ตั้งเเต่ตอนที่หนูยังเด็กหนูเห็นพ่อเเม่รักกันดี
เเละใส่ใจหนูกับพี่มากจนตอนหนูอายุ5ขวบหนูเริ่มเห็นภาพไม่ดี พ่อเเม่ทะเลาะกันทุกวันเเละหนักมาก จนถึงขั้นทำร้ายร่างกายกันหนูในตอนนั้นยังไม่รู้ว่าพ่อเเม่ทะเลาะกันเรื่องอะไรหนูทำได้เเค่ร้องไห้ เเละกอดพี่ไว้พี่หนูเเกล้งนอนหลับเเต่หนูก็รู้ว่าพี่เเกก็นอนร้องไห้เหมือนกัน มันเป็นเเบบนี้เรื่อยๆจนหนูอายุ8ขวบ ตอนที่พ่อไม่อยู่บ้านเเม่บอกหนูว่าจะพาไปเที่ยวในเมือง หนูก็ปฏิเสธไปเเต่เเกบังคับให้ไปด้วยความเป็นเด็กหนูไม่รู้จะทำยังไงหนูเลยวิ่งหนีออกจากบ้านไปอยู่บ้านน้องที่รู้จักเเม่ก็ตามมาขอร้องให้หนูไปหนูก็ไปมีเพราะหลานมาด้วยเเต่หลานยังไม่ค่อยรู้เรื่อง พอไปถึงในเมืองเเม่บอกว่าจะพาไปห้างเเต่เเกพาไปที่นาที่หนึ่งเป็นที่ปลูกมันหนูก็งง
เเล้วเเกก็พาไปนั่งกินเข้าในร่มไม้ เเละมีผู้ชายคนหนึ่งที่หนูจำได้ลางๆ(ไม่อยากจำ)มานั่งคุยกับเเม่เเล้วตอนที่ผู้ชายคนนั้นเดินออกไปเเม่ก็หันมาบอกหนูว่าให้เรียกผู้ชายคนนั้นว่าพ่อ หนูก็เลยรู้ว่าเเม่พามาเจอใครตอนนั้นหนูไม่ได้มีความเศร้าในใจเลยสักนิด เเต่มันมีเเต่ความโกรธความเกลีดโกรธเเม่ที่ทำไมต้องพาเรามาหาคนๆนี้
เกลียดผู้ชายคนนี้ที่เป็นชู้เเม่ หนูกินข้าวทั้งน้ำตาคนที่เป็นญาติของผู้ชายคนนั้นก็มา
พูดกับหนูเเต่หนูไม่ยอมตอบ วันนั้นทั้งวันหนูไม้พูดเลยสักคำ ได้เเต่เก็บความโกรธไว้ในใจเเต่หนูก็ไม่พูดเรื่องนี้ให้พ่อฟังเพราะไม่อยสกให้พ่อกับเเม่ทะเลาะกันอีก ไม่อยากเห็นภาพนั้นอีกมันทรมานมาก เวลาผ่านไปหนูพยามลืมมันให้หมด เเต่มันก็ยังฝังใจหนูโกรธพ่อมากนะที่เป็นคนชอบทำร้ายเเม่เเต่หนูก็รักพ่อมากเพราะพ่อเป็นคนเดียวที่คอยปลอบหนูตอนที่หนูเจ็บปวด เเละลำบาก
จนตอนนี้หนูอายุ13ขวบหนูได้รู้สิ่งที่หนูไม่รู้มาตลอดหนูได้ยินเเม่คุยโทรเเต่ฟังไม่ชัดหนูจึงเเอบไปฟังใกล้ๆหลังประตูไม่ให้เเม่รู้ตัว
หนูได้รู้ว่าเเม่เเอบไปหาผช.อีกคนเเล้วพ่อรู้พ่อบอกว่าไม่อยากเลิกเพราะยังตัดไม่ได้ทั้งๆที่พ่อรู้มาตลอดว่าเเม่ทำอะไรบ้างเเต่หนูก็ได้รู้อีกว่าพ่อก็ยังคุยกับผู้หญิงอีกคน หนูทนฟังไม่ไหวจึงเข้าไปกอดเเม่ เเม่รีบตัดสายพอหนูบอกเเม่ว่ามีอะไรเล่าหนูฟังเถอะ
หนูรับได้ เเต่เเม่ก็ยังโกหกว่าเเม่เเค่ล้อเล่นไม่มีอะไรเเต่ลึกๆเเล้วหนูก็รู้ว่ามันเป็นยังไง
พ่อกับเเม่ต้องรู้สึกเเย่เเค่ไหน
หนูเริ่มโทษตัวเองว่าทั้งที่รู้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเเล้วทำไมหนูช่วยอะไรพ่อเเม่ไม่ได้เลยทำไมหนูรับรู้ความเจ็บปวดของพวกเขาเเล้วทำไมหนูทำอะไรไม่ได้สักอย่างที่พวกเขายังทนอยู่ด้วยกันก็เพราะหนูกับพี่มันทำให้หนูโทษตัวเองมาตลอดว่าเราคือคนที่ทำให้พ่อกับเเม่ต้องทนอยู่ด้วยกัน หนูทรมานมากไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์เเบบนี้ อยากให้นอนตื่นขึ้นมาเเล้วลบความทรงจำร้ายๆออกไปให้หมดเเต่ลึกๆเเล้วมันก็ยังเจ็บปวดอยู่ดีที่เราทำอะไรไม่ได้สักอย่าง หนูอยากช่วยให้ทุกอย่างมันดีขึ้น
อยากจะช่วยพ่อกับเเม่ต้องยังไงคะ
เเละใส่ใจหนูกับพี่มากจนตอนหนูอายุ5ขวบหนูเริ่มเห็นภาพไม่ดี พ่อเเม่ทะเลาะกันทุกวันเเละหนักมาก จนถึงขั้นทำร้ายร่างกายกันหนูในตอนนั้นยังไม่รู้ว่าพ่อเเม่ทะเลาะกันเรื่องอะไรหนูทำได้เเค่ร้องไห้ เเละกอดพี่ไว้พี่หนูเเกล้งนอนหลับเเต่หนูก็รู้ว่าพี่เเกก็นอนร้องไห้เหมือนกัน มันเป็นเเบบนี้เรื่อยๆจนหนูอายุ8ขวบ ตอนที่พ่อไม่อยู่บ้านเเม่บอกหนูว่าจะพาไปเที่ยวในเมือง หนูก็ปฏิเสธไปเเต่เเกบังคับให้ไปด้วยความเป็นเด็กหนูไม่รู้จะทำยังไงหนูเลยวิ่งหนีออกจากบ้านไปอยู่บ้านน้องที่รู้จักเเม่ก็ตามมาขอร้องให้หนูไปหนูก็ไปมีเพราะหลานมาด้วยเเต่หลานยังไม่ค่อยรู้เรื่อง พอไปถึงในเมืองเเม่บอกว่าจะพาไปห้างเเต่เเกพาไปที่นาที่หนึ่งเป็นที่ปลูกมันหนูก็งง
เเล้วเเกก็พาไปนั่งกินเข้าในร่มไม้ เเละมีผู้ชายคนหนึ่งที่หนูจำได้ลางๆ(ไม่อยากจำ)มานั่งคุยกับเเม่เเล้วตอนที่ผู้ชายคนนั้นเดินออกไปเเม่ก็หันมาบอกหนูว่าให้เรียกผู้ชายคนนั้นว่าพ่อ หนูก็เลยรู้ว่าเเม่พามาเจอใครตอนนั้นหนูไม่ได้มีความเศร้าในใจเลยสักนิด เเต่มันมีเเต่ความโกรธความเกลีดโกรธเเม่ที่ทำไมต้องพาเรามาหาคนๆนี้
เกลียดผู้ชายคนนี้ที่เป็นชู้เเม่ หนูกินข้าวทั้งน้ำตาคนที่เป็นญาติของผู้ชายคนนั้นก็มา
พูดกับหนูเเต่หนูไม่ยอมตอบ วันนั้นทั้งวันหนูไม้พูดเลยสักคำ ได้เเต่เก็บความโกรธไว้ในใจเเต่หนูก็ไม่พูดเรื่องนี้ให้พ่อฟังเพราะไม่อยสกให้พ่อกับเเม่ทะเลาะกันอีก ไม่อยากเห็นภาพนั้นอีกมันทรมานมาก เวลาผ่านไปหนูพยามลืมมันให้หมด เเต่มันก็ยังฝังใจหนูโกรธพ่อมากนะที่เป็นคนชอบทำร้ายเเม่เเต่หนูก็รักพ่อมากเพราะพ่อเป็นคนเดียวที่คอยปลอบหนูตอนที่หนูเจ็บปวด เเละลำบาก
จนตอนนี้หนูอายุ13ขวบหนูได้รู้สิ่งที่หนูไม่รู้มาตลอดหนูได้ยินเเม่คุยโทรเเต่ฟังไม่ชัดหนูจึงเเอบไปฟังใกล้ๆหลังประตูไม่ให้เเม่รู้ตัว
หนูได้รู้ว่าเเม่เเอบไปหาผช.อีกคนเเล้วพ่อรู้พ่อบอกว่าไม่อยากเลิกเพราะยังตัดไม่ได้ทั้งๆที่พ่อรู้มาตลอดว่าเเม่ทำอะไรบ้างเเต่หนูก็ได้รู้อีกว่าพ่อก็ยังคุยกับผู้หญิงอีกคน หนูทนฟังไม่ไหวจึงเข้าไปกอดเเม่ เเม่รีบตัดสายพอหนูบอกเเม่ว่ามีอะไรเล่าหนูฟังเถอะ
หนูรับได้ เเต่เเม่ก็ยังโกหกว่าเเม่เเค่ล้อเล่นไม่มีอะไรเเต่ลึกๆเเล้วหนูก็รู้ว่ามันเป็นยังไง
พ่อกับเเม่ต้องรู้สึกเเย่เเค่ไหน
หนูเริ่มโทษตัวเองว่าทั้งที่รู้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเเล้วทำไมหนูช่วยอะไรพ่อเเม่ไม่ได้เลยทำไมหนูรับรู้ความเจ็บปวดของพวกเขาเเล้วทำไมหนูทำอะไรไม่ได้สักอย่างที่พวกเขายังทนอยู่ด้วยกันก็เพราะหนูกับพี่มันทำให้หนูโทษตัวเองมาตลอดว่าเราคือคนที่ทำให้พ่อกับเเม่ต้องทนอยู่ด้วยกัน หนูทรมานมากไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์เเบบนี้ อยากให้นอนตื่นขึ้นมาเเล้วลบความทรงจำร้ายๆออกไปให้หมดเเต่ลึกๆเเล้วมันก็ยังเจ็บปวดอยู่ดีที่เราทำอะไรไม่ได้สักอย่าง หนูอยากช่วยให้ทุกอย่างมันดีขึ้น