เราเคยเเอบชอบเพื่อน. ผช.ที่นั่งข้างหลังสมัย ม.3 เราจดงานให้ รถล้มเราก็ตามข่าวเสมอว่าอาการเป็นไง จนเพื่อนผช.คิดว่าเราชอบคู่หูของคนที่เราชอบ ตอนนั้นเป็นช่วงที่มีความสุขมากที่สุดเลยก็ว่าได้ เราชอบภาษาอังกฤษ เเล้วอยู่ๆเค้าก็มาชอบเหมือนเราชอบตามเรา ทั้งฝรั่ง เพลง พูดภาษาอังกฤษ ชวนเราคุยก่อนทักเราก่อนทุกครั้ง ความรู้สึกเรามันมีอยู่ครั้งนึงที่เราสบตากันเเล้วยิ้มให้กันเห็นประกายในเเววตาของกันเเละกัน ชอบยืมโทรศัพท์เราไปเล่นบ่อยๆ ผญ.คนอื่นก็รุมชอบมันเเต่มันก็เหมือนไม่ได้สนใจผญ.คนอื่นในห้องเราพูดให้กำลังใจ พอจบม.3 คนที่เราชอบต้องไปเรียนต่อที่อื่น เราลงสตอรี่ตลอดเเล้วเค้าก็เค้ามาส่องเฟสมาดูสตอรี่อยู่เกือบๆเดือนสองเดือน เเล้วสุดท้ายมันเนี่ยก็มีเเฟน เราคุยกันเหมือนเป็นคนที่สนิทกันมากจนลืมความเเตกต่างเรื่องเพศไปเลย เพื่อนมันก็มีเเซว พอมันหายไปตอนช่วงเราเรียนม.4 มันกลับมาเรียนที่นี่ใหม่ ตอนเราอยู่ม.5 เราตกใจมาก คือเราอะให้กำลังใจว่าพยายามสู้นะพูดดีๆกับเเม่เพราะเเม่มันจะให้ออกไปเรียนสายอาชีวะ คือพี่มันอะไปเเล้วไปเลยไม่กลับมาเเบบนี้ เราค่อนข้างตกใจพอสมควรเลย สมัยนั้นเราชอบฝรั่งผช.ที่มาสอนที่รร.เเล้วฝรั่งเค้าเป็นเเฟนกัน. มันก็สร้างเรื่องป็อปด้วยการชอบฝรั่งผญ.ด้วย เเล้วเค้าเป็นเเฟนกัน เราไม่รู้ว่าเพราะอะไรพอเรากลับมาเจอหน้ากันอีกครั้งเราก็กลับไปคุยกันไม่ได้เหมือนเดิมอีก  เเล้วมันก็ชอบมาหาเพื่อนมันที่ห้องเราเเล้วมาป้วนเปี้ยนใกล้ตัวเรา ทั้งๆที่มันมีเเฟนเเล้วคอยมอง ช่วงเเรกๆเรารู้สึกว่ามันรุกหนักเราเลยโพสว่าตักเตือนเเรงๆ จนมันเงียบหายการกระทำเเบบนั้นไป เเต่จนตอนนี้เราอยู่ ม.6 เเล้ว มันก็ไม่เลิกมองเเถมมาเดินอ่อย ทำนิสัยเเบบเดิมไม่ยอมเลิกเราเป็นคนไม่รู้อะไรเลย .ซึนๆ เราอยากรู้ว่าทำไมจริงๆเเล้วมันคิดอะไร รู้สึกอะไร .รึอยากเเกล้งเราเล่น. ช่วยอธิบายหน่อย