เรื่องมีอยู่ว่าเราเพิ่งแต่งงานได้ 6 เดือน ครบมาจนถึงปัจจุบันก็เกือบ 6 ปีค่ะ และหลังแต่งก็ย้ายออกมาเช่าหออยู่ ส่วนตัวแล้วเราเป็นคนไม่ชอบให้ห้องสกปรก ไม่เรียบร้อย ของวางไม่เป็นระเบียบ คือเราไม่ชอบเลยค่ะ เห็นแล้วหงุดหงิดมาก คือเราจะจัดที่วางของให้เป็นระเบียบทุกอย่างค่ะ และงานบ้านคือแฟนไม่เคยคิดที่จะทำช่วยเลย คิดเองไม่เป็นว่าควรทำไหม เช่น กินข้าวแล้วแช่จาน จนเราเลิกงาน กลับมาก็มาล้างเก็บให้ หม้อข้าวหมดแล้วก็แช่ไม่ล้าง กับข้าวที่เหลืออยู่ในกระทะไฟฟ้า ก็ไม่เก็บล้าง คิดไม่เป็นว่ามันจะเสียมันจะบูดไหม ซึ่งเราไม่โอเคมากๆ เราก็ต้องมาทำเองทุกอย่าง บอกแล้วก็เฉย ห้องน้ำสกปรก เป็นคราบไม่เลยคิดที่จะล้างให้เลย เราเป็นคนทำเองตลอด เคยบ่นไปแล้วก็ทำบ้าง ทำไปงั้นๆ คราบยังอยู่ เราก้ต้องมาทำความสะอาดเอง วันๆไม่คิดจะทำอะไร เล่นแต่เกมส์ ห่วงแต่เกมส์ คือหนักใจมาก ท้ออยู่หลายครั้งบอกกับตัวเองว่าจะเลิกดีไหม บางทีขอปรึกษาเรื่องลูก ว่าอยากมีลูกตอนอายุเท่านี้ดีไหม ก็พูดตัดว่าไม่อยากมี ไม่เอา เลี้ยงตัวเองยังไม่รอดเลย บางทีถามเรื่องจะหารายได้เสริมว่าจะทำอะไรกันดีให้มีเงินเก็บ ซื้อรถ ซื้อบ้าน เก็บไว้ให้ลูก ลำพังเงินเดือนมันไม่พอคะ แฟนก็ไม่เคยเป็นคู่คิดให้เลย มีแต่บอกปัดไม่รู้ ทำไม่เป็น ไม่ถนัด สารพัด ไม่มีความเป็นผู้นำหรือหัวหน้าครอบครัวเลย เราควรจะเอายังไงต่อดีค่ะ กลับบ้านหาพ่อแม่ของเราดีไหม รู้สึกท้อมากค่ะ ท้อจนแอบร้องไห้ คือเราทำดีมาตลอด ไม่เคยนอกใจ งานบ้านงานเรือนเรียบร้อย แต่เขายังไม่คิดที่จะเปลี่ยนแปลงหรือปรับปรุงตัวเองเลย เคยอยู่แบบไหนก็อยู่แบบนั้น

ขอความเห็นหน่อยนะคะ ว่าควรจะตัดสินใจฝากชีวิตไว้กับผู้ชายคนนี้ต่อไหม หรือเดินจากเขาไปเลย