ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าเป็นลูกคนโตแล้ว กำลังเรียนอยู่ชั้นมัธยม พ่อแม่บังคับเราทุกอย่าง ทั้งการเรียนและเรื่องส่วนตัวของเราเอง ไม่ว่าการห้ามมีแฟนจนกว่าจะทำงานเองซึ่งเราว่ามันนานนะคะ และบังคับเรื่องการเรียนของเราเอง แม่บังคับให้เราเป็นหมอ ทั้งๆที่เราไม่ชอบแต่ก็ต้องเออ ออตามแกเพราะไม่งั้นแกจะอารมณ์เสีย และทุกอย่างต้องเป็นดั่งใจแก เวลาไหนที่แกอารมณ์เสียเราก็รับกรรมตลอดเลย5555ไม่ว่าจะเป็นโยนไม่กวาด โยนทุกอย่างที่ถืออยู่ โครตเจ็บเลย และอีกเรื่องนี้ไม่รู้ว่าเราคิดไปเองรึเปล่าแต่แม่รักเราน้อยมาก เหมือนเราเป็นสนามอารมณ์ บางทีแม่ขู่จะฆ่าเรา เพียงแค่เราไม่ทำตามที่ท่านสั่ง แต่ละวันชีวิตเราไร้ค่ามาก ไม่อยากอยู่บ้าน อึดอัดมาก หลายครั้งที่คิดจะฆ่าตัวตาย และเคยฆ่าตัวตายแต่ไม่สำเร็จน้องมาเห็นก่อน วันที่เราอ่อนแอเราร้องไห้แม่ด่าเราว่าสำออยทำตัวเป็นนางเอก ตั้งแต่เด็กๆเราน้อยครั้งที่จะร้องไห้ยกเว้นแอบไปร้องไห้คนเดียว ในวันรับเกรดเราทำได้ 3.8ขึ้นทุกครั้ง แม่ด่าว่าเราโง่ บ้าผู้ชาย เราเสียใจมาก สิ่งที่เราพยายามมันไร้ค่าขนาดนั้นเลยหรอ เราอึดอัดเลยเขียนไดอารี่เราว่าเราซ่อนไว้ดีแล้วนะ สุดท้ายแม่ก็หาเจอ คำพูดของแม่ด่าทอฉัน เหมือนฉันผิดมากที่รู้สึกอึดอัด เราแค่ต้องการความเข้าใจจากแม่แค่นั้นจริงๆ บางทีเราก็คิดนะว่าอยากหนีไปไกลไม่อยากอยู่กับครอบครัวนี้แล้ว เราโครตอึดอัดกับการที่เอาตัวเองเป็นหลักของแม่ แม่จะถูกเสมอ เราถูกทุบตีกับไร้สาระมาก เราเลยมาระบายที่นี่ มีอีกหลายเรื่องที่แม่ทำกับเรา แต่เราชินแล้ว กับการตื่นมาแล้วมีเสียงด่าจากคนแม่มาทุกเช้าและทุกวัน...และจากเรื่องที่เราเล่าเราควรทำยังไงกับตัวเองต่อดีมันตันแล้วจริงๆ