คือเรามีรุ่นพี่ที่ชอบ เขาไม่สูงมาก ไม่หล่อมาก ออกแนวน่ารัก แต่เป็นคนใจดีมากค่ะ ตั้งแต่เห็นครั้งแรกก็จำได้เลยแต่ยังไม่ได้สนใจอะไรมาก แต่คือมีพี่ผญ.คนนึงที่สนิทกับเขามาก(สมมติชื่อมีน) พี่มีนเป็นคนพูดเก่ง ร่าเริง เข้าถึงง่าย แล้วก็เหมือนจะรู้จักกับรุ่นพี่เขามาก่อน แต่เราเป็นคนเงียบๆ อายๆ ได้แค่มองและยิ้มจากข้างๆ
แต่รุ่นพี่คนนั้นไม่เคยเรียกชื่อเราเลย ไม่เคยพูดถึงเราและไม่เคยคุยกันเลย แต่ก็ยืนอยู่ข้างกันบ่อยๆ เพราะมีพี่มีนอยู่ด้วย(เราก็สนิทกับพี่มีน) เราเคยสบตากันแต่พวกเราทั้งคู่เป็นแนวเงียบๆ พอสบตากันก็หันหนีทันที พี่เขาไม่เคยยิ้มให้เราเลยเพราะประมาณว่า แม้แต่หน้าก็ไม่กล้ามองกันทั้งคู่เลย มรเพราะอะไร
ขอไม่บอกเหตุผลที่ชอบนะคะ ถ้าคนนั้นกดเข้ามาอ่านนี่คงจะรู้ทันทีว่าเป็นเรา
แต่รุ่นพี่คนนั้นสนิทกับพี่มีนมากจริงๆ แบบเวลาหนาวพี่มีนก็จะจับมือรุ่นพี่คนนั้นตลอด เล่าเรื่องพี่คนนั้นให้ฟังตลอด บอกว่าฝันถึงเขา ชอบลูบผมเขา เวลาพี่มีนบอกอะไรพี่เขาก็จะทำตาม จนเราอิจฉาเลย เพราะเราแค่สวัสดียังพูดไม่ได้
ไม่รู้เลยว่าต่อจากนี้จะได้มองหน้ากันอีกไหม เขาจะจำเราได้รึเปล่า แต่ช่องว่างระหว่างเรามันเยอะเกินไปและไม่รู้ว่าจะเข้าไปอยู่ในชีวิตพี่เขายังไงเลยค่ะ TT
มีรุ่นพี่ที่ชอบค่ะ ทำยังไงดี?
แต่รุ่นพี่คนนั้นไม่เคยเรียกชื่อเราเลย ไม่เคยพูดถึงเราและไม่เคยคุยกันเลย แต่ก็ยืนอยู่ข้างกันบ่อยๆ เพราะมีพี่มีนอยู่ด้วย(เราก็สนิทกับพี่มีน) เราเคยสบตากันแต่พวกเราทั้งคู่เป็นแนวเงียบๆ พอสบตากันก็หันหนีทันที พี่เขาไม่เคยยิ้มให้เราเลยเพราะประมาณว่า แม้แต่หน้าก็ไม่กล้ามองกันทั้งคู่เลย มรเพราะอะไร
ขอไม่บอกเหตุผลที่ชอบนะคะ ถ้าคนนั้นกดเข้ามาอ่านนี่คงจะรู้ทันทีว่าเป็นเรา
แต่รุ่นพี่คนนั้นสนิทกับพี่มีนมากจริงๆ แบบเวลาหนาวพี่มีนก็จะจับมือรุ่นพี่คนนั้นตลอด เล่าเรื่องพี่คนนั้นให้ฟังตลอด บอกว่าฝันถึงเขา ชอบลูบผมเขา เวลาพี่มีนบอกอะไรพี่เขาก็จะทำตาม จนเราอิจฉาเลย เพราะเราแค่สวัสดียังพูดไม่ได้
ไม่รู้เลยว่าต่อจากนี้จะได้มองหน้ากันอีกไหม เขาจะจำเราได้รึเปล่า แต่ช่องว่างระหว่างเรามันเยอะเกินไปและไม่รู้ว่าจะเข้าไปอยู่ในชีวิตพี่เขายังไงเลยค่ะ TT