ขออธิบายอาการที่ว่าคร่าวๆ ก่อนนะคะ
คือ จขกท. แอบชอบผู้ชายคนหนึ่งในที่ทำงาน แต่เขามีแฟนแล้ว (หมดหวังตั้งแต่เริ่ม 555)

แต่เราก็แบบบ้าบอ คือ แค่เห็นหน้าเขา หรือคิดถึงเขาก็จะยิ้มออกมาตลอด คือแบบบางทีไม่กล้ามองหน้าเขาคือจะ

ก้มหน้าตลอดเวลาที่เจอ หรือบางครั้งเมื่อต้องคุยงานกันคือแบบต้องทำหน้าขรึมๆ ตลอดเพราะไม่งั้นต้องหลุดยิ้มแน่ๆ

หนักกว่านั้นคือเราไม่กล้าอยู่กับเขาสองคนแม้ว่าจะเป็นเรื่องงานเพราะเราจะมีอาการเขินหนักมากทำอะไรไม่ถูก

พูดด้วยแบบไม่สบตา ทุกวันนี้พี่ๆ ในแผนกจะรู้ทันทีเลยว่าพี่คนนั้นเดินมาที่แผนกเพราะอาการเราจะออกทันทีคือ

จะแบบไม่แอบยิ้ม (เพราะเขาเดินผ่าน) ก็แบบทำขรึมๆ นั่งหลังตรงเหมือนเตรียมพร้อมอะไรสักอย่างถ้าเขามาคุยเรื่องงาน

หรือบางทียินซื้อข้าวอยู่พอเขาเดินมาต่อคิวข้างหลัง เราก็ลนสั่งกับข้าวมั่วๆ สุดท้ายกินไม่ได้

หรือบางทีหลังจากคุยกับเขาเสร็จก็จะยิ้มอยู่แบบนั้นจนคนรอบข้างงง (มันเป็นอะไรของมัน 555)

ที่จริงเราก็อายุไม่ใช่น้อยนะ 25 แล้ว แต่ไม่เคยเป็นแบบนี้เลย คนนี้คนแรกที่ทำให้เราเป็นแบบนี้

ทุกวันนี้อยากจะจัดการกับอาการบ้าบอของตัวเองมาก

ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้มาแชร์กันได้นะคะ แล้วมีวิธีการแก้ไขอย่างไรบ้างคะ?