สวัสดีค่ะ เราเป็นน้องสาวคนสุดท้องอายุ18ปี มีพี่ชายอายุ27และ26 ที่มาตั้งกระทู้เพราะเรื่องนี้เราไม่สามารถเล่าให้คนรอบข้างฟังได้เราเครียดและกังวลมากเลยอยากเล่าให้ใครสักคนหวังว่ามันจะบรรเทาความรู้สึกเหล่านี้ออกไปได้

                    เริ่มที่พี่ชายคนโต เรื่องกลุ้มใจคือพี่ชายไม่ยอมไปทำงานสักทีทั้งที่อายุใกล้เลขสามแล้ว พี่เป็นคนประเภทที่ไม่เอาอะไรเลยค่ะตอนเข้ามหาลัยพี่เลือกเรียนรามเพราะไม่ต้องสอบเข้าและไม่ต้องไปเรียนที่มหาลัยเขาจะได้อยู่บ้านตลอดเวลาพี่ชายติดบ้านมากค่ะ เอาแต่เล่นเกมส์เล่นทั้งวันทั้งคืนโต้รุ่งทุกวันเลยพี่บอกว่าปีนี้แค่ไปฝึกงานอย่างเดียวก็จบแล้วคือพี่พูดมาตั้งแต่ปีที่แล้วจนตอนนี้ก็ไม่เห็นจะไปหางานทำสักที เคยไปทำงานได้ไม่นานก็ลาออก เขาให้เหตุผลประมาณว่างานนี้มันไม่ใช่ไม่เหมาะกับเขาปัจจุบันนี้อยู่บ้านเล่นเกมเฉยๆรับค่าขนมเล็กน้อยจากแม่ค่ะวันละ10 20 บาทพี่เขาก็อยู่ได้ค่ะไม่ได้ขอเพิ่มอะไร ไม่มีหนี้สิน ไม่ต้องการอะไร เราคิดว่านี่คงเป็นเหตุผลที่เขาไม่ขวนขวายหางานหรือตั้งใจเรียนให้จบแต่คนที่เครียดเรื่องนี้มากๆคือแม่ แม่อยากให้พี่ไปทำงานสักทีงานอะไรก็ได้ที่เลี้ยงตัวเองรอดเพราะแม่อายุ50กว่าแล้วอีกหน่อยก็ทำงานไม่ไหว ตอนเราเข้ามหาลัยก็คงต้องหาเลี้ยงตัวเอง พี่จะเกาะแม่กินตลอดไปไม่ได้แต่พูดยังไงเขาก็ไม่สะทกสะท้านเหมือนไม่รับรู้

                   ต่อมาที่พี่ชายคนกลาง พี่คนนี้ทำงานแล้วแต่ไม่เคยช่วยแม่จ่ายค่าใช้จ่ายในบ้านเลยแม่จะบ่นกับเราบ่อยๆ คือพี่เขาอยู่ฟรีไม่เคยช่วยจ่ายค่าน้ำค่าไฟค่าอื่นๆเลยแถมกินข้าวที่บ้านอีกฟรีทุกอย่าง แม่เราทำงานเป็นแม่บ้านค่ะเงินเดือนแม่จะจ่ายส่วนของค่าใช้จ่ายในบ้านเงินเดือนพ่อจะเอาไว้จ่ายหนี้  คือแม่บอกช่วยแค่500ก็ได้พอคนอยู่เยอะของในบ้านมันก็หมดเร็วแม่ก็ต้องซื้อของเข้ามาบ่อยๆมันหมดทีละนิดละน้อยค่ะไปซื้อทีเดียวไม่ได้แล้วแม่จะไม่ซื้อตุนด้วย แม่ต้องจ่ายค่าน้ำไฟ+ซื้อของในบ้านที่หมดอยู่คนเดียวและต้องจ่ายค่าขนมกับค่าเทอมให้เราซึ่งมันเยอะมากๆตอนแรกที่ไม่ให้เงินแม่พี่บอกเอาไปใช้หนี้กู้เรียนแม่เลยไม่ว่าอะไร ที่ทำให้แม่บ่นเพราะพี่เราเอาไปใช้จ่ายสิ้นเปลืองเช่นซื้อของกินมาเยอะมากๆมากินกับแฟน(พี่พาแฟนมาอยู่ด้วย)แต่ก็ยังกินข้าวที่บ้านหมดอยู่ดี ไม่เคยมีอะไรเหลืออยู่วันรุ่งขึ้นเลยค่ะ ออกไปดูหนังไปเที่ยวกับแฟนบ่อยๆ บางทีเงินไม่พอใช้ต้องมาขอแม่เพราะเอามาทำอะไรแบบนี้หมด และแม่ก็ช่วยพี่ผ่อนรถเพราะพี่ทำงานกลับดึกขี่มอไซค์มันไม่ปลอดภัยสำหรับแม่ แม่เลยอาสาช่วยผ่อนรถ อีกเรื่องที่หนักคือพี่กับแฟนไม่ค่อยทำความสะอาดห้องแม่ต้องคอยเข้าไปทำให้ตอนไม่อยู่ พี่เป็นภูมิแพ้ถ้าอยู่ในห้องห้องที่ไม่สะอาดจะป่วยเอาง่ายๆมันเป็นงานหนักมาก เราเคยไปช่วยแม่ตอนเดินเข้าไปพื้นเหนียวมากในห้องมีของเยอะและฝุ่นเกาะเยอะมาก ผ้าปูที่นอนเป็นมันๆจับแล้วความมันติดมือเลยค่ะแม่แทบล้างห้องนั้นเลย เราทำงานเพื่อแบ่งเบาภาระให้แม่จะได้ไม่เหนื่อยเพราะแม่กลับบ้านดึกทุกวันแต่บางทีแม่ต้องมาทำห้องให้พี่ บางครั้งเราก็โกรธพี่เหมือนกันที่ต้องให้แม่มาทำให้เข้าใจว่าทำงานเหนื่อยแต่แฟนเขาก็อยู่บ้านทั้งวันเป็นส่วนใหญ่ทำไมไม่ทำกันเอง แม่พยายามจะคุยกับพี่หลายครั้งแล้วแต่พี่ติดหนึบกับแฟนทั้งวันเวลาอยู่บ้านเลยคุยไม่ได้

แม่เครียดมากค่ะญาติๆเอาแต่บอกอิจฉาที่ลูกชายทั้งสองคนดีขนาดนี้ในสายตาคนอื่นพี่ๆเราดีมาก แม่คิดว่าพอพี่เข้ามหาลัยก็จะเรียนจบช่วงเราขึ้นมหาลัยพอดีคราวนี้จะได้ทำส่งเราเรียนคนเดียวสบายๆลูกชายมาแบ่งเบาภาระ ไม่ได้ให้มาช่วยส่งเราเรียนนะคะหมายถึงช่วยเรื่องในบ้าน แม่ย้ำบ่อยๆให้ตั้งใจเรียนอย่าเป็นเหมือนพี่นะ พอพี่ชายทั้งสองคนเป็นอย่างนี้เราเลยแม่ถูกกดดันมาก แม่ไม่เคยบังคับเราเรื่องเรียนอยากเรียนอะไรก็เรียนแต่เรียนให้จบมันเหมือนไม่กดดันแต่เรารับรู้ได้ว่าพ่อแม่คาดหวังเราไว้มากคนอื่นล้มเหลวเราคนสุดท้ายแล้ว ขอบคุณคนที่อ่านมาถึงตรงนี้หรืออาจจะไม่มีคนอ่านขอบคุณที่มอบพื้นที่ระบายความกังวลของเรา การเป็นผู้ใหญ่มันไม่ง่ายเลยเมื่อก่อนแม่ไม่เคยให้รับรู้อะไรเดี๋ยวนี้เราต้องรับรู้ทุกเรื่องในบ้านต้องคอยรับฟังแม่ ช่วยให้แม่ไม่เครียดมากเกินไป