เราเป็นเด็กผู้หญิง เราอยู่กับแม่เรามาตั้งแต่ป.3 เพราะก่อนหน้านี้แม่เลิกกับพ่อเลยมาทำงานอยู่กรุงเทพ จนได้เจอพ่อใหม่พ่อคนนี้ดีมากเลยนะ เราเรียกเค้าว่าป๊า ป๊าเป็นคนที่ดีมากๆ อดทนและรักแม่เราไม่ว่าแม่เราจะด่าหรืออารมณ์จะแรงแค่ไหน ซึ่งตอนนี้เราอายุ 17จะ18แล้ว อยู่ม.6 เตรียมตัวสอบเข้ามหาลัย เราเรียนได้เกรดปานกลาง 3.50 ไม่แย่แต่ก็ไม่เก่ง เราค้นหาที่เรียนภาษาด้วยตัวเอง หาที่เรียนพิเศษดีๆมากมายด้วยตัวเอง เข้าเรื่องเลยละกันนะ แม่เราเป็นคนที่สวย แต่อารมณ์แม่คือชอบหงุดหงิด เมื่อก่อนตอนเรามาอยู่กะบแม่แรกๆ ตอนป.5 เราก็เหมือนเด็กทั่วไปที่อยากมีเพื่อนเล่น ไปปั่นจักรยาน จนแม่กลับจากที่ทำงานหงุดหงิดใส่เรา บอกเราว่าวันๆทำอะไรบ้าง งานบ้านทำมั้ย
เราก็กลัวแม่เเหละตอนนั้น เราก็ไม่รู้เนอะว่าเราต้องทำงานบ้านแม่ก็ไม่ได้สั่งไว้ในตอนเด็ก ก็ร้องไห้นะเพราะแม่เวลาโมโห ชอบทำอะไรรุนแรงเสียงดัง
ต่อมาเรื่องเรียน เราดป็นเด็กโง่เลข ก็คือโดนด่าเวลาป๊าสอนตลอดว่า โง่ ส่งคนหรือควายไปเรียน
จนเราเริ่มขึ้นม.ต้น เหมือนแม่เค้าก็คงเห็นเราไปถนัดด้านภาษาแหละ เลยให้เราท่องศัพท์ทุกๆวันวันละ30คำ เวลาบางทีลืมคำไหนก็ด่าเรานะ กดดันจนไม่มีความสุขที่จะเรียนรู้กับแม่เลย
เรื่องเรียนโดนกดดันมาโดยตลอด จนตอนนี้ปัจจุบัน เหมือนช่วงเวลาที่ผ่านที่เรา เป็นเด็กไม่ดีในสายตาแม่เราตลอด ช่วงวันเกิดเราเดือนมีนา ป๊าถามเราว่าอยากได้อะไร (เราไม่เคยร้องขอหรือใช้เงินพ่อแม่เยอะเลยนะเราก็รู้ว่าเค้าใช้จ่ายอะไรมากมายให้เรา) ต่อนะ เราก็บอกว่าไม่ต้องหรอก แต่ถ้าป๊าจะซื้อก็ซื้อน้ำหอมกลิ่นของป๊าก็ได้ เพราะมันจะหมดแล้ว หนูก็ใช้น้ำหอมอันเดียวกับป๊า ( ในขณะเดียวกันแม่ก็ทักไลน์มาพอดีว่า วันเกิดปีนี้ไม่ต้องให้ป๊าซื้ออะไรหรอกเนอะ เราก็บอกโอเคนะ เพราะก็ไม่ได้ขออะไร เราบอกไปตามที่พูดกับป๊าให้แม่ฟังนั่นแหละ ) สรุปวันต่อมา แม่เค้าโมโหหรือหงุดหงิดเราขึ้นห้องปิดประตูดังมาก ป๊าก็โดนพาลด่าไปด้วย ป๊าเลยลงมาถามเราว่า มีเรื่องอะไรกันทะเลาะอะไร เราก็บอกไปว่าแม่หงุดหงิดเรื่องที่ข้างบ้านชวนไปกินก๋วยเตี๋ยวเเล้วเราทำงานบ้านอยู่เราเลยบอกว่าไปก่อนเลยนะ แม่ก็บอกด้วยนะว่าให้ไปพร้อมกัน และก็ที่เราเหมือน ถามคำตอบคำกับเค้าแม่พิมมาด่าเราในไลน์ว่า “ไอ่ถามคำตอบคำนะกูโครตเกลียด อย่ามาสำคัญตัวเองเยอะ ให้กูรอตั้งนานกูแม่นะไม่ใช่ลูก’ ป๊าก็ฟัง เสร็จแล้วป๊าเล่าให้ฟังว่าวันที่เราคุยเรื่องของขวัญวันเกิดกัน แม่พลอยก็น้อยใจป๊า บอกป๊าว่า”เอาใจมันเข้าไป” ก็คือเรา เราก็แบบได้แน่นึกในใจว่า ความหมายนี้คืออิจฉาเราหรืออะไรยังไง เพราะอะไรถึงพูดแบบนี้
*อันนี้เราต้องบอกเลยนะว่า ไม่เคยเถียงพ่อแม่สักคำ ขอไปเที่ยวก็ไม่ได้เพราะรู้ไงว่าเค้าไม่ให้เราไป
ชอบด่าว่าเราจะใจแตกเพราะเค้าเคยเป็นมาก่อน เราแค่อยากจะพูดความคิดเห็นเราบ้างว่า ทำไมต้องลิขิตไว้ว่าเราต้องใจแตกเหมือนเค้าแต่ก็เถียงอะไรไม่ได้เลย ชอบพูดว่าเรามันไม่ฉลาด ไม่ว่าใครก็ตามที่เถียงแม่ แม่จะเอาตัวเองเป็นที่1 แม่ด่าเราแรงมากๆถ้าเราเถียงแม่อะ ด่าแบบออกจากบ้านไปเลยนะ อีเด็กเหี้.. อย่า
ให้มันมาก ประโยคที่แม่ชอบพูดก็คือ อย่าสำคัญตัวเองให้มากอีดอ..
ครสของเรา แม่เลี้ยงเราให้สบายแค่ตัว นอนสบาย แต่งตัวดี กินอิ่ม แต่แปลกนะในขณะเดียวทุกการกระทำทุกคำพูด แม่กละบทำให้เราทุกรู้สึกแย่ทุกที
ไม่ว่าเราจะทำอะไรผิดแค่ไหน แม่จะฟ้องป๊าเล่าเรื่อง เพิ่มความให้เราผิดมากขึ้นไปอีก บางทีก็งงกับการกระทำของแม่นะ อยากจะพูดว่าแม่เป็นยังไง แต่ก็พูดไม่ได้ แต่มีแค่แม่ที่พูดด้าพูดว่าเราอยู่คนเดียว ในบ้านอยู่กันแค่3คน แต่เหมือนกลับเราตัวคนเดียว เวลาไปกินข้าวดูหนัง เหมือนเราไปเป็นส่วนเกิน เราไม่สิทธิ์ที่จะพูดหรือขออะไรเลย พูดไปก็โดนห้าม พูดไปก็โดนขัด ทำอะไรไปก็เหมือนตัวประหลาด ปัญหาในบ้านบางทีก็ไม่รู้จะไปคุยกับใคร มีแค่แฟนที่รับฟังแม่ของเเฟนก็ดีกับเราเหมือนเกิน รู้สึกอบอุ่นเวลาอยู่กับครอบครัวแฟน มันระบายอะไรกับครอบครัวไม่ได้เลย จนตอนนี้คิดเลยนะว่า อยากจะตายๆไป เหมือนเด็กเก็บกดขึ้นทุกที อยากออกไปมีชีวิตเป็นของตัวเอง อยู่กับแม่ไม่เคยรู้สึกว่ามีอิสระทางใจหรือกายเลย
แม่ขี้หงุดหงิดด่าเราจนรู้สึกไม่ดี เคยเป็นมั้ย
เราก็กลัวแม่เเหละตอนนั้น เราก็ไม่รู้เนอะว่าเราต้องทำงานบ้านแม่ก็ไม่ได้สั่งไว้ในตอนเด็ก ก็ร้องไห้นะเพราะแม่เวลาโมโห ชอบทำอะไรรุนแรงเสียงดัง
ต่อมาเรื่องเรียน เราดป็นเด็กโง่เลข ก็คือโดนด่าเวลาป๊าสอนตลอดว่า โง่ ส่งคนหรือควายไปเรียน
จนเราเริ่มขึ้นม.ต้น เหมือนแม่เค้าก็คงเห็นเราไปถนัดด้านภาษาแหละ เลยให้เราท่องศัพท์ทุกๆวันวันละ30คำ เวลาบางทีลืมคำไหนก็ด่าเรานะ กดดันจนไม่มีความสุขที่จะเรียนรู้กับแม่เลย
เรื่องเรียนโดนกดดันมาโดยตลอด จนตอนนี้ปัจจุบัน เหมือนช่วงเวลาที่ผ่านที่เรา เป็นเด็กไม่ดีในสายตาแม่เราตลอด ช่วงวันเกิดเราเดือนมีนา ป๊าถามเราว่าอยากได้อะไร (เราไม่เคยร้องขอหรือใช้เงินพ่อแม่เยอะเลยนะเราก็รู้ว่าเค้าใช้จ่ายอะไรมากมายให้เรา) ต่อนะ เราก็บอกว่าไม่ต้องหรอก แต่ถ้าป๊าจะซื้อก็ซื้อน้ำหอมกลิ่นของป๊าก็ได้ เพราะมันจะหมดแล้ว หนูก็ใช้น้ำหอมอันเดียวกับป๊า ( ในขณะเดียวกันแม่ก็ทักไลน์มาพอดีว่า วันเกิดปีนี้ไม่ต้องให้ป๊าซื้ออะไรหรอกเนอะ เราก็บอกโอเคนะ เพราะก็ไม่ได้ขออะไร เราบอกไปตามที่พูดกับป๊าให้แม่ฟังนั่นแหละ ) สรุปวันต่อมา แม่เค้าโมโหหรือหงุดหงิดเราขึ้นห้องปิดประตูดังมาก ป๊าก็โดนพาลด่าไปด้วย ป๊าเลยลงมาถามเราว่า มีเรื่องอะไรกันทะเลาะอะไร เราก็บอกไปว่าแม่หงุดหงิดเรื่องที่ข้างบ้านชวนไปกินก๋วยเตี๋ยวเเล้วเราทำงานบ้านอยู่เราเลยบอกว่าไปก่อนเลยนะ แม่ก็บอกด้วยนะว่าให้ไปพร้อมกัน และก็ที่เราเหมือน ถามคำตอบคำกับเค้าแม่พิมมาด่าเราในไลน์ว่า “ไอ่ถามคำตอบคำนะกูโครตเกลียด อย่ามาสำคัญตัวเองเยอะ ให้กูรอตั้งนานกูแม่นะไม่ใช่ลูก’ ป๊าก็ฟัง เสร็จแล้วป๊าเล่าให้ฟังว่าวันที่เราคุยเรื่องของขวัญวันเกิดกัน แม่พลอยก็น้อยใจป๊า บอกป๊าว่า”เอาใจมันเข้าไป” ก็คือเรา เราก็แบบได้แน่นึกในใจว่า ความหมายนี้คืออิจฉาเราหรืออะไรยังไง เพราะอะไรถึงพูดแบบนี้
*อันนี้เราต้องบอกเลยนะว่า ไม่เคยเถียงพ่อแม่สักคำ ขอไปเที่ยวก็ไม่ได้เพราะรู้ไงว่าเค้าไม่ให้เราไป
ชอบด่าว่าเราจะใจแตกเพราะเค้าเคยเป็นมาก่อน เราแค่อยากจะพูดความคิดเห็นเราบ้างว่า ทำไมต้องลิขิตไว้ว่าเราต้องใจแตกเหมือนเค้าแต่ก็เถียงอะไรไม่ได้เลย ชอบพูดว่าเรามันไม่ฉลาด ไม่ว่าใครก็ตามที่เถียงแม่ แม่จะเอาตัวเองเป็นที่1 แม่ด่าเราแรงมากๆถ้าเราเถียงแม่อะ ด่าแบบออกจากบ้านไปเลยนะ อีเด็กเหี้.. อย่า
ครสของเรา แม่เลี้ยงเราให้สบายแค่ตัว นอนสบาย แต่งตัวดี กินอิ่ม แต่แปลกนะในขณะเดียวทุกการกระทำทุกคำพูด แม่กละบทำให้เราทุกรู้สึกแย่ทุกที
ไม่ว่าเราจะทำอะไรผิดแค่ไหน แม่จะฟ้องป๊าเล่าเรื่อง เพิ่มความให้เราผิดมากขึ้นไปอีก บางทีก็งงกับการกระทำของแม่นะ อยากจะพูดว่าแม่เป็นยังไง แต่ก็พูดไม่ได้ แต่มีแค่แม่ที่พูดด้าพูดว่าเราอยู่คนเดียว ในบ้านอยู่กันแค่3คน แต่เหมือนกลับเราตัวคนเดียว เวลาไปกินข้าวดูหนัง เหมือนเราไปเป็นส่วนเกิน เราไม่สิทธิ์ที่จะพูดหรือขออะไรเลย พูดไปก็โดนห้าม พูดไปก็โดนขัด ทำอะไรไปก็เหมือนตัวประหลาด ปัญหาในบ้านบางทีก็ไม่รู้จะไปคุยกับใคร มีแค่แฟนที่รับฟังแม่ของเเฟนก็ดีกับเราเหมือนเกิน รู้สึกอบอุ่นเวลาอยู่กับครอบครัวแฟน มันระบายอะไรกับครอบครัวไม่ได้เลย จนตอนนี้คิดเลยนะว่า อยากจะตายๆไป เหมือนเด็กเก็บกดขึ้นทุกที อยากออกไปมีชีวิตเป็นของตัวเอง อยู่กับแม่ไม่เคยรู้สึกว่ามีอิสระทางใจหรือกายเลย