คือเรื่องมีอยู่ว่าเมื่อปีที่แล้วปี60เราได้คบกะบผช.คนนึ่งซึ่งเค้าอายุ25เรา17เค้าโตกว่าแต่เค้าไม่ได้ทำงานที่สุจริตค่ะคือ(ขายยาเสพติด) เราก็หนักใจนิดนึงว่าพ่อกับแม่เราจะคิดกับเค้ายังไงคือเค้าเป็นคนที่ขึ้หึงมาก นิสัยเค้าโดยรวมคือดีค่ะ เราคบกันมาได้9เดือนกว่าๆจนเดือนธันวาคมของพ.ศ61เค้าได้โดนจับคดียาเสพติดโดยจำหน่ายและครอบครองคือตอนนั้นเราช็อคมากจนไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อ ประกันไม่ได้ค่ะเพราะก็ไม่มีเงินค่ะ ซื่งเค้าก็ได้ไปอยู่เรือนจำศาลตัดสิน2ปี6เดือนค่ะ คือตอนนั้นหัวอกคนเป็นแฟนแทบใจสลายเลยค่ะ
เรากับแม่ของเค้าก็ได้ติดต่อกันมาตอนตลอดตอนแรกๆเราก็ไปเยี่ยมตลอดเดือนละ2ครั้งเพราะไม่ค่อยมีเวลาค่ะ เพราะเราก็ติดเรียนด้วย ทำงานไปด้วย นี่คือสาเหตุที่ทำให้เราไม่ได้ไปเยี่ยมเค้าบ่อยๆค่ะ คือตอนที่เค้าติดคุกไปแล้วคือพ่อแม่เรารู้เรื่องแล้วค่ะว่าเค้าขายยาเสพติด ติดคุกเพราะอะไร แม่พอรู้เรื่องเค้าก็คอยให้กำลังใจ แต่ปู่กับย่าด้วยความที่เป็นห่วงเราเค้ากีดกันทุกทางเลยค่ะ จดหมายที่เค้าส่งมาก็ไม่ให้อ่าน ไม่ให้ไปเยี่ยมเลยค่ะ เราหนักใจมาก จนวันนึ่งเราเหนื่อยเราอยากปล่อยทุกอย่าง จนมาปี61 ด้วยความที่เราหน้าตาไม่ได้สวยแต่ก็พอไปวัดไปวาได้555ได้มีผช.ทักมาคุยกับเราคบแตอนนั้นเราก็รู้สึกผิดต่อเค้ามากเราก็เลิกคุยกับเค้า จนวันนึ่งมีผช.คนนึ่งที่เราแอบชอบมานานแล้วเค้าทักมาหาเราความที่เหงาบ้างเล็กน้อยเราก็ตอบเค้า คือผช.คนนี้อายุ19ค่ะ อยู่วิลัยเดียวกับเราซึ่งทำให้เราเจอกันง่ายขึ้นหรือเห็นกันบ่อยขึ้นค่ะนิสัยของผช.คนนี้คือดีค่ะมาเติมเต็มให้เราทุกอย่าง ทำให้เราไว้ใจได้ ทำให้ไม่ต้องระแวงว่าจะโดนจับไฟมอะไรประมานนี้เำราะเค้ายังเรียนอยู่ค่ะ คบวันนึ่งปี61เราได้คบกันค่ะทางบ้านของเรารู้สึกโอดครกับคนนี้มากๆๆๆทำให้เราสบายใจขึ้นส่วนคนที่ติดคุกคือก็อย่างที่บอกไปนะค่ะโอกาศการไปหาคือน้อยมากซึ่งเราทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยค่ะเราก็เลยห่างกับคนที่ติกคุกมากแต่คือก็ยังติดต่อกับแม่เค้ามาตลอดนะค่ะ คือเรื่องนี้เรายอมรับผิดค่ะเพราะเราเป็นฝ่ายที่บอกว่าเหงา ต่อเลยนะค่ะ ปัจจุบันคือแฟนใหม่เรายังไม่รู้เรื้องที่แฟนเราติดคุกค่ะ
คืออยากรู้ว่าเราทำถูกแล้วใช่ไหมแบบนี้ เราสมควรจะรอเค้าไหมค่ะ หรือว่าปล่อยให้อดีตผ่านไปเเพราะเราต้องเดินหน้าต่อค่ะ ช่วยแนะนำหรือให้คำปรึกษาหน่อยค่ะ ขอบคุณคะที่เข้ามาอ่านจนจบ ร
ชีวิตเราต้องเดินหน้าต่อใช่ไหมค่ะ...
เรากับแม่ของเค้าก็ได้ติดต่อกันมาตอนตลอดตอนแรกๆเราก็ไปเยี่ยมตลอดเดือนละ2ครั้งเพราะไม่ค่อยมีเวลาค่ะ เพราะเราก็ติดเรียนด้วย ทำงานไปด้วย นี่คือสาเหตุที่ทำให้เราไม่ได้ไปเยี่ยมเค้าบ่อยๆค่ะ คือตอนที่เค้าติดคุกไปแล้วคือพ่อแม่เรารู้เรื่องแล้วค่ะว่าเค้าขายยาเสพติด ติดคุกเพราะอะไร แม่พอรู้เรื่องเค้าก็คอยให้กำลังใจ แต่ปู่กับย่าด้วยความที่เป็นห่วงเราเค้ากีดกันทุกทางเลยค่ะ จดหมายที่เค้าส่งมาก็ไม่ให้อ่าน ไม่ให้ไปเยี่ยมเลยค่ะ เราหนักใจมาก จนวันนึ่งเราเหนื่อยเราอยากปล่อยทุกอย่าง จนมาปี61 ด้วยความที่เราหน้าตาไม่ได้สวยแต่ก็พอไปวัดไปวาได้555ได้มีผช.ทักมาคุยกับเราคบแตอนนั้นเราก็รู้สึกผิดต่อเค้ามากเราก็เลิกคุยกับเค้า จนวันนึ่งมีผช.คนนึ่งที่เราแอบชอบมานานแล้วเค้าทักมาหาเราความที่เหงาบ้างเล็กน้อยเราก็ตอบเค้า คือผช.คนนี้อายุ19ค่ะ อยู่วิลัยเดียวกับเราซึ่งทำให้เราเจอกันง่ายขึ้นหรือเห็นกันบ่อยขึ้นค่ะนิสัยของผช.คนนี้คือดีค่ะมาเติมเต็มให้เราทุกอย่าง ทำให้เราไว้ใจได้ ทำให้ไม่ต้องระแวงว่าจะโดนจับไฟมอะไรประมานนี้เำราะเค้ายังเรียนอยู่ค่ะ คบวันนึ่งปี61เราได้คบกันค่ะทางบ้านของเรารู้สึกโอดครกับคนนี้มากๆๆๆทำให้เราสบายใจขึ้นส่วนคนที่ติดคุกคือก็อย่างที่บอกไปนะค่ะโอกาศการไปหาคือน้อยมากซึ่งเราทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยค่ะเราก็เลยห่างกับคนที่ติกคุกมากแต่คือก็ยังติดต่อกับแม่เค้ามาตลอดนะค่ะ คือเรื่องนี้เรายอมรับผิดค่ะเพราะเราเป็นฝ่ายที่บอกว่าเหงา ต่อเลยนะค่ะ ปัจจุบันคือแฟนใหม่เรายังไม่รู้เรื้องที่แฟนเราติดคุกค่ะ
คืออยากรู้ว่าเราทำถูกแล้วใช่ไหมแบบนี้ เราสมควรจะรอเค้าไหมค่ะ หรือว่าปล่อยให้อดีตผ่านไปเเพราะเราต้องเดินหน้าต่อค่ะ ช่วยแนะนำหรือให้คำปรึกษาหน่อยค่ะ ขอบคุณคะที่เข้ามาอ่านจนจบ ร