขึ้นนะคะ 

มาปัจจุบันแล้วค่ะ ณ ตอนนี้เวลานี้อีกเดือนกว่าๆ ก็จะคบ 3 ปีค่ะ แต่ไม่รู้สึกแฮปปี้เลยค่ะ งานบ้านไม่ขากตกบกพร่องอะไรเพราะเราสั่งให้ทำตลอด แต่อย่างอื่นคือพังๆๆๆ มากค่ะ ขอเริ่มเป็นหัวข้อที่ต่างกันนะคะ 
บุคลิก> อันนี้เราแอบรู้สึกผิด เรากินมื้อเท่ากันปริมาณพอๆกันตลอด แต่เราไม่อ้วนค่ะ แค่48-49 ส่วนเขา ร้อยกว่าแล้วค่ะ กำลังกายไม่ยอมออกเลย ชวนก็แล้ว จ้างก็แล้ว จนล่าสุดเราขู่ว่าถ้า นน แตะ 110 เมื่อไหร่เราไปอยู่หอในแล้วนะแล้วก็จะเลิกกันด้วย สิ่งที่เขาทำคือกอดเราแล้วบอกว่า จะไม่ได้กอดแล้ว เรานี่แบบห้ะ ? ไม่ลดจริงดิ แต่มันแอบขขำตรงที่เวลาชวนไปกินบุฟเฟ่ ต้องชั่ง นน ก่อนไป ถ้าเกิน 106 ก็คือไม่ไปค่ะเพราะว่ากินเสร็จมันจะแตะ 110 พอดี แล้วก็อีกอย่างคือพอเริ่มเป็นแบบนี้ ไม่ดูแลตัวเองเคยค่ะ กลายร่างเป็นไอ้อ้วนดำ แบบที่เขากับแม่ชอบด่าคนอื่นแหละ ใส่เสื้อผ้าอะไรก็ไม่ดูดี บางคนอ้วนแล้วหาเสื้อผ้าดีๆใส่มันก็ดี แต่นี่ไม่เลยแต่งแบบกางเกงใต้พุง หลุดๆตูดหน่อยนั่งที่ เห็นร่องก้นดำ น่าเกลียดมากแรกๆ เราก็เอานิ้วเขี่ยๆ แกล้งเล่น จนด่าแล้วอะไรแล้วก็เหมือนเดิม ไม่มีการหาวิธีใส่ที่มันดีๆ แนะนำจนทะเลาะกันกลายเป็นด่าก็ไม่มีผล 
ทัศนคติ> ยับกว่าเดิม เราอยู่กลุ่มเพื่อนกลุ่มเดียวกันด้วยค่ะ แต่กลุ่มเราแตก เราก็แยกกันออกมา เขาก็จะคอยด่าค่อยนินทา แบบว่าเดือดร้อนกับเขาไปหมด นี่เกลียดหรือเป็นเอฟซีอะ งง เราก็จะด่าเขากับเพื่อนตลอดว่า จะไปเดือดร้อนทำไม เลิกคบแล้วคนอื่นจะใช้ชีวิตยังไงก็เรื่องของเรา เราเดือดร้อนเหรอ เขากับเพื่อนก็ยังเดินหน้าที่จะเดือดร้อนต่อไป เราบอกเขาตลอดเรื่องแบบนี้ใครลืมก่อน ใครไม่รู้สึกก่อนก็ชนะ เราไม่ต้องคิดถึงตัวคนอื่นหรอก ทำตัวเองให้ดีนี่คือเราเอาคำสอนจากแม่มา ในขณะที่แม่เขายุว่าเอาชนะให้ได้สิ เรียนให้เก่งกว่า ทำทุกอย่างให้เก่งกว่าจะได้ไปด่าเขาได้ เอ้าาาาา ทำไมไม่อยู่แบบของเรามันก็ดีอยู่แล้วไหมอะ แล้วทัศนคติลบมากชอบด่าคนเหยีดคนยังไม่หายไป แม่ว่ามาอยู่หอแล้วแม่ไม่ได้มาอยู่ด้วยก็เถอะ แล้วก็ชอบคิดว่าคนอื่นจะเอาชนะตัวเองตลอดเวลา บ้าบอ
สมอง> อันนี้คือหนักที่สุด ยอมรับตรงนี้เลยค่ะว่าเราด่าเขาทุกวันมาสองสามเดือนว่า ไอ้หน้าโง่ หรือไม่ก็ทำโง่แบบนี้อะ การตัดสินใจทำอะไรต่ำมาก ตอนตัดสินใจให้ทุกอย่าง ทั้งเรื่องเรียน ที่เรียนจะขึ้นปีสุดท้ายยังไม่เคยลงทะเบียนเรียนเอง ไม่เคยวางแผนการศึกษาเลย ไม่เคยจำได้ว่าเรียนตึกไหน เรียนวิชาอะไร สอบวันไหน ส่งงานอะไร จะอ่านหนังสือตอนไหน จะทำอะไรเวลาไหน ถามหมดถามทุกอย่างให้เราคิดให้เราวางแผนหมด ไม่เคยชวนกันอ่านหนังสือ ชวนแต่เล่นเกมกับกิน บอกว่าเดี๋ยวขับไปข้างหน้าแวะกดตังด้วยนะ ไม่ถึงสองนาทีค่ะ ขับเลยตลอด ชอบย้ำคิดย้ำทำ เคยทะเลาะกับเพื่อนเพราะเพื่อนอยากเล่นบอร์ดเกมแต่ทุกคนเบื่อ (คือเพื่อนชอบมากอุส่าแบกจากบ้านเอาขึ้นเครื่องมาเล่นที่หอเลยนะคิดดู) คนอื่นพูดรอบเดียวว่าเบื่ออะไม่เล่นเนอะ พักก่อนไว้สักเดือนหน้าค่อยเล่น นี่ไม่จ้า เขาพูดอยู่นั่นแหละว่า โห่คนเขาเบื่อกันหมดแล้ว ไม่มีใครอยากเล่นหรอก ใครจะเล่นกับม*ง ใครจะเล่นด้วย พูดแบบนั้นวนไปมาย้ำๆๆ ครึ่งค่อยชั่วโมง จนเพื่อนหงุดหงิดว่าเออกุรู้แล้วจะพูดอะไรหนักหนา น่ารำคาญ ชห แล้วก็หยิบของออกจากห้องไปเลย แทนที่เพื่อนโมโหตัวเองจะขอโทษก็นั่งด่า ช่างมัน มันจะได้รู้ว่าไม่มีใครอยากเล่น มันโกรธไม่จริงหรอก นั่นนี่ เรางงมากว่าทำไมพูดแบบนี้อะ แล้วความคิดอะไรดีๆไม่ค่อยมีหรอกค่ะ เราด่าแล้วค่ะ ทั้งถ่อยคำที่สุภาพและหยาบคาย หรือบางทีเรากวนทีนเขา หรือเพื่อน ผญ บางคนที่เขาชอบๆแกล้งด่าแกล้งแซว จู่ๆก็ชอบพูดว่า อยากจะกระชากหัวกระทืบๆๆ เรานี่แบบห้ะ ? นี่อนาคตจะปลอดภัยใช่ไหมเนี่ย (เคยทะเลาะกันแล้วเขาบีบคอเราด้วยค่ะ แต่เราจ้องหน้าเลยค่ะ แล้วบอกว่าทำต่อดิอยากรู้เหมือกัน สุดท้ายเขาก็ปล่อยแล้วก็ร้องไห้ขอโทษขอโพยกันไป) อยู่ในห้องประชุมหยิบไมค์ไปเรอออกลำโพง กินอาหารนี่ยิ่งกว่าขอทานเพิ่งได้กินข้าวอีกค่ะ คำใหญ่ยัดๆ มันดูตะกละมาก หกเลอะเทอะ หรือบางทีชอบทำอะไรแบบคิดตื้นๆ คิดน้อย
ชีวิตประจำวัน มันน่าโมโหไปหมดเลยค่ะ เหมือนมีลูกยังไงก็ไม่รู้ เหนื่อยค่ะ เหนื่อยมาก จะบอกว่าที่เล่ามามันแค่ 70% ของเรื่องทั้งหมดค่ะ 
เขาแทบไม่เคยพัฒนาตัวเองให้มันดีขึ้น เราไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง อยากเลิกก็ไม่รู้ว่าจะบอกเลิกยังไงสงสารเขา เราเป็นแฟนคนแรกของเขาค่ะ ถึงเขาจะมีข้อเสียแต่เข้าก็มีข้อดี เหมือนกัน บางวิชาเราเรียนไม่เหมือนกัน ตอนเช้าเขาก็จะตื่นไปส่งเราตลอด เราอยากกินอะไรก็ตามใจไม่เคยขัด เวลาไปร้านข้าวที่ต้องตัดน้ำเองเขาคือคนที่คอยตักน้ำให้เราตลอด เวลาเรากินบุฟเฟ่กัน เราเดินดูของแค่รอบเดียวค่ะ ที่เหลือเราอยากได้อะไรเขาจะเป็นคนลุกไปหยิบให้ทั้งหมด ถ้าเราบอกว่าเราอยากกินอันนี้นะ เขาก็จะโอเคอันที่เขาอยากกินเอาไว้พรุ่งนี้ก็ได้ เขาตามใจเราในบางเรื่องดีค่ะ แต่เราไม่ชอบที่เขากำลังเป็นหนักๆตอนนี้ 
เขาไม่เหมือนตอนที่รู้จักกันแรกๆเลย คนที่มีความคิด ฉลาด รอบครอบ ไม่มีแล้ว พึ่งพาอะไรไม่ได้เลย 
เรื่องเคลียกันนี่ คุยตลอดค่ะ พูดเกือบทุกวันจนเขาคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องเคลียค่ะ มันเป็นเรื่องที่เราบ่น

ขอบคุณที่ทนอ่านมายาวขนาดนี้นะคะ ยังไงรบกวนหน่อยค่ะ ไม่ไหวแล้วจริงๆ